عوارض مصرف شیشه بسیار خطرناک و سنگین است

یکی از انواع مواد مخدر که امروزه از مواد پرمصرف می‌باشد، آيس، شيشه و يا کريستال (Crystal Ice) است‌. وجه تسميه اين ماده مخدر؛ به اين دليل است كه شکل ظاهری اين ماده شبيه شيشه‌هایی است كه خرد و پودر شده باشد و يا تکه‌های ريز يخ و يا خرده‌های ريز نبات سفيد است. به اين دليل به آن در كشور ما شيشه گفته می‌شود و در اروپا و آمريکا بيشتر به نام آيس شناخته می‌شود.

شابو كه در آسيای جنوب‌شرقی و خاوردور رواج دارد نيز شباهت‌هايی با اين ماده دارد. تحقيقات نشان می‌دهد كه مهم‌ترين تركيب اين ماده‌ مخدر، آمفتامين است. سابقه توليد و مصرف آمفتامين، به قبل از جنگ جهانی‌دوم می‌رسد و در زمان جنگ جهانی‌دوم به عنوان يک داروی مؤثر در رفع افسردگی سربازانی كه مشغول جنگ بودند و يا نيروهايی كه قرار بود چندين شبانه‌ روز را به صورت پيوسته به نبرد مشغول باشند، فرصت استراحت نداشتند، برای بالا بردن سطح انرژی آنان استفاده می‌شد.

با گذشت زمان و مشخص شدن عوارض خطرناک اين ماده و اعتياد به آن، كاربرد اين ماده به عنوان دارو به تدريج كنار گذاشته شد؛ اما سوداگران و توليدكنندگان مواد‌مخدر، استفاده از اين ماده را در تهيه مواد مخدر در دستور كار خود قرار دادند. شايد اولين و مهم‌ترين ماده مخدری كه از آمفتامين به دست آمد و مورد مصرف قرار گرفت، اكستازی باشد که خوشبختانه امروزه بعد از گذشت چند سال مصرف اكستازی به ندرت مشاهده می‌شود.

نشئگی حاصل از مصرف شيشه، تقريباً شبيه هيچ ماده مخدر ديگری نيست، عوارض مصرف شيشه بسيار خطرناک و سنگين است. مصرف‌كنندگان اين ماده در ابتدا دوره مصرف، پس از استفاده، گاه تا دو شبانه روز نمی‌خوابند. در اين مدت توهم شديد و خيره شدن به يک نقطه خاص برای چندين ساعت و همين‌طور رفتارهای بی‌پروا، از حالت نشئگی اين ماده محسوب می‌شود.

بعضي از مصرف‌كنندگان شيشه پس از مصرف با توجه به توهم شديد، به تصور پرواز، خود را از پنجره ساختمان چند طبقه به پايين پرتاب كرده‌اند. پس از بين رفتن اثر اين ماده، شخص مصرف‌كننده طوری احساس خستگی و كوفتگی می‌كند كه ممکن است حدود 48 ساعت يا بيشتر به صورت پيوسته خواب باشد، خوابی‌ كه بيشتر به بيهوشی‌ شبيه است و پس از بيداری، سر دردهای شديد، بی‌قراری، لرزش و حركات غير عادی اعضاء بدن مثل دست و سر از حالت آن است.

مصركنندگان شيشه برای از بين بردن اين حالت معمولاً دوباره مصرف می‌كنند و مانند ساير مواد مخدر، فرايند اعتياد آغاز می‌شود و پس از مدتی، مصرف‌كننده شيشه تبديل به يک معتاد تمام عيار می‌شود كه البته با معتادان و مصرف‌كنندگان ساير مواد مخدر مثل ترياک و حتی
هرويين تفاوت دارد.

عوارض مصرف شيشه را در طول چندماه، حتی مصرف هرويين در طول چندين سال به وجود نمی‌آورد. مصرف‌كننده شيشه در حالت خماری آن، دست به حركات جنون‌آميزی می‌زند كه شايد از ديوانگان زنجيری هم سر نزند. از مهم‌ترين عوارض طولانی مدت مصرف شيشه، اختلال در عملکرد دريچه پروستات است كه معمولاً ادرار و اسپرم با هم دفع می‌شوند. آسيب‌های كبدی و جوش‌های صورت، كوچک شدن بيضه‌ها به همراه درد، تضعيف قوای جنسي تا مرحله عقيم شدن، بوی بد بدن، خرد شدن دندان‌ها، بوی بد ادرار، تَرک‌ خوردن پوست و نوک انگشتان، از ديگر عوارض اين ماده‌ مخدر خطرناک است.

متأسفانه در صحبت‌های عاميانه گفته می‌شود كه شيشه چون مرفين ندارد پس اعتياد هم ندارد؛ درحالی‌ که از ديدگاه كنگره۶۰ كه نتيجه تحقيقات علمی‌ و مشاهدات و تجربیات عينی است. هر ماده‌ای كه مصرف آن انسان را از تعادل طبيعی خارج كند، مستقيماً روی سيستم ايکس اثر می‌گذارد و باعث تخريب آن می‌شود.

طيف مخدرهای طبيعی كه در جسم انسان توليد می‌شود به قدری گسترده و ناشناخته است كه به غلط تصور می‌شود فقط مرفين يا مشتقات آن، روی آن اثر می‌گذارد، هر چند همين موضوع را هم بسياری نمی‌دانند؛ اما تحقيقات كاربردی كنگره۶۰ اين موضوع را ثابت كرده است كه كليه موادی كه انسان را از حالت تعادل طبيعی خارج می‌كند. شامل: هرويين، ترياک، شيره، الکل، حشيش، كراک، شيشه، اكستازی، قرص‌های خواب، آرام‌بخش و ضد‌‌افسردگی كه بدون تجويز پزشک مصرف گردد، مستقيماً روی اين سيستم اثر می‌گذارند و به عبارتی آنتی‌ايکس محسوب شده و باعث تخريب آن می‌شوند.

از ديدگاه كنگره۶۰، شيشه يک ماده مخدر قوی و خطرناک است و اعتياد آن در مقايسه با مواد مخدر شناخته شده، نظير ترياک و هروئين بسيار سنگين‌تر و خطرناک‌تر است؛ اما به اعتقاد كنگره۶۰ هر نوع اعتيادی قابل درمان است. هم‌ اكنون مصرف‌كنندگان شيشه زيادی، در كنگره با پروتکل درمانی DST و شربت OT به درمان قطعی‌ رسيده‌اند.

منابع: جزوه راهنما و راهنمایی
نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم