شیشه قوی‌ترین ماده اعتیادآور است

مصرف شیشه خیلی خطرناک‌تر و سنگین‌تر از سایر مخدرها است. کسی که مصرف شیشه دارد، دست به کارهای عجیب و غریبی می‌زند.
شیشه وقتی وارد مغز می‌شود انسان را از حالت طبیعی خارج می‌کند و شخص متوجه نیست که چه کاری انجام می‌دهد. نئشگی آن باعث توهم می‌شود، حس پرواز به او دست می‌دهد، می‌خواهد خودش را از بلندی ساختمان به پایین پرت کند و به خیال خودش پرواز کند. یا رفتارهای بی‌پروا  از خودش نشان می‌دهد.
این افراد درموقع مصرف‌کردن، اگر به چیزی یا کاری فکر کنند حتماً آن‌کار را دنبال خواهند کرد و بی خیالش نمی‌شوند. من به عینه دیده‌ام که فردی مصرف شیشه دارد و در اثر نئشگی مشغول کارکردن در منزل و یا درست‌کردن وسیله برقی می‌شود. از همه خطرناک‌تر ضربه‌زدن به دیگران است. بعضی افراد که مصرف شیشه دارند دست به کارهای خطرناک می‌زنند و با توهّم‌داشتن زیاد شخصی را از بین می‌برند و این خیلی وحشتناک است؛ حتی گفتن آن هم خیلی سخت وترسناک است.
ترکیبات شیشه از آمفتامین(c9h  13 n ) ساخته وگرفته شده و به شکل پودر سفیدرنگ یا بلورهای شیشه، بدون بو و تلخ است که به راحتی در نوشابه‌های الکلی و غیرالکلی حل می‌شود.
این محصول در بازار سیاه با نام مخدر شیشه و به انگلیسی crystal(کریستال) شناخته می‌شود.
نام‌های دیگر آن: کرانک، آیس، کریستال، یخ، قرص‌های اکستازی است. این ماده مخدر در اروپا و آمریکا  به نام آیس و در کشور ما  ایران به نام شیشه شناخته  شده  است.
این ماده یک روانگردان و محرک سیستم عصبی مرکزی با پتانسیل بالای اعتیاد است و در دوزهای بالا می‌تواند عوارض خطرناکی  مانند: تشنج، خونریزی مغزی، و روان‌پریشی ایجاد کند. هم‌چنین مصرف طولانی مدت  مِتاآمفتامین عواقب جسمی، روانی و اجتماعی بسیاری را برای مصرف‌کنندگان این  ماده در پی دارد.
از این ماده برای سرخوشی و احساس لذت و تفریح استفاده می‌شود و در بین جوانان و نوجوانان از سن ۱۸ تا ۲5سال رواج دارد که بزرگ‌ترین گروه مصرف‌کننده مخدر شیشه هستند. مصرف  شیشه، در مهمانی‌ها و پارتی‌های شبانه استفاده می‌شود.
مخدر شیشه، یک ماده مصنوعی و شیمیایی است که برخلاف سایر مواد‌مخدر همچون تریاک، هروئین، کوکائین، منبع طبیعی در محیط‌زیست را ندارد و مدت زمان ماندگاری آن ۸ تا ۱۲ ساعت  است. مهم‌ترین ترکیب آن آمفتامین است و سابقه آن به قبل از جنگ جهانی دوم می‌رسد. در آن زمان از این ماده به عنوان یک داروی موثر در رفع افسردگی سربازان استفاده می‌کردند که برای بالا‌بردن سطح انرژی استفاده می‌شد.
آسیب‌های مغزی و عصبی، ویژگی احتمالی بالای اعتیاد به مصرف آن است. مصرف آن به دلیل ترشح هورمون دوپامین در مغز و احساس لذت فوری، شدید و طولانی در بین جوانان و نوجوانان شیوع زیادی یافته است.
ازمهم‌ترین عوارض طولانی مدت مصرف شیشه: آسیب‌های کبدی، بوی بد بدن، خردشدن دندان‌ها، بوی بد ادرار، ترک‌خوردن پوست و نوک انگشتان، ضعیف‌شدن قوای جنسی تا مرحله عقیم‌شدن، جوش‌های صورت و ... می‌باشد.
شیشه قوی‌ترین ماده اعتیادآور است. داروهایی حاوی متاآمفتامین، دربازار سیاه به نام: افدرین، سودو، سودو افدرین است که با ورود به سیستم عصبی مرکزی باعث آزادشدن ناگهانی انتقال ‌دهنده عصبی دوپامین درمغز می‌شود و باعث تخریب سلول‌های مغزی و افزایش حالت تهاجمی و افزایش انرژی جسمی می‌گردد.
وقت خماری این ماده‌مخدر بعد از این‌که اثرات یا نئشگی آن تمام شد علائمی مانند: بدخلقی، افسردگی، علائم اختلال حرکتی مثل: پارکینسون در فرد ظاهر می‌شود و صدماتی مانند: اُفت حافظه، پرخاشگری، رفتارهای جنون آمیز در پی دارد.
طریقه مصرف شیشه به شکل تزریق (وریدی)، استشمام یا اسنیف‌کردن، بلع، کشیدن شیشه با پایپ می‌باشد. این باور غلط که شیشه مرفین ندارد پس اعتیاد هم ندارد کاملاً غلط واشتباه است. هر ماده مخدری که انسان را از تعادل طبیعی خارج کند و در سیستم ایکس تخریب ایجاد کند  اعتیادآور است.
عوارض شیشه درمدت زمان چند ماه اتفاق می‌افتد و تخریب آن از تمام موادمخدرها زیادتر است؛ یعنی تخریبی که بقیه موادمخدر طی۲۰ سال  ایجاد می‌کند، شیشه درمدت یک‌سال  ایجاد می‌کند.
خوشبختانه اعتیاد به شیشه در کنگره ۶۰ کاملاً درمان شده است. با اینکه از تریاک و هروئین  خطرناک‌تر وسنگین‌تر است؛ ولی قابل درمان است و با روش DST و داروی اپیوم به راحتی مصرف‌کنندگان شیشه به درمان رسیده‌اند.

نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون سوم)
تایپ: همسفر فرزانه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون سوم) رابط خبری
عکاس: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سهیلا(لژیون دوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ایران