ماده شیشه، یک روانگردان و محرک سیستم عصبی مرکزی با پتانسیل بالای اعتیاد است. استفاده از مواد مخدر خطر جدی برای سلامت و روان افراد است. شیشه با ورود به سیستم عصبی مرکزی باعث آزاد شدن ناگهانی انتقال دهنده عصبی دوپامین در مغز میشود و در نهایت آزاد شدن دوپامین باعث تحریک سلول های مغزی و افزایش حالت تهاجمی و افزایش انرژی جسمی میگردد. بارزترین نشانههای اولیه مصرف شیشه هیجان زدگی، احساس سرخوشی و توهمات ذهنی، برافروختگی چهره، گشاد شدن مردمک چشمها قرمزی، و درد چشم، لرزش، تنش، و خشونت است.
تولید و مصرف آمفتامین قبل از جنگ جهانی دوم میرسد. در زمان جنگ جهانی دوم نیز به عنوان یک داروی موثر در رفع افسردگی سربازانی که مشغول جنگ بودند یا نیروهایی قرار بود چندین شبانه روز را به صورت پیوسته به نبرد مشغول باشند و فرصت استراحت نداشتند؛ برای بالا نگه داشتن سطح انرژی آنان استفاده میشد.
در سال ۱۳۸۶ از زبان آقای مهندس دژاکام دبیرکل جمعیت احیای انسان کنگره۶۰ شنیده شد که سونامی شیشه در راه است و با گذشت زمان اندک اندک پدیدار گشت. از مهمترین عوارض طولانی مدت مصرف شیشه که معمولاً بعد از گذشت چند ماه مصرف خود را نشان میدهد اختلال در عملکرد دریچه پروستات است. که معمولاً ادرار و اسپرم با هم دفع میشوند .آسیبهای کبدی و جوشهای صورت ایجاد عفونتها در دستگاه گوارش خصوصاً رودهها ، کوچک شدن بیضهها به همراه درد و تضعیف قوای جنسی و از دیگر عوارض این ماده خطرناک است. تحریکات فکری مصرف ماده آمفتامین (شیشه)میتواند؛ دریافت و پردازش حسها را در افراد تغییر دهد هر فرد مصرف کننده فکر کند نور را بیشتر از حد میبیند، و سیاهی برایش یک مفهوم دیگر پیدا میکند.
شخص به دلیل اختلال در دریافت حسها مدام فکر میکند کسی او را صدا میزند یا به دنبال او هستند، صحبت در مورد اوست شخص دچار بدبینی میشود و یا شبها فکر میکند دشمنانی در حال حمله به خانه او از در و دیوار هستند؛ بنابراین خود را برای مقابله با آنها آماده میکنند. هزاران عوارضی که باعث توهم و اختلال در اندیشه افکار شخص مصرف کننده میشود، تصور عموم مردم از اعتیاد تنها دانستههای آنها در مصرف مواد مخدر مانند تریاک یا هروئین محدود شده است و نشانههایی مانند درد بدن، ریزش آب از بینی همراه با اسهال و استفراغ، عنوان علائم خماری شناخته شده اعتیاد را تداعی میکند و فرد معتاد را کسی میدانیم که چرت میزند و یا در گوشهای از خیابان در کنار زبالهها زندگی میکند؛ اما باید گفت بازار فروش و عرصه مواد اعتیادآور بسیار هوشمندانه عمل میکند و با توجه به نیاز نسل جدید مصرف کنندگان مواد جدید به این بازار وارد شده است.
که با شعار اعتیاد آور نبودن و شادی و انرژی زا بودن این مواد معرفی میشوند. ورود شیشه با توجه به نیاز جوانان برای کسب انرژی و شادمانی تبلیغ شده است و قاچاقچیان مواد با این شعار که شیشه حاوی مورفین نیست؛ اعتیادآور هم نیست مصرف آن را تبلیغ میکنند. متاسفانه بسیاری از افراد ناآگاه خواسته یا ناخواسته در دام این ماده محرک گرفتار میشوند. در حالی که شیشه شخص را در وضعیتی قرار میدهد که تمایل به درمان ندارد. مصرف کنندگان شیشه بعد از زمانی انتهای اعصاب مغزشان تحلیل رفته و مغز نمیتواند روند طبیعی خود را داشته باشد بیمار فقط به خاطر ترس از عوارض ترک شیشه که مربوط به کارکرد ضعیف مغز است آن را مصرف میکند و دیگر لذتی از مصرف شیشه نمیبرد بعضیها به فریب تبلیغاتی که مصرف شیشه به پاک کردن تریاک یا مواد مخدر دیگر کمک میکند.
فروشندگان مصرف شیشه را به مصرف کنندگان مواد مخدری مانند تریاک هروئین توصیه میکنند. لذا برخی معتادان به تریاک و سایر مواد مخدر به مصرف شیشه روی میآورند تا به وسیله آن از خماری ترک مواد مخدر نجات پیدا کنند؛ نتیجه این تصمیم ناآگاه نه تنها منجر درمان اعتیاد ماده مخدر نمیشود بلکه فرد به دو اعتیاد خطرناک مبتلا میشود. مصرف همزمان تریاک و شیشه خطر سکته مغزی را به شدت افزایش میدهد و اتفاقی است که در اعتیاد افتاد جایگزینی مزمن است. مواد مخدری که فرد استفاده میکند جایگزین ترشحات درونی بدن شده و برای درمان باید به تدریج مواد مخدر در بدن که اصطلاح به آن مواد شبه مورفینی یا اندورفینها میگویند؛
باید جایگزین مواد مخدر طبیعی بیرونی شود. این درمان در کنگره ۶۰ حدود ۱۰ یا ۱۱ ماه طول میانجامد. کسی که شیشه مصرف میکند و وارد کنگره میشود درمان با دوز ۳/. آغاز میشود و نیاز ندارد به دوز بالایی از دارو را دریافت کنند. بسیاری از این افراد که در این راه قربانی شده یا دست به خودکشی زدند تنها رهایی و درمان است و امیدوارم روزی کنگره۶۰ جهانی شده و متد درمان dst مورد استفاده همه مصرف کنندگان مواد مخدر قرار بگیرد.
نویسنده:همسفر فاطمه (همسفرحسین) رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون یکم)
ویرایش و ارسال: راهنما همسفر آرزو (لژیون دوم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
74