انسان الگو پذیر است و از اطرافیان خود الگو برداری میکند. از پدر، مادر، خواهر، برادر، دوست و در روابط اجتماعی از اطرافیان خود الگو برداری میکند. ۹۹ درصد انسانها مثل هم هستند و درصد کمی از نظر ضریب هوشی با هم تفاوت دارند. در سیدی «بلد» استاد در مورد انسان، مشکلات و چالشهای گوناگون صحبت میکند و نظر دارند که نتیجه مشکلات، سختیها و فشارهایی که انسان در طول زندگی متحمل میشوند، عین هم هستند.
گاهی زندگی آنقدر سخت میگردد که انسان تصور میکند، تمام دربها بسته است و به بنبست رسیده است و این شرایط برای همه انسانها پیش میآید. عنوان بلد بر معنی شهر است و منظور همان جسم انسان یا شهر وجودی انسان است که انسان یا نفس در آن سکنی گزیده است. جسم انسان توسط پدر و مادر وارد جهان خاکی میشود؛ به منظور تجربه زندگی و آموختن در مهد زمین که این آموزش به جهت تکامل است که رشد و تعالی و دریافت آموزش با سختی و رنج خواهد بود؛ زیرا در قرآن هم بیان شده: «همانا انسان در رنج آفریده شده است و این ساختار وجود انسان، در رنج است».
هر انسانی بسته به موقعیت و مسئولیتهایی که دارد در فشار و رنج است، حالا یکی از فشار بیشتر و یکی بسته به جایگاه، فشار کمتر را متحمل میشود. در قرآن مثالهایی هم از سختیها و داستان زندگی پیامبران بیان شده است که سختیهای زیادی را متحمل شدند تا به رشد، بالندگی و درجات بالا نائل گردیدند. برای انسان نیز این جهان خاکی، عبور از رنجها و سختیها لازمهی تکامل است و انسان در رنج قرار میگیرد تا بیاموزد و یا تقاص کارهایی که مرتکب شده است که به یاد دارد یا ندارد؛ ممکن است به پیشینه انسان برگردد؛ به هر حال در هر دو صورت آموزش در آن نهفته است و زمانی انسان میتواند از سختیها عبور کند که ناامید نشود و با تلاش و کوشش، آموزش را دریافت کند.
چنانچه انسان با امید به صبر و شکیبایی به تلاش خود ادامه دهد، موفق خواهد شد؛ زیرا پایان شب سیه سپید است و در پس هر تاریکی، روشنایی است. شاید در سختیها خواستههای انسان اجابت نشود؛ باید بداند که مصلحت و حکمتی در آن است و انسان از بیماریها و ناکامیها از پشت پرده خبر ندارد؛ ولی انسان میتواند بر تلاش و کوشش خود بیافزاید تا هم از نظر حسی و هم از نظر توان روحی قوی گردد.
همه انسانها میتوانند با توان فکر، عقل و اندیشه، راه حل مشکلات و مسائل زندگی خود را بیابند و بر مشکلات فائق آیند. اگر از جهانبینی درست برخوردار باشیم و نگاه به آینده مثبت و روشن باشد به روشناییها خواهیم رسید. خلقت انسان در حیات زمینی به سه قسمت تقسیم میشود. حلقه اول: حلقه خردسالی که در ناآگاهی کامل است. حلقه دوم: جوانی، جهل و نادانی است و حلقه سوم: میانسالی و سن جا افتادگی است.
زمانی است که انسان باید آموزش ببیند و خود را برای بُعد چهارم یا جهان پس از مرگ مهیا نماید که متأسفانه گاهی انسان در بُعد سوم حذف میگردد و به دنبال جمع آوری مال و ثروت میپردازد و از وظایف خود که مهیا شدن برای بُعد چهارم و یا تربیت فرزندان صالح است، غافل میشود. انسان باید در این بُعد همواره آگاه باشد؛ زیرا جایگاه انسان در بُعد چهارم بسته به عمل انسان، بر مبنای آگاهی و یا ناآگاهی او شکل میگیرد؛ بنابراین باید مشکلات را بپذیریم، از سختیها با تفکر، اندیشه، صبر و تلاش بیشتر عبور کنیم. همیشه امید و تلاش ابزاری است برای خروج از ظلمت، تاریکیها و رسیدن به روشناییها است.
برداشت از سیدی «بلد»
نویسنده: ایجنت همسفر پروانه (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم
- تعداد بازدید از این مطلب :
56