انسانی که قضاوت می‌کند گویی انرژی و توان خود را به باتلاق می‌ریزد.

هشتمین جلسه از دوره نهم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره‌۶۰ نمایندگی بروجرد با استادی ایجنت مسافر امیرحسین، نگهبانی مسافر محمود و دبیری مسافر مراد با دستور جلسه "قضاوت و جهالت " روز پنجشنبه ۱۹ تیرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۶:۳۰ آغاز به کار کرد.

سلام دوستان، امیرحسین هستم مسافر
در ابتدا خداوند را شاکرم که این توفیق نصیب من شد تا بتوانم در این جایگاه خدمت کنم و از شما آموزش بگیرم. از جناب مهندس و خانواده‌ی محترمشان تشکر می‌کنم که این بستر و مسیر را برای ما فراهم کردند.
ما در کنگره‌۶۰ باید هدف داشته باشیم و آن هدف را دنبال کنیم. بعد از مدتی که از ورود ما به کنگره‌۶۰ می‌گذرد، متوجه می‌شویم که کار فقط درمان اعتیاد نیست و خیلی گسترده‌تر و بیشتر از درمان مواد مخدر و اعتیاد است؛ البته به این بستگی دارد که انسان‌ها برای چه هدفی وارد کنگره‌۶۰ می‌شوند؟
دستور جلسه این هفته، "قضاوت و جهالت" است. ما در ابتدا باید بدانیم ارتباط قضاوت و جهالت با درمان اعتیاد، چیست؟ ما در کنگره‌۶۰ برای درمان اعتیاد، باید مثلثی را در درون انسان درست کنیم که شامل جسم، روان و جهان‌بینی می‌باشد و اضلاع این مثلث، از تعادل خارج شده است. جسم با داروی OT درمان می‌شود و روان هم بستگی به جسم و جهان‌بینی ما دارد.
می‌دانیم ادراک، احساس و برداشت ما نسبت به خود و جهان اطراف، جهان‌بینی نام دارد. از نظر من جهان‌بینی؛ یعنی قضاوت‌های ما در موضوعات مختلفی که در پیرامون ما وجود دارد همچنین قضاوتی که نسبت به محیط اطراف و خودمان داریم که مجموع این قضاوت‌ها، جهان‌بینی یک انسان را تشکیل می‌دهد.
اگر این قضاوت‌ها درست باشد، شخص جهان‌بینی خوبی دارد اگر نه، جهان‌بینی شخص اشتباه و غلط خواهد بود و باعث می‌شود که یک انسان، به جای این‌که در تعادل روان و رفتار باشد، در بی‌تعادلی قرار بگیرد و به جای این‌که حس‌های خوبی را جذب کند، حس‌های منفی را دریافت خواهد کرد. اگر حس را از انسان بگیریم، هیچ اقدامی نمی‌تواند انجام دهد.
بعضی کارها برای ما مانند نفس کشیدن عادی شده و به راحتی آن کارها را انجام می‌دهیم و متوجه آن نیستیم. دائماً در حال قضاوت هستیم؛ ولی این موضوع را قبول نمی‌کنیم.
ما به کارگاه‌های آموزشی، به قول آقای مهندس، می‌توانیم تصفیه‌خانه یا تزکیه‌خانه هم بگوییم؛ یعنی جایی که انسان‌ها در آن تصفیه، تزکیه و درست می‌شوند. نخست انسان باید بداند که می‌خواهد چه چیزی را درست کند؟ گاهی ما تصور می‌کنیم همه چیز ما درست و شکل گرفته است و نیازی به درست کردن چیزی نداریم. گاهی سال‌های سال طول می‌کشد تا انسان، نقاط منفی و ضعف‌های خود را پیدا کند و متوجه شود که قضاوت می‌کند، جهل و ناآگاهی دارد و سال‌ها طول می‌کشد که از این حس‌ها خارج شود.
قضاوت به معنی حکم صادر کردن و محاکمه کردن است. اکثر قضاوت‌هایی که انسان می‌کند، از روی جهالت و نادانی است. ما همیشه اول نوشتارها می‌خوانیم: خداوند ما را از بزرگترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خود ما است نجات بده. ما پس از گذشت مدت کوتاهی از ورود به کنگره‌۶۰ فکر می‌کنیم همه چیز را می‌دانیم و نسبت به متد‌DST کاملاً آگاه هستیم؛ ولی از همان جا ضربه می‌خوریم.
حال چرا ما نباید قضاوت کنیم؟ اگر قضاوت نکنیم، آرام آرام آگاهی به وجود می‌آید. تشخیص با قضاوت بسیار متفاوت است. راهنما در کنگره ۶۰ می‌تواند تشخیص دهد که این قضاوت نیست. یک قاضی که علم را کسب کرده، می‌تواند جرم را شناسایی کند که این تشخیص است و با قضاوت کردن فرق دارد.
ما باید هستی و انسان را تشخیص دهیم و درک کنیم نه این‌که حکم صادر کنیم. انسان با قضاوت کردن، دچار رنج می‌گردد و گویی انرژی و توان خود را به باتلاق  می‌ریزد. ما اگر می‌گوییم کنگره‌۶۰ تصفیه‌خانه است برای این است که انسان بتواند از انرژی خود درست استفاده کرده و تغییرات خوبی داشته باشد.
من در کنگره‌۶۰ خیلی چیزها نداشتم که به من اضافه شد، خیلی چیزها نبود و یاد گرفتم. چیزهایی که به دردم نمی‌خورد از من گرفته شد و این خیلی دردناک بود. من قبلاً فکر می‌کردم حقیقت چیزی است که به نفع من است؛ ولی فهمیدم حقیقت چیزی است که در نهایت منفعت من در آن باشد و من چقدر نیاز به شناخت خود، یاد گرفتن و تجربه کردن دارم.
وقتی انسان از یک سری مسائل خالی می‌شود  یک سری مسائل جدید درونش  به وجود می‌آید. ما در کنگره‌۶۰ می‌گوییم فرصت وجود دارد و فرصت‌ها را باید غنیمت شماریم و قدر بدانیم. ما اول تا آخر متوجه می‌شویم که "هرچه کنی به خود کنی."
جناب مهندس می‌فرمایند: بعید است که ما در مسیر معنوی حرکت نماییم و مادیات درست نشود.
با قضاوت کردن، ما احساس می‌کنیم که آگاه شده‌‌ و دانایی پیدا کرده‌ایم، در صورتی که ما زمان بسیار زیادی نیاز داریم تا به آگاهی و دانایی دست پیدا کنیم. ما باید سعی کنیم انسان بی‌حاصلی نباشیم. انسانی که وارد اعتیاد می‌شود بی‌حاصل خواهد شد و برای این از اعتیاد خارج می‌شود که در درجه‌ی اول برای خودش حاصلی داشته باشد.
از این‌که به صحبت‌های من توجه کردید، سپاسگزارم.

تولد یکسال رهایی مسافر امیر حسین  تا باد چنین بادا🌹🌹🌹🌹🌹

تایپ و ویراستاری :مسافر کریم لژیون چهارم 

عکس و بارگزاری :همسفر حسین لژیون سوم