شیشه نام غیرعلمی و رایجی است که به ترکیبات حاصل از ماده صنعتی با نام علمی آمفتامین‌ها گفته می‌شود که داروهای محرک بسیار قوی هستند. مخدر شیشه یک ماده مصنوعی است و برخلاف سایر مواد مخدر همچون تریاک، هروئین و کوکائین منبع طبیعی در محیط زیست ندارد. شیشه به‌صورت مصنوعی در آزمایشگاه‌های غیرمجاز که اغلب به نام آشپزخانه معروف هستند، ساخته می‌شوند.
شیشه یک ماده محرک است؛ در نتیجه اثرات این ماده در بسیاری از مواقع با اثرات مواد مخدری مانند تریاک و هروئین تضاد دارد. این اثرات متضاد با مخدرها در بسیاری از افراد، این تصور نادرست را ایجاد کرده است که شیشه، ضد مواد مخدر است؛ حتی می‌تواند موجب پاکسازی مواد مخدر از بدن گردد. بسیاری از افراد، مصرف مواد محرک مانند شیشه را نه به قصد لذت؛ بلکه با هدف بهبود تمرکز و افزایش توانایی یادگیری مصرف می‌کنند.
اعتیاد به شیشه بسیار آسان و سریع است؛ اما ترک آن کاری سخت و دشوار است که عوارض بی‌شماری در پی دارد. از میان تمام مشتقات و مخدرهای حاصل از آمفتامین یا مت آمفتامین، مخدر شیشه قوی‌ترین ماده اعتیاد‌آور است که به‌شکل بلورهای آمفتامین ساخته می‌شود. مت‌آمفتامین با ورود به سیستم عصبی مرکزی باعث آزاد شدن ناگهانی انتقال دهنده عصبی دوپامین در مغز می‌شود. در نهایت آزاد شدن دوپامین، باعث تحریک سلول‌های مغزی، افزایش حالت تهاجمی و افزایش انرژی جسمی می‌گردد. بعد از تمام شدن این اثرات، علائم بدخلقی، افسردگی و اختلال حرکتی مثل پارکینسون در فرد ظاهر می‌شود.
این ماده در همان ابتدای مصرف صدمات جبران‌ناپذیری را به مغز وارد می‌کند که از جمله آن می‌توان به افت حافظه، پرخاشگری، رفتارهای جنون‌آمیز و غیرعادی، آسیب‌های مغزی و عصبی اشاره کرد. اولین بار در سال ۱۸۸۷ در آلمان به‌طور مصنوعی ساخته شده و برای درمان برخی بیماری‌ها از قبیل افسردگی‌های خفیف، بیش فعالی و چاقی به‌کار می‌رفت. مت‌آمفتامین قوی‌تر و تولید آن نیز ساده‌تر است، در زمان جنگ جهانی دوم برای اولین بار در ژاپن ساخته شده و برای آماده ساختن سربازها برای جنگ، رفع خستگی و گرسنگی آن‌ها به‌کار می‌رفت. پس از آن دوران، انواع مختلف مت‌آمفتامین ساخته و روانه بازار مواد گردید.
شیشه یا کریستال یک ماده محرک بسیار قوی است که همان‌طور که از نام آن مشخص است یک پودر کریستالی، مانند خرده شیشه است که سفید، بی‌بو و تلخ مزه بوده و به آسانی در آب یا الکل قابل حل است که در این حالت برای تزریق از آن استفاده می‌شود. شیشه، قوی‌ترین نوع مت‌آمفتامین می‌باشد که با نام‌هایی مثل کرانک، آیس یا مت در بین جوانان شناخته شده است و قرص‌های شادی بخش یا اکستازی از این مواد می‌باشند. مت‌آمفتامین، در پزشکی نیز مورد مصرف قرار می‌گیرد و به‌صورت قرص‌هایی به‌نام دزوکسین تجویز می‌گردد؛ اما نوع غیرقانونی آن در آزمایشگاه‌های غیر مجاز تهیه شده و در خیابان‌ها به‌فروش می‌رسد و با نوعی که در مصارف پزشکی به‌کار می‌رود، کاملاً متفاوت است.
شیشه به اشکال متنوعی وجود دارد و ممکن است به شیوه‌های تدخین یا دود کردن، استنشاق از راه بینی، خوراکی یا تزریق مورد مصرف قرار گیرد. این ماده بسته به این‌که چگونه مصرف شود، خلق و خوی فرد مصرف کننده را به شیوه‌های مختلف تغییر می‌دهد. شیشه یا کریستال در واقع نوع دیگری از مواد مخدر است که امروزه مصرف آن به‌خاطر ترشح هورمون دوپامین در مغز و ایجاد احساس لذت فوری، شدید و طولانی مدت، دربین نوجوانان و جوانان شیوع زیادی یافته و با استقبال زیادی روبه‌رو گردیده است.
برخی از مصرف‌کنندگان مزمن شیشه هیچ‌گاه نمی‌توانند مصرف این ماده را کنار بگذارند؛ چون در اثر تغییرات پایدار در مغز آن‌ها مکانیسم لذت در آن‌ها مختل شده و بدون مصرف مواد هیچ لذتی را نمی‌توانند تجربه کنند؛ بنابراین احتمال عود در آن‌ها بسیار زیاد است چون دنیای بدون لذت را نمی‌توانند تحمل کنند.
بارزترین علائم اولیه مصرف شیشه عبارتند از هیجان‌زدگی، تند صحبت کردن، بی‌تابی، افزایش فعالیت‌های فیزیکی، کاهش اشتها، احساس سرخوشی و توهمات ذهنی، بی‌میلی به‌غذا برای روزها، افزایش تعداد ضربان‌های قلب، افزایش تنفس، افزایش دمای بدن، تحریک‌پذیری، بی خوابی شبانه، برافروختگی چهره، گشاد شدن مردمک چشم‌ها، قرمزی و درد چشم، متصاعد شدن یک بوی شیمیایی از نفس آن‌ها، گیجی، لرزش و تشنج، پارانویا یا بدبینی و خشونت.
كساني كه مصرف شيشه دارند فقط در كنگره 60 و آنهم با داروی اوپیوم و به روش تدريجي به درمان قطعی می‌رسند و ترک آن از طریق سم‌زدایی، URD و... ممکن است عوارض جبران‌ناپذیری از خود باقی گذارد و هرگز تا آخر عمر درمان نشود.هم‌اكنون مصرف‌كنندگان شيشه بسياري در كنگره به درمان قطعي رسيده‌اند. لازم به ذکر است تنها دارویی که می‌تواند اعتیاد به شیشه را به طور کامل درمان کند، داروی OT یا شربت تریاک است.
هر چند سیستم‌های پزشکی اعتقادی به درمان اعتیاد به شیشه با استفاده از داروی اپیوم تینکچر ندارند؛ زیرا معتقدند که شیشه از دسته محرک‌هاست و اپیوم به عنوان یک داروی اپیوییدی نمی‌تواند اعتیاد به شیشه را درمان کند؛ اما باید بگوییم دانش پزشکی در حال حاضر در این زمینه عقب مانده است. در کنگره ۶۰ هزاران مصرف‌کننده شیشه با استفاده از داروی اپیوم تینکچر یا شربت تریاک درمان شده‌اند و این مسئله از نظر کنگره۶۰؛ یعنی درمان شیشه با OT امری اثبات شده و حل شده است.
نویسنده: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر بهناز (لژیون دوازدهم)
منابع: سخنان استاد امین دژاکام
رابط خبری: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر بهناز (لژیون دوازدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران شعبه شمس
- تعداد بازدید از این مطلب :
1719