قضاوت فقط کار خداوند است

 سی‌دی«قضاوت و جهالت» که مربوط به تاریخ ۸۸/۵/۲۱ می‌باشد. آقای مهندس می‌فرمایند:«قضاوت فقط  کار خداوند است». تقوا، تفکرسالم، مسئولیت، عدالت، معرفت، حقیقت، دانایی، آموزش، فرمان‌عقل، اعتمادبه‌نفس و… همه  پیش نیاز قضاوت هستند. اگر شخص بخواهد قضاوت کند؛ باید همه این موارد را بداند.

جهالت نیز پیش نیازهایی دارد که عبارتند از: منیت، ترس، ناامیدی، نداشتن‌امنیت، نادانی، خودخواهی، کم بودن سطح دانایی،عدم تفکر، بی‌سوادی حسادت و…  برای قضاوت همه این موارد صادق و درست است و هر کسی بخواهد قضاوت کنداحتیاج به این موضوعات دارد. جهالت مترادف نادانی است. اگر عدم نور باشد و نور وجود نداشته باشد تاریکی و ظلمت به وجود می‌آید و موقعی که نور آمد، تاریکی خود به خود محو می‌شود و از بین می‌رود.

حال ممکن است، نور اندازه یک کبریت باشد؛ ولی اگر اندازه خورشید باشد کامل است. منیت، ترس و ناامیدی باعث به وجود آمدن جهالت می‌شود. اگر دانایی باشد، امنیت هم وجود دارد. خودخواهی زاییده جهالت است. شخص باید جاهل باشد تا خودخواه باشد. آدم نادان خرافاتی است واین‌ها میوه‌های جهالت هستند. مواد مخدر هم همین‌طوراست؛ چون نادان بودیم و جهالت داشتیم، درگیر اعتیاد شدیم. وقتی به رهایی رسیدیم و کم‌کم آموزش گرفتیم و دانایمان افزایش یافت، مواد مخدر و بسیاری از ضد ارزش‌ها به صورت اتوماتیک کنار رفتند. جاهل بودن هیچ خرجی ندارد؛ ولی برای قضاوت کردن وعدالت هزینه و خرج زیادی دارد.

وقتی که انسان خلق شد، تمام ساکنین آسمان‌ها جمع شدند، خداوند گفت که انسان را از خاک آفریدم؛ یعنی تمام ذراتی که در خاک است در جسم انسان نیز وجود دارد. ما چیزی نداریم که درخاک باشد؛ ولی در جسم انسان نباشد. ساکنین گفتند، این موجود در زمین فساد و خرابی به وجود می آورد. خداوند می‌گوید، من می‌دانم آنچه را که شما نمی‌دانید. خداوند یک ویژگی به انسان داده که به هیچ موجود دیگری داده نشد. من این موجود را خلق کردم  و سرنوشتش را به دست خودش دادم تا خودش راه را از چاه تشخیص دهد؛ یعنی اختیار انسان محترم شمرده شد.

وقتی اختیار به انسان داده شد، قدرت قضاوت هم به او داده شد. انسان موجودی است که گویی قاضی بوجود آمده است و همیشه؛ باید در حال قضاوت کردن خود باشد. انسان به دلیل اختیاری که دارد همیشه بر سر دوراهی قرار می‌گیرد. یک راه منفی و یک راه مثبت است. راهی که آسان است به سختی منتهی می‌شود و راه سخت به آسانی می‌رسد. قضاوت‌ در فطرت همه ما برنامه ریزی شده است، تا جایی که فقط در مورد خودمان قضاوت کنیم. ما همیشه در موردی که اصلا به ما ربطی ندارد وارد قضاوت می‌شویم و این از جهالت است. درکنگره به امور هیچکس تجسس نکنیم، و دوربین را روی خودمان بگذاریم.

نتیجه‌ای که از سی‌دی می‌گیرم این است که انسان هیچ وقت نباید دیگران را قضاوت کند. قضاوت فقط کار خداوند است؛ چون قضاوت درست، نیاز به علم، آگاهی و تفکر دارد؛ ولی جهالت پیش نیاز ندارد و با ترس و منیت و خیلی از ضد ارزشها همراه است. باید تلاش کنیم قضاوت کردن را در ذهن خود متوقف کنیم.

نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر نرگس(لژیون پنجم)
رابط خبری: راهنمای تازه‌واردین همسفر مهین (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب(لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زاگرس