خداوند است که از همه چیز آگاه است و بهترین حکم را صادر می‌کند.

قضاوت به معنای داوری کردن و جهالت به معنای ندانستن است.
جهالت به خاطر نداشتن دانایی در فرد به وجود می‌آید. وقتی که دانایی زیاد می‌شود، جهالت که محصول ترس، منبت و ناامیدی است قضاوت را از بین می‌برد.
یکی از قوانین کنگره 60 این است که در امور شخصی دیگران تجسس نکنیم. شغل دیگران، حقوق و وضعیت تاهل و تعداد فرزندان و... به ما ارتباطی ندارد. این موارد مقدمه ای است که ما در مورد دیگران قضاوت نکنیم.
در سی‌دی «قضاوت» استاد امین بیان می‌کنند: اگر از کسی ناراحت شدید، بدانید که آن صفت در درون خودمان هم وجود دارد. قضاوت کردن محبت بین انسان‌ها را از بین می‌برد؛ به ویژه در خانواده.
من قبل از ورود به کنگره در جهالت کامل بودم. همیشه از آینده‌ای که هنوز نیامده بود، ترس داشتم که آینده خودم و فرزندانم چه می‌شود و تاامید می‌شدم. ناامیدی مثل خوره تمام وجودم را فرا گرفته بود. مسافرم با یک بار ترک ناموفق، دوباره بذر ناامیدی را در وجود من کاشت و روزبه‌روز هم حالش بدتر می‌شد.
همیشه مسافرم را قضاوت می‌کردم که اصلاً اراده ندارد مواد را کنار بگذارد، در حالی که زور مواد خیلی زیاد بود.
وقتی اذن ورود به کنگره داده شد و در مسیر قرار گرفتیم، ذره‌ذره آموزش گرفتیم. به یک آگاهی نسبی رسیدم که نباید در گذشته زندگی کنم و ترس از آینده را نداشته باشم. دوباره به زندگی امیدوار شدم و دانستم که قضاوت فقط کار خداوند است که از همه چیز آگاه است و بهترین حکم را صادر می‌کند.
«اگر می‌خواهید کسی را قضاوت کنید در ابتدا کفش او را بپوشید و سپس در راه او قدم بردارید»
امیدوارم راه کنگره برای همه دردمندان نمایان شود تا در مسیر درست زندگی قرار بگیرند.

نویسنده: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون پنجم)
تایپ: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون پنجم) رابط خبری
ویرایش و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ایران