انسان اگر خودش را قضاوت نکند نمی تواند زندگی کند

جلسه دهم از دوره دوازدهم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی طارم با استادی مسافر محمد باقر، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر امیر با دستور جلسه<قضاوت و جهالت> در تاریخ هفدهم تیر ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان محمد باقر هستم یک مسافر. خداوند را شاکر و سپاسگذارم که توفیق نصیب من شد تا در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت کنم؛ از ایجنت محترم و لژیون مرزبانی و نگهبان جلسه تشکر می کنم که مرا به عنوان استاد جلسه انتخاب نمودند تا در این جایگاه آموزش بگیرم.
دستور جلسه هفتگی قضاوت و جهالت می باشد؛

با شنیدن کلمه قضاوت، فکر می کنیم موضوع بدی است و اصلا نباید انسان قضاوت کند، در صورتی که اینگونه نیست. قضاوت برای انسان می باشد و کار انسان از صبح تا آخر شب و موقع خواب، قضاوت کردن است. قدرت اختیار انسان توسط قضاوت انسان به کار گرفته می شود. مثلا  وقتی در دو راهی قرار می گیریم باید انتخاب کنیم که به راست برویم یا چپ؟ به این امر قضاوت گفته می شود.

ولی زمانی ما فکر می کردیم که قضاوت این است که بگوییم فلان شخص ماشین خود را از راه حرام به دست آورده، این هم قضاوت است ولی به نوع قضاوت منفی. من فقط در رابطه با خودم می توانم قضاوت درست انجام دهم. در واقع اگر انسان خودش را قضاوت نکند نمی تواند زندگی کند. نگهبان جلسه با من در رابطه با استادی تماس گرفتند و من درباره ی این که آیا می توانم استاد جلسه باشم یا نه خودم را مورد قضاوت قرار دادم تا به نتیجه مطلوب برسم.

ولی یک سری قضاوت وجود دارد که منفی و ناسالم است و از روی جهالت انسان انجام می گیرد. مثلا همان تجسس کردن یا غیبت کردن یا در رابطه با چیزی نظر دادن که ما علم و  آگاهی آن ها  را نداریم. خداوند هر صفاتی که دارد، انسان هم از آن صفات برخوردار می باشد یکی از این صفات قضاوت کردن است، انسان هم می تواند قضاوت کند، البته نه این که دیگران را قضاوت کند و بیشتر باید کار و عمل خودش را قضاوت کند.

راهنما می تواند رهجوی خودش را قضاوت کند چون علم و آگاهی آن را دارد، ولی رهجو نمی تواند هم لژیونی خود را قضاوت کند. جهالت در جزوه ی جهان بینی دارای یک مثلث می باشد ؛ ترس، منیت، نا امیدی. روبروی مثلث جهالت مثلثی است به نام دانایی، که از تفکر، تجربه و آموزش تشکیل شده است. من اگر بخواهم جهالت خود را از بین ببرم باید دانایی خود را بالا ببرم. هر چقدر مثلث دانایی من قوی تر بشود در مقابل مثلث جهالت من ضعیف و ضعیف تر می شود.

دانایی من اگر به حد اعلا برسد آن موقع می توانم قضاوت انجام دهم، چون من از سر تجربه، تفکر و آموزش این کار را انجام می دهم. پس قضاوت ما نباید از روی جهالت ما باشد، من اگر روی خودم کار نکنم آگاهی و خود را ارتقا نبخشم از طرفی اطلاعات غلط به عقل من ارسال می شود و این باعث می گردد قضاوت از روی جهالت انجام دهم. من اگر مثلث جهالت رو از بین نبرم و یا ضعیف نکنم نخواهم توانست فرد دانایی بشوم . من اگر ترس را از بین نبرم نمی توانم تفکر کنم و با ناامیدی نمی توانم در زندگی تجربه کسب کنم و جهالت من روز به روز بیشتر خواهد شد. ممنون که با سکوت زیبایتان به حرف های من توجه نمودید.

مرزبان کشیک:مسافر امین
ارسال مطالب: مرزبان خبری مسافر امین