نباید درباره‌ چیزی که از آن آگاهی نداريم قضاوت کنیم

جلسه پنجم از دوره ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی بروجرد به استادی راهنما همسفر معصومه، نگهبانی همسفر ناهید و دبیری همسفر لیلا با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه ۱۹ تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد: 

خدا را شکر می‌کنم که یک بار دیگر توفیقی حاصل شد تا در این جایگاه خدمت کنم. از آقای مهندس و خانواده‌‌ محترم ایشان تشکر می‌کنم که این فرصت را برای ما فراهم کردند همچنین از راهنمای عزیزم تشکر می‌کنم.
دستور جلسه امروز درباره‌ «قضاوت و جهالت» است. جهالت به معنای ناآگاهی و نادانستن است. در کنگره۶۰ مسئله جهالت و قضاوت یکی از مفاهیم کلیدی است که هم برای درمان مسافران و هم برای رشد همسفران مورد نیاز است؛ پس باید درباره‌ آن تفکر کنیم.

قبل از وارد شدن به کنگره۶۰ خیلی دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دادم، نتیجه‌گیری می‌کردم و در ذهن خود برای آنان حکم صادر می‌کردم. مخصوصاً درباره‌ مصرف کننده‌ خودم و می‌گفتم: اراده و غیرت ندارد، خودخواه است؛ چون هیچگونه دانش و آگاهی درباره‌ی اعتیاد نداشتم؛ در صورتی که مسافرم بیمار بود، بیماری که در سه قسمت جسم، روان و جهان بینی‌اش به خاطر مصرف موادمخدر دچار تخریب شده بود.

این قضاوت باعث شد که بعد از ۳ سال مبارزه‌ من برای درمان او یک روز ظهر که به خواب رفت، در ذهن خود او را قضاوت کنم که شاید گریز زده است. نمی‌دانستم مصرف‌کننده‌ شیشه، پس از درمان خوابش درست می‌شود؛ چون در زمان مصرف شیشه خوابش نمی‌برد. بعد از توضیح متوجه اشتباه خود شدم و بابت قضاوت عجولانه‌ام از او عذرخواهی کردم.

منظور این است که اگر قضاوت نادرست و نا‌‌به‌جا باشد، به سفر مسافران آسیب وارد می‌کند؛ بنابراین هیچ‌گاه درباره‌ چیزی که از آن آگاهی نداریم، مخصوصاً درمان اعتیاد قضاوت نکنیم. قضاوت کار هر کسی نیست. کسانی که کار قضاوت را انجام می‌دهند سال‌ها درس خوانده‌اند، دودِ چراغ خورده‌اند تا به این مقام برسند.

علاوه بر آموزش‌هایی که خود دیده‌اند از نهادهایی مانند نیرویِ انتظامی کمک می‌گیرند تا قضاوتی درست انجام بدهند؛ اما ما بدونِ آگاهی و دانش مخصوص قضاوت می‌کنیم و رأی هم صادر می‌کنیم که این کار از جهل و ناآگاهی ما نشأت می‌گیرد. قضاوت، صرفاً یک حرف ساده و گذرا نیست؛ بلکه یک رفتار درونی و عمیق است که از روی جهل انجام می‌شود.

برای مثال با یکی از آشنایان برخورد می‌کنیم که با ما به سردی رفتار می‌کند؛ بلافاصله شروع به قضاوت می‌کنیم که چه انسانِ مغرور و خود شیفته‌ای است؛ در حالی که از پشت پرده خبر نداریم. ممکن است آن شخص گرفتار مشکلاتی باشد و در آن لحظه از شرایط روحی مناسبی برخوردار نباشد.

گاهی قضاوت در جای خودش درست است؛ مثلاً راهنما یا ایجنت می‌توانند درباره‌ رهجوهای خودشان کارِ قضاوت را انجام بدهند تا رهجوهایشان به دانایی و شناخت برسند؛ چون ممکن است از مسیر خود خارج شده باشند و برای برگرداندن آنان به مسیر درست حتماً باید اقدام کرد. متأسفانه ما در مسائلی دخالت می‌کنیم که به ما مربوط نیست و با این کار نه تنها ذهن‌مان بسته می‌شود؛ بلکه از مسیرِ تکامل و رشد خود نیز باز می‌مانیم؛ پس بهتر است که دوربین را روی خودمان بچرخانیم و نواقص شخصیتی خودمان را مورد قضاوت قرار دهیم تا این‌که دوربین را روی دیگران قرار دهیم.  خدا را شکر که ما کنگره۶۰ را داریم و در آن آموزش می‌بینیم.

رهایی ۴۰ سی دی همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر معصومه 

رهایی ۴۰ سی دی همسفر سودابه رهجوی راهنما همسفر فاطمه 

تایپیست: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)
عکاس: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)
ویرایش: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول) دبیر سایت
ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بروجرد