قضاوت با عدم آگاهی و جهل خودمان است که حاصل میشود.

دوازدهمین جلسه از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی رازی، با استادی مسافر حسین، نگهبانی مسافر جواد و دبیری مسافر پرویز با دستور جلسه « قضاوت و جهالت » روز دوشنبه شانزدهم تیر ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند را شاکرم هستم که توفیق نصیب م شد تا در این جایگاه حضور داشته باشم و با لذت بردن و آموزش گرفتن بتوانم خدمت کنم.دستور جلسه قضاوت و جهالت است.در دعای جلسه و آموزشهای کنگره60 گفته میشود که از جهل و نادانی خودمان به خدا پناه می‌بریم و همیشه این سخن تکرار میشود.قضاوت با عدم آگاهی و جهل خودمان است که حاصل میشود.وقتی هیچ آگاهی و شناخت ی نسبت به موضوعی نداریم شروع میکنیم به قضاوت کردن.من در زمان مصرفم و زمانیکه در تاریکی ها غوطه ور بودم بینهایت همه را قضاوت میکردم.سر هر موضوعی و خودم، هم وکیل میشدم هم قاضی میشدم هم حکم صادر میکردم که اغلب اشتباه بود.ولی زمانیکه وارد کنگره شدم و تمام داشته هایم را گذاشتم بیرون از کنگره و وارد کنگره شدم تازه فهمیدم که هیچی نمیدانم.

شروع به سفر کردن و فرمانبرداری از راهنمای خودم و سی دی نوشتن و نظم داشتن کردم.ولی باز هم  در زمان سفر کردنم درگیر قضاوت کردن شدم.بدون در نظر گرفتن شرایط روحی و جسمی هم لژیونی م آن را قضاوت میکردم.یک قاضی هم که در مسند قضاوت نشسته است با تمام علم و آگاهی و جمع بندی تمام مدارک و مستندات امکان دارد اشتباه قضاوت کند.این موضوع نشان دهنده این است که من در جایگاهی نیستم که بتوانم به راحتی قضاوت کنم.بهترین قضاوت، قضاوت کردن خود انسان است.عملکرد و رفتار و گفتار خودم را قضاوت کنم که اسیر قضاوت کردن دیگران نشوم.انسان میتواند قضاوت کند چون خداوند به انسان اختیار داده شده است.انسان اختیار دارد که مسیر درست یا غلط خودش را خودش انتخاب کند.با اختیار است که انسان میتواند زیر بنای زندگی خودش را درست بچیند.موضوع دیگر بخشش است.من زمانیکه مواد م را بخشیدم دیگر قضاوت ش نمیکنم.زمانیکه من چیزی را بخشیدم بدون قضاوت کردن میتوانم به جرات بگویم که آن بخشش با لذتی ماندگار همراه خواهد بود.از اینکه به صحبتهای من گوش کردید از همه‌ی شما سپاسگزارم.

تایپ،عکس و بارگذاری: مسافر احسان

مرزبان کشیک: مسافر رضا