قضاوت با ظن و گمان شروع می‌شود

سلام دوستان منیره هستم یک همسفر

بر اساس آموزشهای کنگره‌۶۰ انسان‌هایی قضاوت می‌کنند که جهالت دارند؛ زیرا هرچه انسان داناتر و آگاه‌تر باشد کمتر بر کرسی قضاوت می نشیند؛ چون می‌داند و می‌فهمد قضاوت کردن کار هر کسی نیست. برای قضاوت کردن ابتدا باید اطلاعات داشته باشیم بعد این اطلاعات تجزیه و تحلیل شود و در نهایت حکم صادر کنیم. معمولا قضاوت کردن با ظن و گمان شروع می‌شود و بعد به مرحله تجسس می‌رسد و بعد از آن، سرزنش و مرحله بعد غیبت کردن، و در نهایت قضاوت و حکم دادن شروع می‌شود که تمامی این کارها  ضد ارزش محسوب می‌شوند. با این کار علاوه بر این که زندگی خود را خراب می‌کنیم، آرامش دیگران را نیز برهم می‌زنیم. ما در کنگره‌۶۰ جلسه را با ۱‌۴ ثانیه سکوت آغاز می‌کنیم و در این سکوت از جهل و نادانی خود به خداوند پناه می‌بریم؛ زیرا همین جهل است که باعث می‌شود ما وارد مرحله قضاوت شویم. قاضی شخصی است که وظیفه‌اش قضاوت و حکم دادن است؛ اما همین قاضی هم برای صدور حکم احتیاج به اطلاعات و مدارک دارد. علاوه بر این دانش این کار را دارد و علم قضاوت را آموخته است هم ممکن است در قضاوت خود دچار اشتباه شود. حال این سوال پیش می‌آید که ما چگونه و بدون هیچ علم و دانشی به سادگی درباره دیگران قضاوت می‌کنیم و به سرعت حکم صادر می‌کنیم؟ ما باید بدانیم هر انسانی حریمی دارد و ما با قضاوت و تجسس به این حریم آسیب می‌زنیم. آقای مهندس در سی‌دی قضاوت و جهالت فرمودند: قضاوت پیش نیاز‌های فراوانی احتیاج دارد؛ مثل ایمان،فرمان عقل، خودشناسی، علم، آگاهی، عدالت، بی‌طرف بودن، تقوا ... ولی جهالت هیچ پیش نیازی ندارد و به معنای عدم آگاهی و نادانی است. ما برای جهالت به هیچ تلاش و هزینه‌ای نیاز نداریم؛ اما قضاوت و عدالت هزینه دارد، زمانی که جهالت و نادانی باشد، پیامد آن ترس و نا‌امیدی و منیت است و در واقع صفات منفی؛ مثل حرص، بخل و حسادت میوه جهالت هستند. خالی از لطف نیست که گریزی هم داشته باشیم  به این موضوع که مصرف کنندگان مواد مخدر هم به خاطر جهالت و عدم آگاهی، به اعتیاد روی آورده‌اند؛ ولی توانسته‌اند با کاربردی کردن آموزش‌های کنگره‌۶۰ و رسیدن به دانایی، نه‌تنها اعتیاد خود را درمان کنند؛ بلکه از بسیاری کارهای ضد ارزشی دیگر هم مانند قضاوت دوری کنند. ما در کنگره‌۶۰ یاد گرفتیم که به جای قضاوت کردن در مورد دیگران، روی افکار، اندیشه و کارهای خود تمرکز کنیم، به تزکیه و تهذیب نفس خود بپردازیم تا به آرامی از تمام ضد ارزشها فاصله بگیریم.

سلام دوستان الهه هستم یک همسفر

آقای مهندس در سی‌دی قضاوت و جهالت فرمودند: چند مورد برای قضاوت لازم است، جلوتر بودن از مطالب، دانایی، خودشناسی، علم و آگاهی، شنیدن سخن دوطرف، ذهن آرام، تفکرسالم، عدالت، معرفت، عمل سالم و ... کسی که بخواهد قضاوت کند؛ باید این صفات را داشته باشد. جهالت، منیت، ترس، ناامیدی، خودخواهی، نداشتن تفکر، تعصب و نادانی، بی‌سوادی، ریا و جهل را به همراه دارد؛ پس جهالت با تاریکی، نادانی و ظلمت برابر است. وقتی شما جهالت داشته باشید، ترس و منیت و ناامیدی را به دنبال دارد، در واقع صفات منفی میوه‌های نادانی و جهالت هستند. جاهل بودن هیچ خرجی ندارد؛ ولی قضاوت کردن خرج دارد. زمانی که خداوند انسان را خلق کرد به تمام ساکنین اعلام کرد؛ من انسان را از خاک آفریدم؛ یعنی تمام ذراتی که در خاک وجود دارد؛ مانند ‌پتاسیم، سدیم، کلسیم و آهن در جسم و کالبد فیزیکی انسان وجود دارد. با یک ویژگی خاص که به حیوانات داده نشده و آن قدرت اختیار است تا بتواند راه را از چاه تشخیص بدهد و مسیر خود را انتخاب کند. انسان موجودی است که گویی قاضی به دنیا آمده است. این جا خداوند یک عملیات شعبده بازی انجام داد و گنج را در دسترس انسان‌ها قرار نداد و گفت: گنج در ویرانه‌ها است؛ یعنی اگر انسان بخواهد قضاوت کند بر سر دو راهی قرار می‌گیرد، یک راه مثل گلستان و آب و راه دیگر مثل آتش و کویر است و حالا شعبده اینجا است؛ وقتی قدم به گلستان بگذاری از جهنم و کویر سر در می‌آوری؛ وقتی پا در کویر بگذاری در گلستان خواهی بود. حالا مقوله بحث ما در اموری که به ما ارتباطی ندارد وارد بحث و قضاوت نشویم و اینجا جهالت مطرح می‌شود، اگر جایی به کسی گمان بد بردید وارد مرحله قضاوت می‌شوید، بعد از آن تجسس می‌‌کنید و بعد سرزنش کردن و غیبت کردن شروع می‌شود و این مقدمه‌ای برای تخریب ما خواهد بود. نکته مهم این‌جاست که قضاوت ریشه در جهالت دارد.

رابط خبری: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم)
ویراستار: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم) دبیر اول
ارسال: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر فخری (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی تیراندازی با کمان کنگره۶۰