مشارکت مکتوب

سلام دوستان حسن هستم مسافر،

قضاوت و جهالت
شاکر و سپاسگزار خداوند هستم که در کنگره 60 و در این خانواده بزرگ با سرمایه معنوی و علمی قرار دارم و از تمامی خدمتگزاران و بنیان کنگره 60 جناب مهندس دژاکام کمال سپاس و امتنان را دارم.
قضاوت در تعریف از یک شغل با گستره فراوان و پس از طی فرآیندی از قبیل جمع آوری اطلاعات و بازپرسی اولیه و تکمیلی در ارتباط با ارتکاب جرم و ارجاع به کارشناسی و سپس صدور رای توسط مرجع قضائی صورت می‌گیرد. خارج از این عرف به هر صورتی که باشد چون در تخصص ما نیست تعریفی جز فضولی و دخالت در امور غیر مرتبط نیست. اساسا انسان با حس پرسشگری و تجسس‌گرا دنبال برخی از اموری است که غیر مرتبط با شغل اصلی خود است. تعقیب کردن در امورات دیگران یا سرک کشیدن و قضاوت بی‌جا انسان را از مسائل و وظایف اصلی خودش دور می‌کند و به حاشیه رانده می‌شود.  در تعقیب کردن مثالی آورده شده که شاید برای اولین بار مواد را مصرف کردیم و تعقیب آن ما را به ورطه اعتیاد کشاند و این با هر عناوین و لباسی به قامت اعتیاد کشیده شده است. من شاید شنیده‌ام که فلانی چه موقعیتی را دارد و اگر بخواهم آن را به چالش بکشم از نگاه اول تعقیب کردن و  از دیدگاه خودم  قیاس با معیارهای خودم و در نهایت منجر به قضاوت نا بجا می‌گردد. این ناشی از جهل و نادانی، من است. همیشه افرادیکه از جایگاه قضاوت به موضوعی نگاه می‌کنند هم از دانش و آگاهی کافی برخوردار نیستند و از جایگاه پائین تر از موضوع و فرد قرار دارند و معمولا هم با شکست و عدم موفقیت توام است.

 جهالت هم  ابعاد آن با ترس و ناامیدی و منیت است کسی که دیگران را قضاوت می‌کند دقیقا این سه بعد را دارد ترس از اینکه جایگاه او پائین‌تر از فرد است او را قضاوت می‌کند و ناامیدی مقدمه‌ای برای سقوط در اثر تجربه‌های ناموفق است و این یک بعد دیگر در قضایای نادانی است. مهمترین بعد جهالت منیت است که در مقابل آموزش است و چون جایگاه خود را از دیگران بالاتر و برتر می‌پندارد، از آموزش پذیری و پندآموزی محروم می‌گردد و تجربیات ناموفقی را در پی خواهد داشت.  در هر کارگاه آموزشی ابتدا از خداوند بزرگ می‌خواهیم که ما را از دست نیرومندترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است به او پناه ببریم. امیدوارم که بتوانم با فرا گیری آموزش‌های کنگره و رعایت حرمت و قوانین آن سطح دانائی خود را ارتقا داده تا در صلح و آرامش نسبی قرار بگیرم و به خود و جامعه و اطرافیانم کمتر آسیب برسانم.

نگارنده، تنظیم و ارسال: مسافر حسن لژیون هفتم با راهنمای مسافر علی بابا پور
نمایندگی گرگان
16 تیر 1404