برداشت همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم) از سی‌دی «بلد»:
آقای مهندس می‌فرمایند: در سال 1374 در شرایطی قرار گرفتم که از همه طرف درب‌ها بسته بود و سخت در‌حال فرو‌ریختن بودم». همه ما انسان‌ها مشابه هم هستیم و قطعاً هر کدام از ما به هر نحوی با مشکلاتی در زندگی روبرو شده‌ایم و خیلی از ما در زندگی در شرایط سختی قرار گرفته‌ایم؛ همانا انسان در رنج آفریده شده است.
ساختار وجودی انسان در رنج است؛ اگر ما در شرایطی سخت قرار می‌گیریم و مثل صخره گلی فرو می‌ریزیم نباید بگوییم که این شرایط مخصوص من است و تنها من در این مسأله و مشکلات گیر کرده‌ام و بقیه در حال لذت‌بردن از زندگی‌شان هستند؛ نه اینطور نیست این فلسفه خلقت انسان است به قول معروف: «هر که بامش بیش، رنجش بیشتر».
استاد در جواب آقای مهندس که از شرایط نابسامان خود گله‌مند است، می‌فرمایند برای کاستن اندوه شما شعری بیان می‌کنم: «یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور، کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور» وقتی که سختی و رنج به ما می‌رسد؛ نباید فوری غمگین و غصه‌دار و ناامید شویم و زانوی غم بغل بگیریم و بگوییم چرا من؟
اگر ما در ناراحتی و غم هستیم؛ قطعاً این شرایط گذراست. در این شرایط باید حوصله کنیم و صبور باشیم؛ چون ما در هر نقطه‌ای که هستیم یا داریم تقاص پس می‌دهیم یا آموزش می‌گیریم و اگر تقاص پس می‌دهیم باز هم در آن آموزش هست. اگر بخواهیم به چیزی برسیم باید سختی‌ها را تحمل کنیم و غمگین نباشیم و با توکل به خدا تلاش و کوشش را افزایش دهیم.
منبع: سی‌دی «بلد»
نویسنده: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)
رابط خبری: همسفر عصمت رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)
ارسال: همسفر فهیمه رهجوی راهنما همسفر سمانه (لژیون سوم) نگهبان سایت
نمایندگی همسفران بیهقی سبزوار
- تعداد بازدید از این مطلب :
116