قضاوت کردن نیازمند پیش‌نیاز‌های زیادی است

ایجنت همسفر زیبا
درمورد دستور جلسه‌ «قضاوت و جهالت»، اگر بخواهیم صحبت کنیم، ساعت‌ها زمان لازم است؛ اما اگر بخواهم به‌صورت خلاصه مشارکت داشته باشم، باید بگویم: آقای مهندس در سی‌دی «قضاوت و جهالت» می‌فرمایند: «که قضاوت‌ کردن نیازمند پیش‌نیازهای زیادی است»؛ مانند فرمان عقل، بی‌طرفی، صبر و تقوا، علم و آگاهی، عدالت، آموزش و خودشناسی. اما جهالت، هیچ پیش‌نیازی ندارد. وقتی جهالت باشد، ترس، ناامیدی و منیت نیز به‌همراه آن می‌آید. درحقیقت، صفات منفی و قضاوت نابجا رابطه‌ مستقیمی با یکدیگر دارند. قضاوت به‌معنای حکم دادن و جهالت به‌معنای ندانستن است. قضاوت کردن، کاری بسیار دشوار است و هر یک از ما وقتی نابجا قضاوت می‌کنیم، وارد بازی‌ خطرناکی می‌شویم که ممکن است قیاس، منیت، کینه و ... در ما ایجاد شود. در کنگره۶۰، قضاوت خارج از اختیار برابر با جهالت دانسته می‌شود. اگر در حاشیه قرار بگیریم، قطعاً از مسیر اصلی کنگره خارج خواهیم شد. از آن‌جایی که قضاوت کاری دشوار و سنگین است، پس واقعاً کار هرکسی نیست؛ حتی یک قاضی، با وجود داشتن علم قضاوت، ممکن است گاهی در صدور حکم دچار اشتباه شود. بنابراین، در مسیری که قرار گرفته‌ایم، تلاش کنیم تا فقط علم و آگاهی خودمان را بالا ببریم، دوربینمان را به سمت خودمان بگیریم و در کوله‌بار خود، ارزش‌ها را ذخیره کنیم؛ چراکه درنهایت، عمل هرکس به خودش بازخواهد گشت.

مرزبان خبری همسفر فریده
قضاوت کردن به‌معنای حکم دادن و جهل، یعنی ناآگاهی و ندانستن است. اصولاً انسان‌ها همیشه در حال قضاوت کردن هستند و به‌راحتی درمورد دیگران حکم می‌دهند. معمولاً کسانی که زیاد قضاوت می‌کنند، در زندگیشان هدف مشخصی ندارند. هرچه انسان آگاه‌تر و دانا‌تر باشد، کمتر قضاوت می‌کند؛ چون می‌داند برای قضاوت کردن به اطلاعات کافی و دقیق نیاز است، اما انسان جاهل بیشتر قضاوت می‌کند، چون از آگاهی لازم برخوردار نیست. قضاوت کردن ما را از زندگی خودمان دور می‌کند؛ به‌طوری‌که نمی‌توانیم به آرامش درونی برسیم. در این شرایط، حس‌های منفی، مثل حسادت و کینه به سراغ ما می‌آیند. ما در کنگره یاد گرفتیم که دوربین را روی خودمان زوم کنیم و سرمان به کار خودمان باشد. بعضی وقت‌ها حس انسان‌ها آلوده می‌شود و وقتی حس آلوده باشد، دیگران را آن‌طور که دوست دارند قضاوت می‌کنند، نه آن‌طور که واقعاً هستند. قضاوت کردن کار ما نیست؛ پس بدون دلیل و مدرک کسی را قضاوت نکنیم تا خودمان هم مورد قضاوت دیگران قرار نگیریم. از آقای مهندس بسیار سپاسگزارم که این بستر را فراهم کردند تا من همسفر درس درست زندگی‌کردن را بیاموزم.

مرزبان همسفر طیبه
قبل‌ از ورودم به کنگره به‌ تمام ضدارزش‌هایی که داشتم توجه نمی‌کردم بیشتر عیب اطرافیان را می‌دیدم و در ضدارزش‌های خود غرق شده‌بودم؛ ولی وقتی وارد کنگره شدم یاد گرفتم که فقط دوربین را روی خودم زوم و متمرکز کنم و سعی کنم آن‌ عیب‌‌هایم را رفع کنم. با آموزش‌های کنگره فهمیدم که قبلاً چه‌قدر جاهل و نادان بودم و کارهای بسیار اشتباهی مرتکب می‌شدم؛ همیشه مسافرم را قضاوت می‌کردم و انرژی او را برای درمان ضعیف می‌کردم. هرانسانی برای خودش یک حریم دارد که قضاوت‌ کردن باعث می‌شود به حریم دیگران تجاوز کنیم. اگر دیگران را قضاوت کنیم در طول زندگی باعث می‌شود که ما هم مورد قضاوت قرار بگیریم. آقای مهندس یک مثال خوبی را بیان می‌کند: ( اگر می‌خواهید درمورد راه رفتن کسی قضاوت کنید با کفش‌های او راه بروید تا او را درک کنید و قضاوت نکنید.) شخصی‌که درمورد دیگران قضاوت می‌کند، در زندگی شخصی هیچ هدف مشخصی ندارد و به آسایش و آرامش نمی‌رسد. در کنگره وقتی جلسه شروع می‌شود ۱۴ ثانیه سکوت می‌کنیم و از جهل و نادانی به خداوند بزرگ پناه می‌بریم زیرا همین جهل و نادانی باعث می‌شود که انسان درمورد دیگران قضاوت کند. اگر ما در کنگره خوب آموزش بگیریم و جهان‌بینی‌‌ خود را بالا ببریم؛ اصلاً هیچ‌حسی به قضاوت‌ کردن دیگران نداریم و برای اهداف خودمان تلاش می‌کنيم.

ویرایش: واحد سایت
رابط خبری: مرزبان همسفر فریده
ارسال: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون پنجم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بیستون کرمانشاه