English Version
This Site Is Available In English

انسان با هر فکری که در ذهن می‌پروراند در حال قضاوت است

انسان با هر فکری که در ذهن می‌پروراند در حال قضاوت است

قضاوت و جهالت موضوعی بسیار ساده و در عین حال پیچیده است. ساده زمانی است که قضاوت نمودن افراد بر اصل جهالت بنا شود و پیچیده زمانی است که قضاوت بر اصل استوار دانایی بنا گردد.

برای قضاوت با جهالت فقط کافی است اولین فکری که به دایره ذهن پا می‌گذارد را قبول کنیم؛ یعنی همین فکر از ترس، ناامیدی یا منیت سرچشمه می‌گیرد. قضاوت صحیح و سالم از چشمه دانایی می‌جوشد، درواقع قضاوت کار شخصی خاص و دانا به اصول قضاوت است و اصلاً وظیفه ما اشخاص عادی نیست.

بارها در اخبار یا جراید و روزنامه‌ها خوانده و شنیده‌ایم شخصی که در دادگاه به اشتباه مجرم شناخته شده و سال‌ها زندانی بوده است، پس از بررسی مجدد بی‌گناه شناخته شده است و درواقع همان اشتباه پس از بررسی فراوان پرونده متهم به دست قاضی‌ با تجربه اتفاق افتاده است.

انسان با هر فکری که در ذهن می‌پروراند در حال قضاوت است؛ اما نمی‌توان مهر تأیید بر صحت این قضاوت‌ها زد؛ همان‌طور که می‌دانیم تنها زمانی می‌توان شخصی را قضاوت کنیم که تمام افکار، اندیشه، رفتار و اعمال آن شخص نسبت به موضوع و عمل انجام شده را بدانیم و از انگیزه و هدف آن شخص آگاه باشیم.

حال با این تفسیر خواهیم دانست که عملاً ما توانایی قضاوت صحیح افراد را نداریم؛ زیرا آن‌چیز که از دیگران می‌دانیم بسیار اندک و ناچیز است و از دست ما کاری جزء مشاهده و قضاوت نکردن بر نمی‌آید. در این بین فقط یک نفر را می‌توانیم قضاوت کنیم و آن شخص خود ما هستیم.

دوربین قضاوت را به سمت خودمان بچرخانیم. در ابتدا مشاهده‌گر رفتار و اعمال خود باشیم و سپس به عنوان شاکی از اعمال غلط خود در دادگاهی که در ذهن خود ساخته‌ایم شکایتی برای دادرسی تنظیم کنیم و سپس با عنوان قاضی در محکمه عدالت با تمام دانایی‌ که نسبت به خودمان داریم در جایگاه قاضی عمل خود را قضاوت کنیم و در صورت محکوم شدن تمام سعی و تلاش خود را برای اصلاح رفتار و صحیح زیستن انجام دهیم.

انسان گویی از لحظه تولد شروع به قضاوت می‌کند و تنها با رسیدن به دانایی است که متوجه می‌شود هیچ‌چیز نمی‌داند و باید دست از قضاوت بردارد و این‌گونه راه آرامش را طی کند. انسان نه می‌تواند دیگران را قضاوت کند و نه می‌تواند از قضاوت دیگران به دور باشد.

تنها راهی که برای آرامش خود پیش رو دارد اعتماد و تکیه کردن به دانایی و نفس پروش یافته خود و بی‌اعتنا بودن به قضاوت‌های بیجای دیگران نسبت به خود است. این مسئله‌ فرمولی آسان ولی اجرایی کردن آن کمی سخت و نیازمند تمرین و ممارست است؛ اما دست نیافتنی و غیر قابل دسترس نیست. به‌راستی این کار برازنده افراد قوی و پالایش شده در مسیر ارزش‌ها است.

منابع: سایت کنگره۶۰، سی‌دی قضاوت و جهالت (مهندس دژاکام)
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .