دلنوشته

سلام دوستان حامد هستم یک مسافر؛

    ما بر آن هستیم که درخت نخل خانه خویش را به خوشه های رطب آباد کنیم و از شهد آن شربتی بسازیم که بر آن همه سیراب بشوند . . .

    کسانی که تجربه کاشت و آبیاری و نگهداری از  درختان را دارند  در اوایل فکر می کنند که در فاصله های زمانی مشخص و با طی کردن مسافتی ،به آن باغ رسیدگی می‌کنند ، در حال لطف به آن درختان هستند اما پس از چند مدت متوجه می‌شوند که بیشترین حال خوش و حس خوب را خودشان دریافت می کنند و آن موجودات زنده  به باغبان خدمت می‌نمایند.

یا از نگاهی دیگر. . .

    یک درخت وقتی که میوه میدهد این میوه دادن درسته که سودش به دیگران می‌رسد اما بیشترین سودش را خودش نصیب می‌برد؛

چون دیگر دست و دل باغبان به کار میرود ،به موقع آبیاری می‌کند، به موقع کود میدهد ،به موقع هرس می‌کند به موقع سمپاشی می‌کند و همین‌ها اسباب رشد و بالندگی و قد کشیدن آن را فراهم می‌کند و در اصل آن درخت را قیمتی می‌کند .

  حالا اگر درختی میوه ندهد  ،یا میوه خوب ندهد،  یا   خوب  میوه ندهد  !  بیشتر به زیان خودش است؛

  آن وقت هست که باغبان دست به اره می‌شود و آن درخت را تیکه تیکه می‌کند و از باغ بیرون می‌اندازد  و میشود هیمه و  هیزم   و میرود در دل تنورهای آتش.

انسان هم مثل یک درخته اگر ثمری یا سودی به دیگران رساند ،خودش هم برخوردار می‌شود و بیشترین حال خوش را خودش پیدا می‌کند،

اما اگر سود و ثمری به دیگران نداشت وچه بسا برعکس  ، به ضرر دیگران کار کرد مثل درختی که  در یک باغ مزاحم هست  و طبق قانون خداوند از این باغ حذف خواهد شد:...

تعطیلی ناخواسته این روزها و حس دلتنگی    بهانه ای برای  این صحبت ها شد که من حامد با خودم فکر کنم  که مگر نه اینکه  زندگی همیشه همین گونه  بوده است؟!!

    مگر نه اینکه هر روز و هر لحظه حیات دم به دم به من مسافر زندگی بخشیده میشود؟!

آیا در هفته و روزهای گذشته حتی از بودن برای لحظه و ساعتی دیگر ضمانتی وجود داشت؟!

پس حالا قدر بودن در  کنار تمام عزیزان و حس امنیت و آزادی را میفهمم.

  حالا شاید اندکی  بفهمم کنگره مکان امن و مقدس یعنی چه؟

شاید کنگره هدف نباشد ، اما مسیر  بسیار  زیبایی است برای رسیدن به هدف های متعالی  در  تمامی بعد های حیات...

وامروز  چند نفر  دلمان برای لباس سفید و جلسه ای که طبق روال چندین سال برگزار می‌شد تنگ است؟!

برای دیدن استاد راهنما و لژیون ها؟
جلسه خدمتگراران؟
دوستان مرزبان ،اوتی ؟
چایی کنگره؟

حال که کنگره نیامدم چه کار مثبتی در زندگی ام داشتم که اندکی حال خوش تجربه کنم؟؟؟

چه بسیار انسان‌هایی که از جان و دل خدمت کردند تا این چنین مکان امن و زیبایی داشته باشیم که همه و همه از تازه واردی که جلسه اول وارد می‌شود تا بالاترین خدمت گزار و استاد راهنما حال خوش و بی نظیری را دریافت نمایند.

امید است من مسافر نقش خودم را به بهترین صورت اولن  برای خدمت و حال خوش    خودم  و در نتیجه  ایجاد  حس و حال خوش دیگران ایفا کنم.