راز سربلندی

عنوان وادی چهارم این است: «در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن». وادی چهارم سراسر درس و آموزش است و من هروقت آن را می‌خوانم مطلب‌های جدیدی از آن برداشت می‌کنم. من برای یک دلیلی به این دنیا آمدم؛ اگر قرار باشد مسئولیت کارهایم را گردن خداوند یا دیگران بیندازم که زندگی‌ای سراسر پوچ و بیهوده خواهم داشت. اگر قرار باشد هیچ کاری نکنم و منتظر باشم کارهایم را دیگران انجام بدهند یا بنشینم در خانه و بگویم من که به خدا توکل می‌کنم دیگر برای چه به این دنیا آمدم؟

وقتی می‌توانم بگویم به خدا توکل می‌کنم که خودم تلاش و کوششی کرده باشم. همه در این دنیا نسبت به هم مسئول‌اند؛ همان‌طور که من نسبت به مسافرم مسئولم؛مسافرم هم نسبت به من مسئول است. مثلاً یک معلم مسئولیتی که در قبال دانش آموزانش دارد این است که خوب تدریس کند و مفهوم درس را برساند؛ در مقابل مسئولیتی که دانش‌آموز  در قبال معلم دارد این است که خوب درس بخواند. هرچقدر من مثلث جهالتم بزرگتر باشد بیشتر مسئولیت زندگی خودم را به گردن این و آن می‌اندازم و تازه طلبکار هم خواهم بود که چرا کار من را انجام نداده‌اند یا نشسته‌ام در خانه و طلبکارم که چرا بقیه به من پول نمی‌دهند.

هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نگذاشته است و اگر قرار باشد من روزهایم‌ را الکی بگذرانم و از زیر بار مسئولیت زندگی خودم شانه خالی کنم؛ پس دیگر آمدنم به این دنیا بهر چه بود؟ مگر غیر از این است که ما آمده‌ایم تا تلاش کنیم که به هدف‌هایمان برسیم، از مشکلات‌مان سربلند بیرون بیاییم و از آن‌ها تجربه کسب کنیم؛ اگر قرار باشد من مسئولیت زندگی خودم را به خدا و دیگران واگذار کنم و توقع داشته باشم که آن‌ها مشکلات من را حل کنند این یعنی مثلث دانایی من هیچ رشدی نکرده است و من در دنیای تاریک جهالت گرفتار هستم.

نویسنده: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ویرایش و رابط خبری: همسفر مژده رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارگ کرمان