در مسایل حیاتی به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن خویش

سومین جلسه از دوره دهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی خیام نیشابوری در روزهایی سه شنبه، با استادی مسافرراهنما علیرضا و نگهبانی مسافرغلامرضا و دبیری مسافرهادی با دستورجلسه وادی چهارم (در مسائل حیاتی مسولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویشتن) در تاریخ 3 تیرماه ماه 1404 راس ساعت17 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر .خداوند را سپاسگزارم که در خدمت عزیزان هستم تا خدمت کنم. در مورد دستور جلسه وادی چهارم در مسایل حیاتی به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن خویش.خب در وادی اول به ما می‌گوید با تفکر ساختارها آغاز می‌شود و بدون تفکر هر آنچه هست رو به زوال می‌رود.وادی دوم به ما گوش زد میکند که ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم و میگوید که خودت را پیدا کن و شما خودت اگر فکر میکنید هیچ نیستید می‌گوید بلند شو و در نظام هستی کاری را باید انجام دهید.وادی سوم میگوید باید دانست هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند. آن باید خیلی مهم هست و باید بدانیم که ما هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم و باید در مسیر باشیم و واقعاً یک کاری را در نظام هستی انجام بدهیم تا به یادگار بماند.  وادی چهارم میگوید در مسایل حیاتی به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن خویش.این چه چیزی را به من می‌گوید. آیا به خودم فکر کنم که خداوند خالق من بوده و دارم زندگی می‌کنم و تمام مسیولیتهای خودم را بسپارم به خداوند و بگویم که خدا خودش درست میکند و در مسیر هیچ قدمی برندارم .وادی چهارم میگوید باید در مسیرش حرکت کنید.ودر مسیری که نظام هستی به تو داده باید قدم بگذارید و باید انجام بدهید و بعد حمایت خداوند هست و کمک های ما بوده و خواهد بود ‌و اگربنشینم و بگویم تمام کارهای خودم را باید خدا درست کند و من را به دنیا آورده و دندان داده و باید در این مسیر هیچ کاری را انجام ندهم و خداوند کارهای من را انجام دهد...نه.. یک مثالی داریم که از تو حرکت از خدا برکت. اگر مثال را روی درمان خودمان بیاورم.اگر ما در مسیر کنگره 60 قرار بگیریم و روش دی اس تی را معرفی کنند و من در راستای این اصلا حرکتی انجام ندهم .شربت را سر موقع نخورم. تکالیف را سر موقع انجام ندهم سر موقع در جلسات حضور پیدا نکنم.و کار خودم را انجام دهم .هیچ کاری برای من اتفاق نمی افتاد و رهایی و حال خوبی برای من بوجود نمی آورد.یکسری قوانین و یک سری کارها را باید در مسیر کنگره 60 انجام بدهم.راهنمای من می‌گفت ساعت شش و پنجاه و نه دقیقه ساعت هفت صبح نیست هفت و یک دقیقه هم هفت نیست.و من یاد گرفتم که شربت را راس ساعت هفت بخورم.در روز نخوابم. سخت بود که در طول روز نخوابم.این یک از مشکلات هست که اکثر بچه ها دارند و دیر انجام میشود و یک ماه دوماه طول میکشد که با آن کنار بیایند. شرایط من به همین شکل بود.یعنی نمی‌توانستم روز را نخوابم ولی بدلش را یاد گرفتم که یک سری از کارها را می گذاشتم بعد شربت خوردن انجام میدادم. و یک هفته دو هفته که این کار را انجام دادم خودکار آن خواب می‌رفت کنار.به هرحال در راستای آن کار مهمی که خداوند نصیب من کرده قدم بردارم و حرکت کنم واسه سلامتی شرف شخصیت و آبروی خودم قدم بردارم و رها بشوم از دام اعتیاد و مواد مخدری که هزارتا سر دارد و هر کدام را که میزنید با یک شکل دیگر و یک مدل دیگر سر وقت تو می آید و تا آخر سفر شما را میخواد از مسیر منحرف کند .پس از وظایف این هست که در سفر اول وظایف خودم را به نحو احسنت انجام بدهم .یکی از تجربه های من که جالب هست میبینم که بچه‌ها دارند می آیند بعضی از مسولیتها را قبول نمی کنند.نمونه هم امروز که لژیون خدمت گذار بودیم ولی از بچه های ما کسی نوشتار ها را نخواند . یعنی سلب مسئولیت.یا در مورد مسایلی که در این سیستم هست زیر باد کولر نشسته اید و راحت هستید و هزینه بر هست و بیایم و خنثی در این مسیر باشم و اصلا خودم را قاطی مسایل مالی نمیکنم.و بعد مبلغ پنجاه هزار تومان کارت میکشد که پول چایی یک ماه هم نمیشود. بعد حامی اجاره ما میشود نفری پنجاه هزار تومان.جایی که به ما شرف شخصیت و زندگی و همه چیز میدهد . من حاضرم در خانه ساقی بروم و صد هزار تومان به مواد بدهم و جرات نکنم پلاستیک را باز کنم .و همه تجربه این را دارند.برای نابودی خودمان حاضر هستیم پانصد هزار تومان و حتی بیشتر هزینه کنیم ولی در کنگره جرات کشید کارت پانصد هزار تومان را نداریم و میگوییم که زیاد هست .و نباید این کار را انجام بدهیم . نیروی منفی به سراغ من می آید و می‌گوید که بچه ام واجب تر هست در صورتی که خدمات کنگره دارد به ما میدهد .حدود هفتاد هشتاد. میلیون تومان هزینه دارد .و ده ماه یازده ماه به ما خدمات میدهند و مشاوره میدهند و مسولیت خودم را انجام نمیدهم بچه ها باید هوای این سقف را داشته باشید من خودم دوتا دختر دارم به هیچ عنوان مسیر ده سال این دو نفر را نمیدانم .شاید به کنگره 60نیاز داشته باشند.ما این سقف را باید نگه داریم.این سقف مال خودمان هست .هیچ ارگانی به ما کمک نمی‌کند.با کمک من به کنگره حتما در آینده به درد خود من خواهد خورد.چون هیچ تضمینی نیست که فرزندان ما پنج سال بعد در این مسیر گرفتار نشوند و به کنگره احتیاج پیدا نکنند .ماها اگر مبالغ نا چیزی را کمک کنیم در آیند خیالمان راحت هست که این سیستم به ما کمک خواهد کردممنونم که به حرفهای من گوش کردید.

تایپ: مسافر هادی ( لژیون چهارم)

عکاس: مسافرحسین ( لژیون یکم)

بارگذاری : گروه خبری و سایت شعبه خیام نیشابوری