وادی چهارم من را وادار به مسئولیت‌پذیری کرد، چیزی که در زندگی نداشتم و پی‌در‌پی متحمل، شکست های فراوانی از جمله شکست روانی، روحی، مادی و معنوی می‌شدم؛ چرا‌که مسئولیت کارهای خودم را نمی‌پذیرفتم و به یک انسان خود‌خواه، مغرور و پر منیت تبدیل شدم. با این همه نواقص، مشکلات زیادی را برای اطرافیان و خانواده‌ام به وجود می‌آوردم. با ورودم به کنگره و آشنایی با وادی‌ها، یک راه خوب که به سمت نور الهی بود را انتخاب کردم و پذیرفتم که با تفکر، اندیشه سالم و امید داشتن به زندگی، مسئولیت کارهای خودم را بپذیرم، خودم را بشناسم، به خداوند توکل کنم و از خدا کمک بخواهم و برای رفع نواقص خود قدم بگذارم. باید این را بدانم که اگر پالایش و تزکیه شوم، این نواقص تبدیل به عشق و محبت، منیت تبدیل به ماهیت و شناخت و افراط و تفريط به تعادل در من منجر می‌شود. در ادامه فهمیدم که تمامی وادی‌ها در یک مسیر تکامل قرار دارند و در کل پایه و اساس جهان‌بینی هستند. حرکت در این وادی‌ها؛ نیازمند، تلاش، صبر و شناخت است. من توانستم در این مسیر، صفت‌های خودم را تغییر دهم و حس خودم را تزکیه کنم. در نهایت با طی کردن این مراحل بتوانم در ادامه آموزش‌ها، به تعادل جسم و روان دست پیدا کنم و به سوی کمال حرکت کنم. برای پیمودن این مسیر لازم است که خودم را بشناسم، نقاط قوت و ضعفم را درک کنم و در جهت اصلاح و بهبود آن تلاش کنم. در کل هدفم از طی کردن این وادی‌ها؛ رسیدن به کمال و تعادل جسم است. این کمال زمانی حاصل می‌شود که من بتوانم به درک درستی از خودم برسم. در واقع وادی‌ها یک نقشه برای رسیدن به تعادل و خودشناسی است. امیداوارم که همه مسافران و همسفران به این نقشه دست پیدا کنند و به آسايش وآرامش برسند.
نویسنده: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون یازدهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
70