عنوان مقاله: در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.
همه وادیها، علم درست زندگی کردن را به ما آموزش میدهند. سه وادی را پشت سر گذاشتیم و اکنون در وادی چهارم هستیم. وادی چهارم جایگاه و مسئولیت خودمان را تا حد امکان مشخص و مرزبندی میکند؛ چون قدر مسلم درخواست و برداشت و نگرش بعضی از انسانها از قدرت مطلق یا نیروی نظام دهنده کل هستی، ممکن است با هم تفاوت داشته باشد.
وقتی که میبینیم مسئولیت حیات ما به عهده خودمان است، در حل مسائل ناتوان میشویم و با خود میگوییم که دیگر نمیتوانیم و خسته شدهایم. همه چیز را رها میکنیم و به جای اینکه تلاش کنیم، به آن خواسته برسیم، با خود میگوییم، خدایا به تو واگذار میکنم، این خواسته یا مسئولیتم را به تو میسپارم. ولی باید تحمل کنم و تلاش کنم.
به دنبال هدف باشم و با قدرت توانایی، دوباره به دنبال آن خواسته که داشتم، حرکت کنم. بار مسئولیت را به دوش بگیرم؛ چون که خداوند به من اختیار داده و خودم راه خودم را انتخاب کردهام و باید مسئولیت پذیر باشم و از هر خواسته نامعقول دور باشم. به طرف ارزش ها حرکت کنم و در صراط مستقیم باشم. آن وقت است که مطمئناً قدرت مطلق و نیروهای مافوق هم به ما کمک میکنند، تا قدر داشتههای خود را بدانیم.
اعتماد به نفس بالا داشته باشیم. آن وقت است که دعا و راز و نیاز من یا ما مطلوب و موثر واقع میگردد؛ چون وعده خداوند دروغ نیست. ما موقعی خدا را میشناسیم که خود را بشناسیم، وقتی هم که خود را بشناسیم دیگر کار ضد ارزشی را انجام نمیدهیم. وقتی کار ضد ارزشی انجام ندهیم، دیگر به طرف آشفتگی و پریشانی سوق داده نمیشویم.
نویسنده:راهنما همسفر رقیه (لژیون سوم)
تایپ و ارسال:همسفر یلدا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
109