باید روی تفکر حساب کرد

چهارمین جلسه از دوره سیزدهم کارگاه آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی شهباز با استادی راهنما همسفر سمیرا، نگهبانی همسفر الهه و دبیری همسفر زینت با دستور جلسه «وادی چهارم (در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن) و تأثیر آن روی من» روز یکشنبه ۲ تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۰۰: ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

ابتدا خدا را شاکرم که یک‌بار دیگر توفیق داد که در این جایگاه قرار بگیرم تا خدمت کنم و آموزش بگیرم؛ از آقای مهندس و راهنمایم همسفر معصومه سپاسگزارم. دستور جلسه وادی چهارم «در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن» می‌باشد. در وادی اول یاد گرفتیم با تفکر ساختارها آغاز می‌شود که باید تفکر کرد. در وادی دوم آموختیم جهت بیهودگی به این حیات نیامده‌ایم، در وادی سوم آمده بیشتر از همه خودمان باید به فکر خودمان باشیم. وادی چهارم می‌گوید: مسئولیت خودمان را به خداوند واگذار نکنیم این نکته بسیار حائز اهمیت است. هیچ‌چیز در هستی وجود ندارد حتی بین جامدات، گیاهان و جانوران و به‌خصوص انسان‌ها که مسئولیت دوطرفه نباشد. مثلاً پدر و مادر نسبت به فرزندان و بالعکس فرزندان نسبت به پدر و مادر، خداوند هم نسبت به ما انسان‌ها هم مسئولیتی دارد؛ مثلاً زمین را آفرید، آب و غذا آفرید، باران را فرستاد و ...

در این وادی مسئولیت خداوند و مسئولیت خودمان را مشخص و مرزبندی می‌کند. گاهی اوقات ما انسان‌ها از روی تنبلی و کاهلی از زیر بار مسئولیت خودمان شانه خالی می‌کنیم و کلیه‌ی بار مسئولیت زندگی خودمان را به خداوند واگذار می‌کنیم. از خداوند می‌خواهیم که مشکلات و ضد ارزش‌ها و یا بیماری و ناکامی‌های ما را حل کند. اگر مشکل مالی داریم از خداوند بخواهیم از گنجینه‌ی غیب خودش به ما بدهد، ما اگر در اثر خطایی در زندان قرار گرفتم از خداوند یا نیروهای مافوق بخواهیم که ما را از زندان خارج کند یا همین بیماری اعتیاد که ماقبل از کنگره فقط دعا و نذرونیاز می‌کردیم که خداوند که اعتیاد از زندگی ما بیرون برود و می‌گفتیم خدایا برای تو که کاری ندارد مسافرم اعتیادش درمان بشود؛ ولی هیچ موقع اعتیاد یا مشکل دیگر ما فقط با دعا حل نشد.

گاهی هم بعضی از ما به خداوند معتقد نیستیم و به شانس معتقد هستیم، در این وادی به ما می‌گوید ما روی شانس هم نباید حساب کنیم. ما باید روی تفکر و اندیشه خودمان و تلاش و کوشش خودمان حساب کنیم؛ اگر مسئولیت خودمان را بپذیریم و از تلاش و کوشش فروگذار نکنیم آن موقع می‌توانیم از خداوند و قدرت مطلق انتظار کمک‌ و یاری داشته باشیم و آن موقع دعا، راز و نیاز اثر دارد. نکته مهم این است که قدرت مطلق و نیروهای مافوق فقط القا افکار را انجام می‌دهند و بقیه مسئولیت‌ها بر عهده‌ی خودمان هست. گاهی اوقات ما انتظاراتی از خداوند یا نیروهای مافوق داریم که غیرمعقول و غیرمنطقی هست، شاید به این خاطر است که خداوند را نشناخته‌ایم. ما باید اول خودمان را بشناسیم آن موقع می‌توانیم خداوند و نیروی مافوق را هم بشناسیم.

در این وادی از نفس سخن می‌گوید، نفس در ظاهر و باطن انسان  تعیین موجودیتی می‌کند. نفس هر انسانی بر مبنای خواسته‌ها و دانایی او در یک رتبه و یک‌درجه‌ای قرار می‌گیرد. ۱(نفس اماره: در این مرحله انسان به‌صورت غریزی عمل می‌کند و امر کننده است و فقط می‌خواهد خواسته‌اش برآورده شود و در این مرحله انسان دروغ می‌گوید، اموال مردم را می‌گیرد، انواع و اقسام ضد ارزش‌ها را انجام می‌دهد عین خیالش نیست و در پایین‌ترین مرحله از دانایی و پالایش قرار دارد.۲) نفس لوامه: لوامه یعنی سرزنش کننده در این مرحله انسان اگر کار ضد ارزشی انجام دهد، بلافاصله پشیمان می‌شود و خودش را سرزنش می‌کند و دچار عذاب وجدان می‌شود. ۳نفس مطمئنه یا نفس قابل‌اطمینان: وقتی انسان با تأکید و پالایش و دانایی وارد مرحله بالاتر از دانایی می‌شود و در این مرحله همه خواسته‌هایش معقول و منطقی است.

تهیه و تنظیم: همسفر سمیه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شهباز