دنیای درون ما تماماً در اختیار ماست

خوشحالیم که به جنگ خود ادامه می‌دهید تا این مسئله به‌صورت خوبی از آزمایش درآید که دنیای درون تبدیل به شهر آبادی بشود که در آن همه هستی راه خود را به‌سوی حق تعالی بردارد. بخواهیم این قضیه را بررسی کنیم و جهان را به دنیای درون و بیرون تبدیل کنیم یعنی درون ما کمتر از یک جهان نیست و شاید هم دنیای بیرون به اندازه دنیای درون نرسد؛ پس یک مثلث تشکیل می‌دهیم که یک طرف آن دنیای دورن، یک طرف دنیای بیرون است و طرف قائده می‌شویم ما. ما باید ارتباط این دو را حفظ کنیم. یک بخش از دنیای بیرون  در اختیار ما است و بخشی از آن در اختیار ما نیست؛ ولی دنیای درون تماماً در اختیار ماست. بعضی آدم‌ها نامتعادل هستند و با یک حرف سریع به هم می‌ریزند. ۶ماه متمرکز می‌شوند روی این حرف که مثلاً حسنعلی‌خان به من گفته است تو یا گفته است تو بی‌شعوری، اگر به این نکته‌های کوچک فکر کنیم و برایمان مهم باشند دائماً درحال خودخوری و رنج و عذاب هستیم. کسی خودکشی می‌کند که در دنیای درون شکست خورده است.

کسی که در دنیای بیرون شکست بخورد ولی دنیای درون او قوی باشد و بتواند مسئله را آنالیز و بررسی کند امکان ندارد دست به خودکشی بزند. انسان‌های متعادل ثابت‌قدم هستند و هیچ احدی نمی‌تواند دنیای دورن آن‌ها را به‌هم بریزد، خراب کند و انرژی آن‌ها را بگیرد. اگر دنیای درون ما ساختارش محکم باشد کسی نمی‌تواند درون ما را به‌هم بریزد چون دنیای درون ما کاملاً پایدار است. انسان هرچه از نظر دانش، معرفت، آگاهی، تزکیه و پالایش به مراتب بالاتری برسد هیچ احدی نمی‌تواند دنیای درون او را به‌هم بریزد؛ اگر ضعیف و نحیف‌ترباشد هرکسی می‌تواند با یک بشکن و با یک حرف او را مثل شعله‌های آتش شعله‌ور کند و به ویرانی بکشاند. ما باید فکر کنیم که از کدام دسته هستیم. وقتی دنیای دورن‌مان را خراب کردیم و آن را دست نیروهای تخریبی دادیم و حالا بخواهیم آن را پس بگیریم سخت است؛ مثل یک جنگ می‌ماند، باید نبرد کنیم و آن را پس بگیریم. چرا دنیای دورن بعضی وقت‌ها از دنیای بیرون بزرگتر است؟ چون جهان درون ما محتوای مطالبی است که از روز اَلَست تا به امروز با ما است که ما از روز اَلَست پیمان بستیم و به‌صورت تمثیل در کتاب‌های آسمانی است. از آن موقع تمام واقعیت‌های اتفاق افتاده، در دنیای دورن ما وجود دارد.

بعضی اوقات شخم زدن دنیای درون مخصوصاً لجن‌های درون دردی را دوا نمی‌کند؛ هرچه بیشتر شخم بزنیم بوی لجن فرا می‌گیرد و آزار و اذیت بیشتری می‌کند. شخم زدن دنیای درون گاهی اوقات خوب نیست انسان شاید خاطرات بد و دردناکی داشته باشد. ما وقتی از گذشته خاطره بد و دردناکی داشته باشیم هرچقدر به آن فکر کنیم بیشتر اذیت و داغون می‌شویم؛ اگر به تفکرات و اندیشه خوب برسیم خاطرات ذره‌ذره محو می‌شود، از بین می‌رود و پاک می‌شود. دنیای دورن کاملاً به تفکر ما بستگی دارد و ما می‌توانیم هرطور که دلمان بخواهد آن را بسازیم. تصویر زیبا، قشنگ و آباد و این یک نعمت بزرگ است و بالعکس. چیزهای دردآور، رنج‌آور، وحشت‌آور، ناامیدکننده و ویرانگر بسازیم. بستگی به تعادل، تفکر و اندیشه ما دارد. خوشحالیم که به جنگ نرم خود ادامه می‌دهید تا این مسئله به‌صورت خوبی از آزمایش درآید. همه ما درحال آزمایش دادن و امتحان هستیم؛ از لحظه تولد تا لحظه‌ای که از دنیا می‌رویم امتحان می‌شویم که دنیای درون تبدیل به یک شهر آباد بشود که در آن همه هستی راه خود را به‌سوی حق‌تعالی برداریم.

اگر ذرات الهی نباشند دید نداریم یعنی در جهت فرمان الهی حرکت نمی‌کنیم و نابینا می‌شویم و انواع و اقسام بیماریی‌ها را می‌گیریم. آن ذرات که از فرمان الهی خارج می‌شوند بیماریی‌های خاص خودشان را نشان می‌دهند؛ پس به این دلیل می‌گوییم ذرات الهی هستند چون از مبدأ آفرینش فرمان خودشان رامی‌برند. در این جهت باید قدم برداشت تا زیربنای مسائلی را به‌وجود آورد که در راه راست قدم برمی‌داریم. هر قدمی بربلندا برداشته می‌شود ما ر ابه مقصدکل نزدیکتر می‌کند. استاد می‌گوید خوشحالیم شما در راه راست قدم برمی‌دارید؛ همان صراط مستقیم که نزدیکترین فاصله می‌شود راه راست. راه راست به درازمدت جواب می‌دهد و در کوتاه‌مدت جواب نمی‌دهد. شاید خود می‌دانید سال‌ها راه را گم کرده‌اید. برای یافتن راه درست راه بسیار مهمی درپیش دارید. فکرکنید و در انجام آن تلاش و کوشش نمایید. همه مطالب را به جهت هست می‌دانیم؛ چه در این جهان و چه در جهان دیگری.

هر کجا باشیم همه‌چیز را برای بودن می‌خواهیم و برای بها دادن به آن‌ها دقت کافی داشته باشیم. برای این‌که از هرکدام از یافت‌ها بهای لازم را داشته باشیم دقت کافی بکنیم. هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد و مخلوق فقط انسان نیست. آن‌چه خلق شده است و یا به‌وجود آمده است مخلوق هستند. مثلاً مورچه، فیل، انسان، گیاه، درخت، طلا، نقره، انواع میوه‌ها و سبزی‌ها و حتی حیوان‌هایی مثل گرگ، پلنگ، سگ و مگس جهت بیهودگی خلق نشده‌اند و همه درحال کار هستن. ما کارهایشان درک نمی‌کنیم مادخودمان را از همه مخلوقات بالاتر می‌گیریم؛ چون انسان هستیم، درادامه کار و کوشش شما به نتایجی می‌رسد و زحمت‌های شما به‌جایی می‌رسد که در توانایی‌های شما خلل ایجاد نگردد. اگر تلاش وکوشش کنیم به توانایی می‌رسیم و کسی نمی‌تواند خللی در آن ایجاد کند؛ یعنی شهر درون به یک مرحله‌ای می‌رسد که هیچ‌کس نمی‌تواند شهر درون او را به‌ هم بریزد.

آقای مهندس گفتند بارها شما را آموزش دادم که حتماً پس‌انداز داشته باشید، پس‌انداز فقط برای ثروتمندان نیست برای همه انسان‌ها اضروری است که اگر مشکلی برایمان به‌وجود آمد از آن برداریم و مشکلمان را حل کنیم. شهر درون و بیرون ما به‌گونه‌ای ساخته بشود که کسی نتواند آن را به‌هم بریزد؛ یعنی شهر دورن ما مثل عنکبوت نباشد. تارهای عنکبوت برای خود، شهر و یا خانه‌ای درست می‌کند که با کوچکترین چیزی به‌هم می‌ریزد؛ یعنی ساختمان شهر درونمان را روی زمین سست و زباله‌ها بنا نکنیم. باید فنداسیون خیلی قوی داشته باشد. درادامه تلاش و کوشش به نتایجی می‌رسد که در توانایی ما خلل حاصل نگردد و به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی داشته باشیم که دستمان پیش کسی دراز نباشد و حال دلمان بد نشود. ثروتمندان به ۲ دسته تقسیم می‌شوند؛ یک گروه نگهبان مال هستند که نه خودشان استفاده می‌کنند، نه به زن و فرزندشان می‌دهند و نه به کسی می‌بخشند و یک گروه ثروتمندان هستند که می‌بخشند. صاحب مال کسی است که بتواند ببخشد کسی که نمی‌تواند ببخشد صاحب مال نیست.

از هر نقطه نوری بتابد بایستی در جمع آن با تفکر باشید که از ذرات جرقه می‌شود به روشنایی وسیعی رسید. در آیات الهی هم به روشنایی پیداست که هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم؛ یعنی شما در تاریکی مطلق قرار دارید و از هر گوشه ذره‌ای نور بتابد باید توجه‌مان جلب شود و به آن فکر کنیم که در آن گشایشی هست که می‌توان از آن به منبع روشنایی وسیعی رسید؛ یعنی اگر کوره‌راه و یا کورسویی و یا یک ذره راهی فرج شد آن را دودستی بچسبید و ادامه بدهیم تا به ان نوری برسیم. در آیات الهی هم گفته شده است که همه‌چیز در درون و برون ما هست و ما باید آن‌ها را پیدا کنیم. تصاویر هم در درون و هم دربیرون ما تولید و ظهور می‌یابند و ما به آنچه در درون ماست حرکت می‌دهیم و از قوه به فعل در می‌آوریم؛ یعنی توانایی و استعدادمان را به عمل درمی‌آوریم؛ آن‌موقع رستگار و پویا می‌شویم. حرکت به طرف الهی یعنی صراط مستقیم. اگر در جهت آب شنا کنیم موفق خواهیم شد؛ اما اگر خلاف آب شنا کنیم موفق نمی‌شویم. ما وظیفه داریم هم دنیای درون و هم دنیای بیرون را مد نظر داشته باشیم تا به آنچه لازم است برسیم. در انجام آن بهترین را داشته باشیم و بهترین مسیر را انتخاب کنیم و هر کجا کم آوردیم به خداوند توکل کنیم و اگر توکل کردیم ناامید نشویم.

نویسنده: همسفر آمنه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر مژده رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارگ کرمان