رشد و خودسازی با تجربه سختی‌ها

ما انسان‌ها همیشه در حال الگوبرداری هستیم؛ ۹۸ درصد مردم شبیه به یکدیگرند و تنها ۲ درصد نابغه یا بسیار ضعیف هستند؛ اگر کسی بگوید: در شرایطی قرار گرفته‌ام که از همه طرف درها بسته شده و احساس می‌کنم در حال فروپاشی‌ام، باید بداند که رنج‌ها مخصوص او نیستند؛ همان‌طور که خداوند در قرآن می‌فرماید: همانا انسان در رنج آفریده شده است.

در سوره بلد، خداوند می‌فرماید: قسم نمی‌خورم به این شهر (بلد) و قسم نمی‌خورم به پدر و مادرت؛ یعنی شهر و پدر و مادر با همه اهمیتشان، عمری کوتاه دارند اما انسان می‌تواند با اعمال خود به عالم اکبر یعنی اهداف متعالی، ارزش‌های والا، قله‌های انسانی و حتی نور برسد. در کتاب مولوی آمده: از نظر ظاهر، تو یک عالم کوچکی، اما در حقیقت با خصایص پنهان و معنوی خود، می‌توانی عالمی بزرگ باشی؛ همان‌گونه که ظاهر یک درخت، شاخه‌های آن است، اما هدف نهایی آن، شکوفه دادن و میوه‌آوردن است؛ جسم انسان هم وسیله‌ای برای رشد روحی، علمی و معنوی است.

رنج‌ها و مشکلات، وسیله‌ای برای آزمودن ما هستند؛ سختی‌ها ما را صیقل می‌دهند، ظرفیت ما را بالا می‌برند و کمک می‌کنند به اهداف والایی چون علم‌آموزی، خودسازی و تزکیه برسیم و این، یکی از اصلی‌ترین دلایل خلقت انسان روی زمین است؛ باید تاریکی‌ها را از خود دور کنیم و به سمت نور حرکت کنیم؛ با رعایت فرمان‌های الهی و اصول اخلاقی مانند حفظ حق دیگران و نشکستن دل کسی و اگر دلی را بشکنیم، شاید ظاهر آن فراموش شود، اما در ضمیر ناخودآگاه می‌ماند و مانند زخمی که اثرش بر بدن می‌ماند، در وجود ما باقی می‌ماند.

باید با دیگران همان‌گونه رفتار کنیم که انتظار داریم با ما رفتار شود؛ برای رسیدن به اهداف والا باید سختی‌ها را پذیرفت، تلاش کرد و به آنچه در مسیرمان قرار می‌گیرد با جان و دل تن داد. خداوند همیشه پشتیبان ما است؛ گرفتاری‌هایی که برای ما پیش می‌آیند، گاهی آزمون الهی‌اند و گاهی نتیجه اعمال خودمان که در هر دو صورت، هدف تربیت و رشد است. برای امتحان به این دنیا آمده‌ایم و اختیار داریم؛ خداوند نمی‌خواهد مستقیماً پاسخ امتحان را به ما بدهد؛ چون رشد در یادگیری و انتخاب خود ما است و در نهایت این ما هستیم که بهشت یا جهنم را انتخاب می‌کنیم و برای رسیدن به مقصد، باید مسیر را درست انتخاب کنیم.

در پایان، باید بدانیم این رنج‌ها و سختی‌ها هستند که ما را رشد می‌دهند؛ از آن‌ها می‌آموزیم و به شناخت خداوند می‌رسیم و اگر در صراط مستقیم بمانیم، روزی از ظلمت‌ها بیرون می‌آییم و به شعاعی از نور می‌رسیم؛ همان نوری که از آن سرچشمه گرفته‌ایم.

نگارش:همسفر اشرف رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون هفتم)
ویرایش:رابط خبری همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون هفتم)
عکس: همسفر عسل، رهجوی راهنما همسفر زینب(لژیون هشتم)
ارسال: همسفر مژگان دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر