جلسه سیزدهم از دوره سی و هفتم کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ با دستور جلسه« در استحکام پایههای مالی و علمی کنگره من چه کردهام» به استادی مسافر پهلوان علی، نگهبانی مسافر علیرضا و دبیری مسافر حسین، روز چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
چکیده گفتههای استاد؛
سلام دوستان علی هستم یک مسافر.
من روزی که وارد کنگره شدم سوالاتی در ذهنم به وجود آمد در مورد اینکه لژیون سردار چیست؟ و یا اینکه دنور چگونه جایگاهی است؟
وقتی پرسیدم به من گفتند که دنورها مبلغ ۵۰ میلیون تومان برای پیشبرد اهداف کنگره ۶۰ کمک کردهاند، که هضم این موضوع بسیار برایم سخت بود که چطور یک نفر میتواند از چنین مبلغی بگذرد؟!
اما وقتی با جریان کنگره همراه شدم و درمان شدم توانستم ۵۰۰ میلیون تومان به کنگره یاری برسانم که پیش نیاز این کار تغییر جهانبینی و آموزش گرفتن بود.
هیچکس نباید این ترس را به خودش راه دهد که من توانایی بودن در لژیون سردار و یا دنوری و یا پهلوانی را ندارم، بلکه با کمک آموزشها میتوانیم بخشیدن را بیاموزیم.
جناب مهندس به راحتی ۵۰۰ میلیون تومان را از کسی نمیپذیرند و همیشه چند پرسش از آن شخص میکنند تا بفهمند که آیا آن شخص شایستگی کسب این جایگاه را دارد و یا خیر! و یا اینکه آن شخص توانایی پرداخت چنین پولی را دارد یا نه؟!
همه این سختگیریها برای این است که مهندس بداند که شما با تمام وجود به کنگره و بخشیدن این گونه پولها باور دارید.
این دستور جلسه با گذشت و بخشیدن ارتباط مستقیم دارد، چون من بر این باورم که اگر بخواهم چیزی را به دست آورم ابتدا باید ببخشم. حال این بخشیدن میتواند از زمانمان، توانمان و یا پولمان باشد. بیشتر مردمان روز خود را با این دعا آغاز میکنند« خدایا روزی مرا برسان».
اما من همواره با این دعا روز خود را آغاز میکنم «خداوندا به من یاری بده تا بتوانم ببخشم و به دیگران خدمت کنم».
دعای پایان جلسه را در کنگره یادآوری میکنم! که میگوید:( هر کس هر خواسته و یا هر دعایی دارد در ذهن خودش به تصویر بکشد)
یعنی اینکه اگر از خداوند خواستهای داریم نخست آن را به تصویر بکشیم و آن را در ذهن خودمان بازسازی کنیم. من درست همین کار را انجام دادهام مانند یک نمایشگر، تصویر پهلوان شدن را در ذهن خودم به نمایش گذاشتم و آن را برای خودم تعریف کردم و تلاش کردم تا در آن مسیر حرکت نمایم.
من زمانی را که جناب مهندس شال پهلوانی را به گردن من میاندازند پیشاپیش در ذهن خود تداعی کردم و به لطف خدا و عنایت کنگره توانستم به آن دست پیدا کنم.
امیدوارم همه ما بتوانیم بخشیدن را بیاموزیم چرا که بخشایش، خودش نوعی به دست آوردن است.

نگارش؛ مسافر کاوه
ویرایش و بارگذاری؛ مسافر حسن
عکس؛ مسافر بابک
تهیه؛ مرزبان خبری، مسافر امید
- تعداد بازدید از این مطلب :
23