دلنوشته یک مسافر

سلام دوستان جواد هستم مسافر

دل نوشته بعد از رهایی

آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظرف تهی است.

آرامش: زمانی که چند لحظه تمرکز میکنم، آرامش  امروز  که در حالم می بینم  فقط مدیون یک راه و یک جریان هستم آن هم کنگره ۶۰ و آموزشهای ناب  کنگره و راهنمای بزرگوارم  آقای امین هاشمی و بنیان گذار کنگره ۶۰ جناب مهندس حسین دژاکام هستند. شکر گذار خداوند متعال هستم که من را در دوران این بزرگ مرد خلق کرد. به ندرت اتفاق خواهد افتاد که انسان‌هایی در دوره و زمانی زیست کنند که انسانهایی از طرف خداوند برگزیده شوند برای نجات و رهایی از تاریکی ها به سمت نور الهی. با همین  نشانه به باور کامل  رسیدم که هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد.

شاید نتوانم کلماتی برای تقدیر از یک انسان بزرگ همچون  جناب مهندس دژاکام بنویسم، برای بزرگمردی که با نور وجود خود القاء در من جواد مسافر و تمامی اعضاء  کنگره ۶۰ که آرامش، وارهیدگی، شفع درون، زندگی درست و انسانیت را هدیه داده است، ایمان دارم که برگزیده است.

اگر بخواهم  برای چند لحظه چشمانم را ببندم و به گذشته فکر کنم حالم دگرگون خواهد شد و اشک در چشماتم جاری از آن همه رنج ونفرت از خودم و اطرافیانم   به واسطه مواد که نه می‌توانستم خودم را درک کنم نه اطرافیان را تحمل و همیشه از  خودم سوال می پرسیدم برای چه کاری به این چهان پا گذاشتم؟ برای رنج ،عذاب ،سختی ،تلاش  دلیل آمدن انسان  در این جهان برای چه است وقتی پایان کار جهان به نیستی و نابودی است و فقط به واسطه آموزش های کنگره ۶۰ و راهنما محترم که با جان دل بدونه هیچ منتی در وجود من تزریق کردند و  آن زندگی پر استرس و نفرت را سرشار از امید کردند.

و اما سپاسگذاری: سپاسگذارِ کسی و کسانی هستم که سر آغاز تولد من هستند، از یکی زاده می‌شویم و از دیگری جاودانه. تشکر کردن نشانه محبت است محبت به کسی که برایت معرفت خرج کرده است راهنمای عزیزم آقای امین هاشمی از این که برایم معرفت خرج کردی سپاسگزارم از این که در تمامی مسیر با بی تجربگی هایم با صبر وبردباری کنارم بودی سپاسگذارم. از این که مرا در مسیر نور و زیبایی زندگی ام قرار دادید بسیار سپاسگذارم شاید نتوانم تمام حسی که از وجودتان دریافت کرده ام بیان کنم  لیکن تا آخر عمر سپاسگذارتان خواهم بود.




نگارنده: مسافر جواد، لژیون یکم

ویرایش و ارسال: همسفر ابوالفضل