دیده‌بانان، ویرانه‌ها را احیا می‌کنند

دستور جلسات هفتگی شرح مسائل مهمی هستند که آموختن و کاربردی کردن آن‌ها در سطوح مختلف زندگی به ما کمک می‌کند تا یک زندگی خوب همراه با صلح، آرامش و آسایش داشته باشیم. دستور جلسه «جشن هفته دیده‌بان» نیز از این قضیه مستثنی نیست؛ در ظاهر امر این دستور جلسه به معنای قدردانی از عزیزانی است که از وقت، جان و مال خود برای رسیدگی به امور، رشد و پیشرفت کنگره 60 زحمت فراوان می‌کشند که ما این کار را هم به‌صورت زبانی و قلبی و هم به‌صورت عملی با تقدیم پاکت انجام می‌دهیم؛ اما صور پنهان این دستور جلسه این است که بتوانیم ویژگی‌های این عزیزان را بشناسیم و کاربردی کنیم. ازنظر من، دیده‌بان یعنی اجرا کردن همه آموزش‌ها و تزکیه و پالایش تا رسیدن به درجه فرماندهی در صور آشکار و پنهان است؛ دیده‌بان یعنی بالا رفتن نقطه تحمل، مردم‌داری، دیپلماسی، تفکر، ایمان سالم، یعنی خدمت و کمک از سر محبت نه از سر دلسوزی یا وظیفه ، یعنی عشق بلاعوض، یعنی بکار و بگذر و برو و از همه مهم‌تر دیده‌بان‌ها مصداق بارز این پیام هستند که ساکنین آباد بناهای خراب یا ویرانه‌ها را احیا می‌کنند.

آقای مهندس حسین دژاکام فرمودند: علم اگر علم باشد باید روی سنگ بگذاریم طلا شود؛ انسان‌هایی که روزگاری این‌قدر نقطه تحمل نداشتند که برای خود، امور زندگی خود و خانواده وقت بگذارند؛ اکنون برای برطرف کردن نیازهای دیگرانی که نمی‌شناسند کیلومترها راه را می‌پیمایند و این سندی بی‌نقص از علم جناب مهندس عزیزمان است. ما نیز باید بدانیم اگر این مسیر را درست طی کنیم و به بیداری عقل و نفس برسیم قطعاً روزی می‌توانیم به چنین نقطه تحملی دست پیداکرده و آن موقع است که می‌توانیم با تمام قدرت در جهت رسالت خود حرکت کنیم.

دیده‌بان به معنای دیدن اشکالات است؛ ممکن است یک نفر سؤال کند که در سیدی قضاوت فرمودند انسانی که اهل قضاوت است مدام فقط اشتباهات را می‌بیند؛ هر دو اشکالات را می‌بینند پس چرا یکی ارزش و یکی ضد ارزش است؟ جواب این است که ما برای رسیدن به چنین جایگاهی باید تغییر کرده باشیم و حس ما سالم باشد. دیده‌بان اشکالات را به نفع دیگران می‌بیند اما انسان ناآگاه اشکالات را برای توجیه خود، مقصر جلوه دادن دیگران یا فرار از مسئولیت‌های خود می‌بیند؛ اما دیده‌بانان با دیدن اشکالات، با وضع قانون جدید و اجرای آن، نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل می‌کنند. ما نیز باید در زندگی بدانیم اگر می‌خواهیم بتوانیم اشکالات را درست ببینیم و راه‌حل منطقی پیدا کنیم؛ شرط اول این است که ابتدا مسئول باشیم و سپس حس‌های سالمی داشته باشیم در غیر این صورت راه‌حل ما  حذف صورت‌مسئله یا با منفی، منفی برخورد کردن است؛ اما یک دیده‌بان می‌داند اضداد، جزو بافت زندگی و برای رشد و صعود ما ضروری هستند پس با تفسیر درست مسائل و به دور از هرگونه برخورد منفی، مسائل را با تفکر حل می‌کند. خلق خوش و مردم‌داری این عزیزان نشان از معرفت و شناخت واقعی انسان‌ها است؛ آن‌ها می‌دانند انسان‌هایی که در تاریکی هستند اگر اشتباهی می‌کنند از سر ناآگاهی است و به همین دلیل با برخورد درست خود، نقطه تفکری می‌شوند برای انسان‌های به خواب‌رفته و انگیزه‌ای می‌شوند برای کسانی که در ناامیدی و سکون تبدیل به بیت حشرات شده‌اند.

یکی دیگر از پیام‌های این دستور جلسه این است که ما همیشه فکر می‌کنیم بعد از  تلاش، زمانی که به جایگاه یا خواسته خود رسیدیم، نوبت استراحت است و دیگر نیازی به تلاش نیست؛ اما اینجا یاد می‌گیریم که ما به این هستی آمدیم تا ابتدا بیاموزیم و سپس خدمت کنیم؛ یعنی به دست آوردن جایگاه، ابتدای تلاش و حرکت جهت‌دار ما است؛ یعنی هرچه جایگاه ما در زندگی بالاتر رفت به همان نسبت باید تلاش ما نیز بیشتر باشد تا بتوانیم آن جایگاه را حفظ کنیم و در ادامه به تولید برسیم؛ اما به‌غیراز آموزش این مسائل از این دستور جلسه، باید بدانیم ما برای خروج از کفر، نسیان و مثلث تاریکی، باید سهم خود را به بهترین شکل در این جشن ایفا کنیم؛ چراکه قدردانی کردن علاوه بر اینکه یک مسئولیت و وظیفه  است، باعث بیداری ما می‌شود و زمانی که انسان به خواب می‌رود بسیاری از حس‌های او بسته یا به تاراج نیروهای منفی می‌رود و این جشن و حرکت درست ما یک بستر برای برگشت دوباره نیروها است؛ قطعاً که نوع قدردانی ما، ما را با عمق محبت درونمان رودررو می‌کند و ما را با گره‌ها و ظرفیت خود آشنا خواهد کرد. پس آن کنیم که فرمان است.

نویسنده: راهنما همسفر پریسا (لژیون بیست‌و‌ششم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون بیست‌و‌ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر پگاه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی