وادی‌ها گامی بلند به سوی ارزش‌ها

مشارکت راهنما همسفر حسنیه (وادی چهارم- وادی دهم)

در وادی چهارم آمده است: «در مسائل حیاتی، به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.» این وادی به من می‌آموزد که مسئولیت‌ها، دوطرفه هستند. مطمئن هستم که اگر من، به‌عنوان راهنما، به‌موقع در جلسات و لژیون حضور نداشته باشم، چگونه می‌توانم از رهجویان خود انتظار داشته باشم که به‌موقع حضور یابند؟ خداوند، هنگامی‌که انسان را آفرید او را در برابر دو راه قرار داد: راه نیکی و راه بدی. این ما هستیم که مسیر خود را انتخاب می‌کنیم. اگر خواهان انتخاب راه نیک هستیم، باید آگاهانه تصمیم بگیریم. ما همواره می‌توانیم برای مشکلات خود دعا و نیایش کنیم؛ اما زمانی این نیایش‌ها تأثیرگذار خواهند بود که حرکت کنیم، از فرامین الهی پیروی کنیم و به‌سوی ارزش‌ها گام برداریم.

در این وادی، اشاره شده است که انسان دارای دو بُعد (صور) است: صور آشکار و صور پنهان. صور آشکار، شناخته‌ شده است؛ اما صور پنهان را من در کنگره شناختم. انسان با «نفس» به‌وجود آمده است. نفس، خواسته و هدف دارد و کیفیت آن، بر اساس میزان دانایی هر فرد، نمایان می‌شود. در این وادی می‌آموزیم که هر فردی، مسئولیتی بر عهده دارد. باید مسئولیت‌های خود را بپذیریم تا دیگران نیز در برابر ما، مسئولیت‌های خود را به‌درستی انجام دهند.

وادی دهم می‌گوید: صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است. وقتی ما صفات خودمان را بشناسیم می‌توانیم صفات خوب و بد خود را تشخیص بدهیم و آن‌ها را تغییر بدهیم. اگر من قبول کنم که در درون خودم منیت دارم، جهل دارم، خشم دارم، آن‌وقت می‌توانم برای تغییر این صفات قدم بردارم. در وادی اول یاد گرفتیم که همه چیز با تفکر درست و سالم به وجود می‌آید. وقتی تفکر من سالم باشد، مطمئناً می‌توانم کارهای درست و سالمی انجام بدهم.

 وقتی کارهای درستی انجام می‌دهم، حس من نسبت به دیگران هم تغییر می‌کند و کم‌کم حس‌های منفی از من دور می‌شود و جای آن‌ها را حس‌های خوب می‌گیرد. وقتی حس‌های من درست باشند، عقل سالم‌تری خواهم داشت و می‌توانم تصمیمات درستی بگیرم و کمتر در زندگی دچار مشکل شوم. وقتی حس ما سالم باشد، این حس خوب را می‌توانیم به دیگران هم منتقل کنیم. باور کنیم که انسان می‌تواند از هر نقطه‌ای که هست، خودش را بالا بکشد و صفات بد خود را تبدیل به صفات خوب کند.

مشارکت همسفر مهری (وادی چهارم)

وادی چهارم به ما می‌گوید: مسئولیت را به دیگران واگذار کردن به معنای سلب مسئولیت از خویش است؛ یعنی خودت نمی‌خواهی کارهایت را انجام دهی و می‌خواهی مسئولیت کارهای خود را به گردن خداوند و دیگران بیندازی. برای مسئولیت‌ها در این وادی خط و خطوطی ترسیم شده است. رهجو نسبت به راهنما و راهنما نسبت به رهجو مسئولیت‌هایی دارد. همه مسئولیت‌ها باید دوطرفه باشد، ما اصلاً مسئولیت یک‌طرفه نداریم. خداوند نیز در مقابل بندگان خود، یک‌سری مسئولیت‌هایی دارد و بندگان نیز مسئولیت‌هایی در قبال خداوند دارند.

خداوند قوانینی برای ما انسان‌ها وضع کرده است که باید آن‌ها را اجرا کنیم. انسان‌هایی هستند که این فرامین را اجرا نمی‌کنند؛ ولی از خداوند خواسته‌های زیادی دارند. وقتی من نمی‌خواهم مسئولیت‌های خود را بپذیرم؛ یعنی این‌که در جهل و نادانی قرار دارم. پذیرفتن مسئولیت، شخصیت هر انسانی را نشان می‌دهد. اگر مسئولیت‌پذیر باشم؛ یعنی به سطح بالایی از دانایی رسیده‌ام. شاید من لباس خوب داشته باشم، یا ماشین مدل بالا سوار شوم؛ اما شخصیت من را با این موارد نمی‌شناسند؛ بلکه با دانایی و آگاهی است که شخصیت من شناخته می‌شود.

مشارکت همسفر نیره (وادی دهم)

وادی دهم: صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون انسان جاری است. من خودم چون علم بالایی نداشتم و همیشه خدا را مقصر می‌دانستم که چرا زندگی من این‌طور شد؟ چرا همسر و پسر من مصرف‌کننده شدند؟ این درگیری‌ها باعث شده بود که با زمین و زمان بجنگم و دچار افسردگی شدید شوم. اعتمادبه‌نفس خودم را از دست داده بودم، حتی از مغازه رفتن می‌ترسیدم. زمانی که با کنگره آشنا شدم، یاد گرفتم که همه چیز دست خود من و افکار خودم است. درگیری‌هایی که با خودم داشتم، کمتر شد. به مقدار کمی گذشته را رها کردم و اعتمادبه‌نفسم بالاتر رفت. 

به لطف راهنمای خودم، خصوصیات اخلاقی که قبلاً داشتم، خدا را شکر، کم‌کم دارد تغییر می‌کند. از وادی دهم یاد گرفتم که موقع عصبانیت، خشم خودم را کنترل کنم. جایگاه خودم را دارم پیدا می‌کنم که من به‌عنوان یک همسر باید چه کارهایی انجام بدهم. در کل حس من نسبت به زندگی کمی تغییر کرده و خیلی بهتر شده‌ام. امیدوارم بتوانم از وادی‌ها درس کامل را بگیرم.

مشارکت همسفر فاطمه (وادی دهم)

به‌واسطه‌ی کار مسافرم، هرساله کلاس‌هایی در شهرهای مختلف برای ما برگزار می‌شود. موقعی که مسافر من مصرف‌کننده بود و در این کلاس‌ها شرکت می‌کرد، حالش خیلی بد می‌شد و نمی‌توانست ساعت‌های طولانی در این کلاس‌ها حضور داشته باشد و دائماً ساعت را نگاه می‌کرد تا برود و مواد خودش را مصرف کند؛ ولی امسال، چون به رهایی رسیده بود، اصلاً چنین مشکلی نداشت و از ساعت ۸ تا ۱۲:۳۰ خیلی آرام سر کلاس نشست و همه چیز را نکته‌برداری کرد.

این‌جا بود که من به یاد وادی دهم افتادم که آقای مهندس فرمودند: «صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است.» و این هم بستگی به خود ما دارد؛ چون خداوند، وقتی انسان را خلق کرد او را بر سر دوراهی قرار داد: که راه شر را انتخاب کند یا راه خیر را. صفات انسان هم می‌تواند خوب باشد و هم می‌تواند بد باشد؛ چون انسان ساکن نیست و دائماً در حال تغییر است. چه خوب است که انسان، که خداوند او را اشرف مخلوقات آفریده، سعی کند همیشه به‌سوی خوبی‌ها، ارزش‌ها، تغییر و تحول حرکت کند.

رابط خبری: همسفر نازنین مرزبان خبری
ويرايش: همسفر فاطمه (ر) رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون چهارم)
ارسال‌ مطلب: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون چهارم)
همسفران نمایندگی سمنان