قرار گرفتن در مسیری سبز

جلسه دوازدهم از دوره بیست‌وهفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی ایمان به استادی راهنما ویلیام همسفر سهیلا، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر لیلا با دستور جلسه «هفته دیده‌بان» روز سه‌شنبه ۲۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

آغاز سخن یاد خدا باید کرد/خود را به امید او رها باید کرد/ای با تو شروع کارها زیباتر/آغاز سخن تو را صدا باید کرد.
در ابتدا صحبت خود سپاسگزار الله یکتا هستم که به من توفیق خدمت داد و راه من را به این مسیر سبز باز کرد تا بتوانم در این مکان باشم و آموزش بگیرم. از ایجنت نمایندگی، گروه مرزبانی، همسفر مژگان، نگهبان لژیون سردار همسفر زهرا و نگهبان جلسه تشکر می‌کنم که به من این افتخار را دادند که خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه این هفته "دیده‌بان" است، این هفته را به خانواده بزرگ کنگره۶۰ تبریک می‌گویم. حرف از خانواده بزرگ شد، آقای مهندس پی و بنیان کنگره هستند و کنگره را به وجود آوردند و تشکیل دادند. ایشان به تنهایی نمی‌توانستند این خانواده بزرگ را اداره کنند پس کارها باید بین یک سری عزیزان تقسیم می‌شد این جا بود که با تفکر و درایت همیشگی خودشان یک برنامه‌ای را با نام C۱۴ به وجود آوردند که C مخفف کنگره۶۰ و ۱۴ تعداد اعضاء دیده‌بانان است.

اما این عزیزان چگونه انتخاب می‌شوند؟ با رأی آراء یا اعضاء کنگره انتخاب نمی‌شوند مانند: خدمت مرزبانی یا نگهبانی، این عزیزان را اولین دیده‌بان آقای مهندس انتخاب کردند به همراه آن دیده‌بانی که آقای مهندس انتخاب کردند و خود آقای مهندس دیده‌بان بعدی و همین‌طور پله‌وار دیده‌بان‌ها انتخاب شدند و جمعیت ۱۴ نفره آن‌ها تشکیل شد. چه کسانی به دیده‌بانی نائل می‌شوند و می‌توانند این درجه را داشته باشند و این جایگاه را کسب کنند؟ اصلاً مسئله دور از عقلی نیست، یعنی حتی خود من اگر سفر اول هستم و روی این صندلی نشستم، نمی‌توانم بگویم دیده‌بان کجا و من کجا؟ این عزیزان هم مثل من و شما خانواده‌ یک آدم مصرف‌کننده یا خود آدم مصرف‌کننده‌ بودند که با قرار گرفتن در مسیر سبز، جایگاه درست و تلاش‌های همیشگی‌ چه اتفاقی برای ایشان می‌افتد؟ در درجه دیده‌بانی قرار می‌گیرند.

من همیشه یک مثالی از قرآن می‌زنم که خیلی دوست دارم، می‌فرماید: شکرتم لازیدنکم یعنی اگر شکرگزار باشید شما را می‌افزاید. این عزیزان این آیه قرآن را به خوبی اجرا کردند، سفر اول را به خوبی پشت سر گذاشتند و وارد سفر دوم شدند، خدمت گرفتند و خدمت خود را به خوبی انجام دادند. دیده‌بان تا قبل از این‌که به این خدمت برسد خبر ندارد که قرار است انتخاب شود؛ شورای دیده‌بانان او را زیر نظر دارند و کارهایی را که انجام می‌دهد رصد می‌کنند. کار دیده‌بانی از اسم آن معلوم است یعنی نظاره‌گر و بعد آن عزیز را انتخاب می‌کنند که به شورا اعلام‌ می‌شود و با رأی اکثریت به درجه دیده‌بانی نائل می‌گردد.

من همیشه دوست دارم از دستور جلسه به نفع خود استفاده کنم. آن عزیزان خدمت معنوی داشتند بار مادی هم قطعاً برای آن‌ها دارد و همه آن‌ها زندگی مادی خوبی دارند پس نیاز به پاکت من ندارند اما من نیاز دارم که پاکت بدهم و از آن‌ها قدر‌دانی کنم زیرا اگر این کار را انجام ندهم ظرفیت من بزرگ نمی‌شود و من رشد نمی‌کنم. از همین نقطه دیده‌بان شدن شروع می‌شود. سفر اولی‌هایی هستند که مشارکت انجام نمی‌دهند و در آن روز باید مشارکت کنند و یک قدم برای دیده‌بان شدن بردارند. دیده‌بان شدن یعنی هر آن‌چه که من این‌جا آموزش می‌بینم به بهترین شکل ممکن عملی کنم، سر وقت در جلسه باشم، اگر جشنی است در آن شرکت کنم و اگر کاری از دست من بر می‌آید انجام دهم و این‌جا است که آن اتفاق خوب می‌افتد و ظرف من بزرگ‌تر می‌شود.

ورود به سفر دوم همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر سپیده:

مرزبان کشیک: همسفر شهلا و مسافر ابراهیم
تایپیست: همسفر خدیجه رهجو راهنما همسفر بهاره (لژیون دوازدهم)
عکاس: همسفر فرحناز رهجو راهنما همسفر هدی (لژیون پانزدهم)
ویرایش: همسفر سوفیا رهجو راهنما همسفر ثریا (لژیون چهاردهم)
ویراستار و ارسال: همسفر مرضیه رهجو راهنما همسفر بهاره ( لژیون دوازدهم)
همسفران نمایندگی ایمان