دیده‌بانان، فرزندان روشنایی و مظهر عشقی بی‌قید و شرط‌اند، عشقی که نه در شعار، بلکه در سکوتِ پرمعنای عمل رشد پیدا کرده‌اند. آنان ستون‌هایی استوار هستند که با تمام وجود، خالصانه و بدون چشم‌داشت گوشه‌ای از بار کنگره را به دوش کشیده‌اند تا بنای رهایی پابرجا بماند. هر یک از آنان روزی مسافری خسته در تاریکی با دستانی خالی و دلی لبریز از آرزو برای رهایی بوده‌اند؛ اما چون به نور رسیدند در نیمه راه نماندند، جبران کردند و ماندگار شدند تا چراغی باشند در دست کسی که هنوز در راه رسیدن به هدف است.
شال سفید بر دوش ایشان، تنها یک نشان نیست؛ بلکه این شال، سندی است بر پاکی نیت، تعهد به خدمت و بار مسئولیتی که با افتخار بر دوش گرفته‌اند. هر نخ از تار و پود این شال، گره به مسیری خورده که با اشک، تلاش و ایمان پیموده‌اند و آن‌گاه که شانه‌هایشان را لمس می‌کند، گویی پیام‌آور روشنایی برای جان‌هایی در جستجوی راه است. دیده‌بانان نه‌تنها ناظر راه‌اند؛ بلکه راه‌سازان خاموش نیز هستند که هم‌چون درختان تنومندی ریشه در خاک واقعیت و شاخه در آسمان معنا دارند.
آن‌ها بازوان مهربان و استوار مهندس حسین دژاکام هستند و تکیه‌گاهی که به کمک تفکر روشن و نگاه پدرانه ایشان، مسیر رهایی را برای هزاران انسان هموار کرده‌اند؛ بی‌هیاهو می‌درخشند، بی‌نام اثر می‌گذارند و نه دیده می‌شوند و نه می‌خواهند دیده شوند؛ اما هر مسافری که به سلامت از آن پیچ تاریکی‌ها عبور می‌کند، مدیون حضور بی‌صدا و عاشقانه آن‌ها و به احترام آنان که دیده‌بان‌اند؛ اما خود نیز بارها تاریکی‌ها را تجربه کرده‌اند و به احترام آن‌ها که خادم‌اند و نه برای نام حضور دارند؛ بلکه برای عشق پایدار مانده‌اند و به احترام شال سفیدشان که پرچم روشن‌دلی و خدمت عاشقانه است. درود بر شما دیده‌بانان روشنی و سپاس ای وارثان عشق و عمل.
تایپ: راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
ویرایش و ویراستار: خدمتگزاران سایت
ارسال: همسفر زکیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)
- تعداد بازدید از این مطلب :
60