جلسه لژیون هجدهم.
با استادی: راهنمای محترم مسافر مصطفی، با دستور جلسه: سی‌دی (ساختن قالب) در روز سه‌شنبه مورخ نهم اردیبهشت ماه 1404 رأس ساعت 19:۰۰ شروع به‌کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
این سی‌دی به زمانی اشاره دارد که آقای مهندس در حال درمان اعتیاد بودند و هنوز کنگره‌ای شکل نگرفته بود. در آغاز سی‌دی، ایشان درباره محبت سخن می‌گویند و تأکید می‌کنند که هر چیزی باید تعادل خود را داشته باشد، به ویژه محبت. گفته شده است که از محبت خارها گل می‌شوند و حتی اگر به اشیاء و اجسام محبت کنیم، عناصر تشکیل‌دهنده آن‌ها در زیر میکروسکوپ واکنش نشان می‌دهند. محبت همچون بارانی است که اگر بیش از حد ببارد، تخریب و ویرانی به همراه دارد و اگر کم باشد، خشکسالی را رقم می‌زند.
اگر امروز در کنگره حضور دارید، بدون شک در گذشته از روی عشق و محبت کاری نیک انجام داده‌اید و حضور امروز شما، پاداش آن کار نیک است. باید بدانیم که از هر دستی بدهیم، از همان دست پس می‌گیریم؛ این قانون کائنات و هستی است.
آقای مهندس بیان کرده‌اند؛ روزی که در حال تأسیس کنگره بودند، هدف‌شان ترک معتادان نبود، بلکه افکار بزرگ‌تری در سر داشتند؛ حداقل تربیت انسان‌هایی متعادل و حداکثر استادانی توانمند برای خدمت به خود و جامعه. نتیجه این اندیشه‌های بزرگ را امروز به وضوح می‌بینیم و اگر چنین نبود، راه کنگره هرگز ادامه نمی‌یافت.
در مورد تعادل و انسانیت در جزوه جهان‌بینی آمده است؛ کسانی که در دام اعتیاد به مواد‌مخدر و رفتارهای ضد‌ارزشی گرفتار می‌شوند، از مسیر انسانیت دور می‌افتند و از راه اصلی منحرف می‌شوند، ولی اگر قوانین و روش‌های صحیح زندگی آموزش داده شود، انسان را به فردی متعادل تبدیل می‌کند. استاد در ادامه فرمودند: زمانی که آقای مهندس به درمان اعتیاد رسیدند، پرونده اعتیاد را برای همیشه بستند و اعلام کردند که اکنون کارهای مهم‌تر و بزرگ‌تری در پیش دارند. این موضوع در سی‌دی «سختی‌ها» نیز مطرح شده است؛ سه معضل بزرگ جهانی شامل: اضافه وزن، اعتیاد و سرطان وجود دارد که خوشبختانه کنگره ۶۰ توانسته دو معضل اول یعنی اضافه وزن و اعتیاد را به‌طور کامل حل کند و اکنون در مسیر حل مشکل سرطان نیز گام برداشته است. پس از تأسیس دانشگاه کنگره ۶۰، این معضل نیز به امید خدا رفع خواهد شد.
اگر در مسیر درست و تکامل گام برداریم، گذر زمان، رشد و پیشرفت را احساس نمی‌کنیم؛ همانند کاشت گندمی که پس از مدتی یک دانه به هفتاد دانه تبدیل می‌شود. یا مانند یک سفر اولی که با نظم، رعایت حرمت و قوانین کنگره سفر می‌کند و گذر زمان را حس نمی‌کند و در روز رهایی با شادی و رضایت می‌گوید: «چه سفر شیرینی بود و چقدر زود گذشت.»
اما اگر کسی بدون عشق و علاقه وارد این مسیر شود و روی برنامه نباشد و قوانین را رعایت نکند، تجربه‌ای سخت و دشوار خواهد داشت. بنابراین، هر مسیر و هر کاری باید با عشق و انگیزه طی شود تا زمان به آسانی سپری گردد.
کار اصلی کنگره ۶۰، ساختن قالبی محکم و استوار برای انسان است. این فرآیند به خواسته قوی فرد بستگی دارد. یک سفر اولی باید با قدم‌هایی استوار و مصمم حرکت کند تا قالب معیوب خود را به قالبی قوی، پایدار و مقاوم تبدیل نماید و در برابر سختی‌ها و چالش‌های زندگی تاب‌آوری بیشتری داشته باشد.
نتیجه می‌گیریم: زندگی، سفری است پر از پیچ و خم که تنها با تعادل، محبت و اراده‌ای قوی می‌توان از آن سربلند بیرون آمد. کنگره ۶۰ نه تنها راهی برای درمان اعتیاد، بلکه مسیری برای بازسازی و رشد انسانی است که هر فرد می‌تواند با قدم گذاشتن در آن، به بهترین نسخه از خود تبدیل شود. پس با عشق و ایمان به این مسیر، گام برداریم و بدانیم که هر قدم محکم، ما را به زندگی سالم، متعادل و سرشار از امید نزدیک‌تر می‌کند.
عکس: مسافر مسعود لژیون هجدهم
تنظیم و ارسال: مسافر مهدی لژیون هشتم
نمایندگی خواجو
- تعداد بازدید از این مطلب :
140