سومین جلسه از دوره شانزدهم سری کارگاههای خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی بنیان به نگهبانی مسافر رامین، استادی مسافر عباس و دبیری مسافر حسین با دستور جلسه «جهانبینی ۱ و ۲» سهشنبه ۱۶ اردیبهشتماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز شد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان عباس هستم یک مسافر؛ خدا را شاکر و سپاسگزارم که در جمع با مهر شما عزیزان قرار دارم. ابتدا از راهنمای خوبم و سپس از ایجنت محترم و لژیون مرزبانی کمال تشکر را دارم که به من فرصت دادند تا در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت کنم. قبل از این که وارد دستور جلسه بشویم هفته معلم را به بزرگمرد کنگره ۶۰ جناب آقای مهندس دژاکام و به تمام راهنمایان عزیز که به حق زحمت میکشند تا من مسافر به رهایی برسم، تبریک عرض میکنم. در باب زحمت این عزیزان یک حدیث از پیامبر اسلام است که میفرمایند: هرکس به من کلمهای بیاموزد من را بنده و غلام خویش ساخته است. این خود بیانگر این مسئله است که این عزیزان بسیار زحمت میکشند تا به ما درس جهانبینی و زندگی بدهند.
دستور جلسه امروز که جهانبینی است. جهانبینی یعنی چگونه دیدن و این که ما طریقه درست زندگیکردن را یاد بگیریم. ما به کنگره آمدهایم تا از آموزشهای ناب آن استفاده کنیم. این که روش زندگیکردن را بیابیم و یاد بگیریم باید چه راهی را انتخاب کنیم و در ادامه چه مسیری را برویم. زندگی مثل یک صحنه بازی میماند و ما انسانها بازیگران این صحنه هستیم. کسی در این بازی موفق است که قوانین زندگی را بلد باشد وگرنه میبازد و از گردانه خارج میشود. زندگی سرشار از آموزش است. به شرطی که ما بخواهیم به راه درست قدم بگذاریم.
.jpg)
هدف از خلقت انسان توسط خداوند این است که در ادامه حیات روش و قوانین زندگی را یاد بگیرد. پیامبران از ابتدا تا انتها برای چه آمدهاند؟ برای اینکه همین قوانین را به ما آموزش بدهند و ما باید از این قوانین درس بگیریم و زندگیمان را بر مبنای آنها بسازیم. از ضدارزشها دوری کنیم، دروغ نگوییم، غیبت نکنیم و خیلی قوانین دیگر را که باید بدانیم و در زندگی بکار بگیریم. هر چیزی یک الفبایی دارد و الفبای آموزشهای کنگره جهانبینی است. اگر ما جهانبینی را یاد نگیریم به حال خوش و درمان نخواهیم رسید. یکی از مهمترین اضلاع مثلث درمان در کنگره ۶۰ همین جهانبینی است. اگر من یکپنجم دانایی خودم افزایش ندهم، نمیتوانم یکپنجم دارویم را کم کنم و به قطع مصرف مواد برسم. مهمترین رکن جهانبینی همین نوشتن سیدیها است. اگر ما بهموقع سیدیهایمان را بنویسیم، در سفر اول و دوم به یک سری آگاهیهایی میرسیم که به کمک ما میآید. من قبل از این که به کنگره بیایم؛ چون آموزش ندیده بودم خیلی دچار ضرر و زیان میشدم؛ هم در برخورد با خودم و هم در برخورد با خانواده و اطرافیانم اشتباهات زیادی مرتکب میشدم و اصلاً برنامهای در زندگیام وجود نداشت. تا اینکه به کنگره آمدم و تحت آموزشهای ناب قرار گرفتم.
مهمترین چیزی که من در کنگره یاد گرفتم خدمت بود؛ بالاترین خدمتی که به خیلی به من کمک کرد خدمت به تازهواردین بود. هر هفته تعدادی از عزیزان تازهوارد را از شعبه بنیان به شعبه رضوی میبردم تا در کلاس توجیهی شرکت کنند و نکات زیادی از این عزیزان آموختم. جلساتی که من بهعنوان استاد در خدمت تازهواردین بودم به من انگیزه میداد و باعث میشود عشق و علاقهام به کنگره بیشتر شود. تمام اینها رابطه مستقیم با جهانبینی دارد. اگر درک ما از جهانبینی بالا باشد خدمت بیشتری میکنیم و آموزش بهتری میگیریم. به قول شکسپیر: روزگار مثل یک دریای بزرگ میماند و زندگی ما انسانها مثل یک کشتی درون این دریاست. این دریا همیشه آرام نیست و در حال طوفان و جزرومد است. یکلحظه که دریا آرام شد، همان لحظه را غنیمت بشماریم و کار امروز را به فردا نیندازیم. از کجا معلوم که فردایی هست؟ چهبسا انسانهایی که بر اثر غفلت و بیتوجهی دچار خسران شده و در این دریای بزرگ غرق شدهاند؛ چون راهورسم زندگی را نمیدانستند.
من خودم در سفر اول و دوم بهموقع سیدیهای خود را نوشتم و الان هم که دارم در واحد اوتی خدمت میکنم سیدی هفته را مینویسم و به مسئول اوتی تحویل میدهم. سیدیهای هفته سرشار از آموزشهای ناب است و آقای مهندس بسیاری از مسائل روز را برای ما تشریح میکنند. یک رهجو باید علمش بالا باشد و چه منبعی بهتر از سیدیها؛ در نهایت تکرار میکنم که قدر تکتک لحظاتمان را بدانیم و به گذشته اصلاً اعتنا نکنیم؛ چون گذشته، گذشته است. به آینده نگاه کنیم و قبل از هر کاری خوب تفکر کنیم. در انتها بدانیم که مشکلات رحمت هستند؛ مشکلات میآیند که ما ساخته بشویم. اگر از گذشته و از اشتباهات خودمان درس نگیریم و بهتنهایی معلم خود باشیم قطعاً دچار اشتباه خواهیم شد و ضرر خواهید کرد. ممنون که به صحبتهای من گوش کردید.
مرزبان خبری: مسافر علیرضا
تصویربردار: مسافر هادی و مسافر احمد
نگارش: مسافر محمد
ویرایش و ارسال خبر: مسافر نوید
- تعداد بازدید از این مطلب :
118