همیشه مسئولیت‌ها دو طرفه هستند

«در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن یعنی سلب مسئولیت از خویش». استاد در این وادی می‌گویند که همیشه مسئولیت‌ها دو طرفه هستند مثلاً من نسبت به مسافرم مسئولیت دارم و مسافرم هم نسبت به من مسئولیت دارد. نکته‌ای که در اینجا اهمیت دارد این است که خط و خط کشی این مسئولیت‌ها کجاست؟ حوزه‌ی مسئولیت‌ها چقدر است؟ در اینجا می‌گویم حتی انسان و خداوند هم نسبت به هم مسئولیت دارند. حال می‌خواهیم بدانیم که کدام مسئولیت مربوط به خداوند و کدام مسئولیت مربوط به ما است؟ در وادی اول، دوم و سوم که وادی تفکر هستند متوجه شدیم که بیشترین بار مسئولیت حیات ما بر عهده خودمان است. حالا ممکن است یک گریزگاه یا راه فراری وجود داشته باشد که از زیر بار مسئولیت خودمان شانه خالی کنیم و آن این است که به صورت حق به جانب مسئولیت زندگی خودمان را گردن خداوند بیندازیم.

گاهی اوقات خداوند را با غول چراغ جادو اشتباه می‌گیریم و فکر می‌کنیم که خودمان باید بنشینیم، دست روی دست بگذاریم و انتظار داشته باشیم که خداوند و نیروهای مافوق مشکلات و کم‌و‌کاستی‌های زندگی ما را برطرف کنند؟ خیر! این‌گونه نیست؛ اگر ما وظیفه و تکلیف خودمان را درست انجام دادیم؛ آن‌وقت می‌توانیم از خداوند و نیروهای برتر انتظار کمک و مساعدت داشته باشیم. خداوند در همه کتاب‌های آسمانی فرموده‌اند که مسئولیت اعمالی که ما انسان‌ها انجام می‌دهيم برعهده خودمان است.

در این وادی گفته می‌شود که وقتی کسی قدرت مطلق را بشناسد و درک کند به صلح و آرامش نسبی خواهد رسید و برای اینکه قدرت مطلق و نیروهای برتر را بشناسیم بهتر است که شناخت‌مان واقعی باشد. برای شناخت این نیرو، اول باید از دروازه خودمان عبور کنیم و اول باید خودمان را بشناسیم و برای شناخت خودمان باید صور آشکار و صور پنهان وجودی‌مان را بشناسیم. آقای مهندس می‌گویند که انسان شامل دو بخش است: ۱- هسته جسم، که قابل رؤیت است و۲- هسته خارجی که همان بقایای جسم خاکی است که به صورت انرژی در می‌آید. به کمک عقل می‌توانیم به مجهولات بُعد جسمی و به هسته خارجی پی‌ببریم و می‌توانیم بفهمیم که خارج از جسم فقط یک جهان نیست و جهان‌های متعددی وجود دارد.

برداشت من از این وادی: به این واقعیت پی‌بردم که منِ یاسمن نسبت به مسافرم و فرزندانم مسئولیت‌هایی دارم و همین‌طور مسافرم و فرزندانم نسبت به من. متوجه شدم که اگر مشکلات و گرفتاری‌هایی در زندگی من وجود دارد، مقصرش خودم هستم و کوتاهی‌هایی از سمت خودم بوده که این چنین شده است و نباید دیگران را مقصر بدانم؛ باید برای حل مشکلاتم تلاش کنم و از خداوند بخواهم که در این راه کمکم کند و آن موقع است که به آرامش خواهم رسید؛ اِن‌شاءالله.

نویسنده: همسفر یاسمن رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوم)
ویرایش و رابط خبری: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر اسما رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ارگ کرمان