آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است

به نام قدرت مطلق الله

هرچه فکر کردم برای نوشتن این دلنوشته، موضوعی جذاب‌تر از دستور جلسه هفتگی پیدا نکردم. دستور جلسه این هفته، وادی دوم و تأثیر آن بر من است. وادی دوم یکی از بزرگ‌ترین گنجینه‌های کنگره است که، اگر به درستی دریافت و پرداخت شود، تمام چهارده وادی را در دل خود یک‌جا دارد.

اینکه بتوانم با اندیشه درست به این وادی برسم و دریابم که هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد. هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خودمان هم فکر کنیم که به هیچیم. حس سرخوردگی و بیهودگی، یکی از قوی‌ترین و نیرومندترین القائات منفی درونی است، و اگر کسی بیشترین علم، توانایی و درایت را هم داشته باشد، وقتی در دام اعتیاد بیفتد، حس بیهودگی و پوچی و نیستی در زمان‌هایی بر او غلبه پیدا می‌کند.

من هم چنین بودم. علیرغم تمام تلاش و مطالعه و سخت‌کوشی‌ام، در زمان مصرف، به نقاطی می‌رسیدم که خود را و آفرینش خود را بیهوده و به هیچ می‌دیدم. ولی همان‌که تحت تأثیر امید و جرقه روشنایی و دست رحمت الهی، مرا به کنگره رساند تا به تأمل و تعمق در وادی دوم، ارزش و بهای خود و دلیل خلقت و رسالتی که بر دوش خود دارم، واقف شوم. حالا با گذشت چندین ماه از حضورم در کنگره، راه‌های جدید و انتهای روشن‌تری برابر چشمانم گشوده شده که بتوانم برای خودم، خانواده و جامعه مفید و ارزشمند باشم.

به جرات می‌توانم بگویم اگر به ژرفای این وادی اندیشه نکرده بودم، شاید راه‌های روشن پیش‌رو و گم‌گشته‌های تمام سالیان عمرم را باز نمی‌یافتم. بعد از 17 سال، عزیزانم را به آغوش کشیدم و عشق خود را به وجودشان عرضه کردم. آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است.
ممنون به صحبتهایم توجه کردید.
مسافر مهدی لژیون دهم

تایپ: مسافر مسلم(لژیون11)
ارسال : مسافر حمید(لژیون7)
ویرایش: مسافر حسام(لژیون ۱۶) گروه سایت شعبه لوئی پاستور