ما همان هستیم که به آن فکر میکنیم

دومین جلسه از دوره پانزدهم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی قائم‌شهر با استادی اسیستانت محترم، مسافر محمود، نگهبانی مسافر کمیل و دبیری مسافر ضربعلی با دستور جلسه "وادی دوم و تاثیر آن روی من"  پنج‌شنبه  ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خیلی خوشحالم که امروز برای اولین بار در نمایندگی قائمشهر و در خدمت همه شما عزیزان هستم. حدود شش ماه قبل آقای مهندس اعلام کردند تا جایگاه اسیستانتی در قسمت مسافران نیز ایجاد شود و به هر حال این توفیق شامل حال من هم شد تا در این جایگاه بتوانم تجربه کسب کنم.
وقتی به عنوان اسیستانت آقای صداقت انتخاب شدم اولین کاری که کردم به سایت شعبه هایی که بودند رفتم و شروع به بررسی کردم. یکی از موضوعاتی که در سایت نمایندگی قائمشهر دیدم و الان هم می بینم این است که قسمت همسفران نمایندگی قائمشهر فعال است و اینطور نیست که مثلاً همسفران یک چهارم مسافران باشند. در هر نمایندگی چند شاخص وجود دارد که نشان می دهد وضعیت آن شعبه در چه سطحی قرار دارد. یکی از این شاخص ها میزان حضور همسفران در کنار مسافران است. شاخص دیگر میزان رهایی شعبه و دیگر شاخص، مسئله حمایت مالی است.
ابتدا راجع به دستور جلسه که وادی دوم است صحبت می کنم، سپس براساس جایگاهی که دارم از نگهبان و ایجنت محترم وقت خواهم خواست که مطالبی را بیان کنم.
در کنگره، ۱۴ وادی داریم که آنقدر مهم هستند، اکثراً روی دیوار شعبات نصب می شوند و همه مسافران و همسفران وقتی وارد کنگره می شوند روی این وادی ها کار می کنند.
وادی اول به ما می گوید فکر کن! زمانی می توانی چیزی را خلق کنی که فکر کنی. اگر فکر نکنی همه چیز خراب می شود. مسافر وقتی فکر کند می بیند ۱۰سال-۲۰سال در اعتیاد بوده و در این مدت همه چیز را از دست داده است. در وادی اول چون موضوع تفکر باز می شود و از طرفی ذات اعتیاد سوق دادن انسان به سمت ناامیدی و پوچی است، دقیقاً همینجا است که وادی دوم به میان می آید و می گوید هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به این حیات نمینهد و هیچکدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
این پیام از طریق آقای مهندس به منِ مسافر و منِ نوعی رسیده است که انسان توانایی بسیار زیادی دارد و ما برای خودمان کسی هستیم. تمام مطالب در درون و برون ما است و اگر به آن توان حرکت دهیم، مانند آتشفشان آرام آرام شعله ور می شود و می تواند آباد کند و یا نابود گرداند.
وادی دوم می خواهد این مطلب را به ما یاد بدهد که اگر در ذهن و فکرمان این جهت گیری را کنیم که هیچی نیستیم، در واقعیت هم هیچ خواهیم شد؛ ولی اگر بگوییم که برای خودمان کسی هستیم و توانایی های زیادی داریم، مطمئناً توانایی به ما داده خواهد شد. این رازِ هستی و یکی از مهمترین آموزش هایی است که من در کنگره و در زندگیم آموختم. تمامی پیامبران و تمامی شعرای بزرگ در سخنان خود میخواهند به ما بگویند که ما همان هستیم که به آن فکر میکنیم. اگر به هیچ فکر کنم هیچ میشوم، اگر به امیدواری فکر کنم امیدوارمیشوم. جهان فیزیک انرژی هایی را از جهان ذهنی دریافت میکند که درقالب ابعاد بزرگتر یا کوچک تر، با کیفیت تر یا بی کیفیت تر و امید واری یا نا امیدی،  دقیقا به هرکدام از اینها که فکر کنم  به همان میزان انرژی را به من میدهد. این وادی پیامش برای من این است فکر خود را باز کن، من بر این باورم که به شدن هرچیزی فکر میکنم، میشود؛ولی اگر بگویم نمیشود قطعاً نمیشود چون در جهان ذهنی ما آن تصاویری که در ذهن خود ظاهر میکنیم دقیقا به همان میزان به ما انرژی داده میشود. امیدواریم همه ما بتوانیم از قدرت ذهنی خود بهترین استفاده را بکنیم، همیشه قدرتمند فکر کنیم و چیزی را بخواهیم که به نفع ماست.

قسمت دوم صحبت های من یک سری مسائلی است که من به عنوان اسیستانت دیدبان مجبورم بازگو کنم. اولین مسئله که مسئله مهمی هم است، اینکه قسمت مسافر ها از قسمت همسفر ها جدا است، خواهشی که دارم هیچ دخالتی در کار همدیگر نداشته باشیم، این دو قسمت باید از همدیگر متفاوت و مجزا باشند.
مسئله بعدی دخالت نکردن در کار یکدیگر است مثلا ایجنت در کار راهنما ها  یا مرزبان ها در کار ایجنت و یا برعکس؛ ایجنت نظارت میکند، راهنمایی میکند اما نباید وارد کار شود تا آن خدمتگذار خودش کار خودش را انجام دهد.البته ناگفته نماند مرزبانان باید با ایجنت در تمامی امور هماهنگ باشند.
مسئله بعدی اینکه باید در این شعبه مسئله سیگار کمی جدی تر گرفته شود. نسبت تعداد مسافر های سفر سیگار به مسافر های سفر اول نسبت یک به چهار است یعنی از هر چهار نفر یک نفردر حال درمان سیگار است و این برای این شعبه کمی ناخوشایند است. امیدواریم از ماه های بعد به تعداد این عزیزان در حال درمان سیگار اضافه شوند.
ازاین که به صحبت های من گوش کردید از همه شما عزیزان سپاسگزارم.

تایپ : مسافر کاوه؛ لژیون یکم

عکاس: مسافر عباس؛ لژیون چهارم

ویرایش و ارسال: مسافر علیرضا؛ لژیون چهارم