ناامیدی قوی‌ترین و آخرین سلاح نیروهای منفی

دومین جلسه از دوره شانزدهم سری کارگاه‌های خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی بنیان به نگهبانی مسافر رامین، استادی مسافر جواد و دبیری مسافر حسین با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» سه‌شنبه ۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز شد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان جواد هستم یک مسافر؛ خداوند را شاکر و سپاسگزارم که بار دیگر محبت او نصیب من شد تا در این جایگاه قرار بگیرم. از ایجنت محترم، لژیون مرزبانی و راهنمای عزیز خود تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند. دستور جلسه وادی دوم و تأثیر آن روی من است. هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد. هیچ‌کدام از ما بی‌هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. همیشه قبل از جلساتی که در جایگاه استادی قرار گرفته‌ام، برای آمادگی بیشتر به سی‌دی‌ها و منابع مختلف کنگره رجوع می‌کردم. اما این جلسه مایل هستم بیشتر دلی صحبت کنم؛ چون وادی دوم مسئله‌ای است که همه انسان‌ها بخصوص ما مصرف‌کنندگان که دوران تاریکی را تجربه کردیم با آن درگیر بوده‌ایم.

مسئله ناامیدی برای ما کاملاً آشنا و ملموس است و سال‌ها با آن دست‌وپنجه نرم کرده‌ایم. ما در جزوه جهان‌بینی با مثلث جهالت آشنا می‌شویم که اضلاع آن ترس، منیت و ناامیدی است. به نظر من ناامیدی قوی‌ترین و آخرین سلاح نیروهای منفی است. اگر شیطان نتواند از راه‌های دیگر به درون انسان نفوذ کنند، آن وقت از قوی‌ترین ابزار خود که ناامیدی است استفاده خواهد کرد. چون اگر من درگیر ترس باشم برای خلاص‌شدن از آن تلاش خواهم کرد. همان‌طور که ما می‌دانیم ضلع مقابل تجربه ناامیدی است؛ یعنی وقتی من به ناامیدی می‌رسم کاملاً متوقف می‌شوم و هیچ کاری نمی‌توانم انجام بدهم. یکی از دلایلی که من دچار مصرف مواد یا سیگار شدم این بود که وقتی مرتکب اشتباهی می‌شدم، برای این که بتوانم آن اشتباه را فراموش کنم به مصرف و تخریب بیشتر روی می‌آوردم. اما این وادی به من آموزش داد که باید از ناامیدی خارج بشویم.

همان‌طور که در متن وادی آمده است ما باید ابتدا فلسفه وجودی خودمان را درک کنیم. ما اغلب اوقات فکر می‌کردیم که در این دنیا هیچ ارزشی نداریم و مفید نیستیم؛ اما این‌گونه نیست؛ همان‌طور که آقای مهندس در جلسه جهان‌بینی چهارشنبه اشاره کردند یک روز حضرت موسی به‌طرف کوه طور می‌رفتند که در مسیرشان یک کرم دیدند. از خداوند پرسیدند که چرا این کرم را خلق کردی؟ و خداوند هم در جواب می‌گوید که همین سؤال را هم کرم در مورد علت خلقت تو از من پرسید. یعنی حتی یک کرم که از دید ما ناچیز است هم بی‌دلیل به این جهان پا نگذاشته است. تأثیر این وادی روی من که در سفر دوم هستم این است که وقتی مرتکب اشتباه می‌شوم دیگر ناامید نمی‌شوم و به این باور رسیدم که اشتباه‌کردن می‌تواند بخشی از زندگی من باشد. من اجازه دارم اشتباه کنم؛ اما به این شرط که با تلاش و ممارست در مسیر جبران آن قدم بردارم.

اشتباهی که درگذشته داشتم این بود که فکر می‌کردم با توبه‌کردن گناهان من بخشوده می‌شود؛ اما در کنگره یاد گرفتم که توبه یعنی بازگشت؛ توبه من در صورتی پذیرفته می‌شود که برای جبران اشتباهم تلاش کنم. اگر ما واقعاً به این نتیجه برسیم که بیهوده به دنیا نیامده‌ایم و خلقت ما فلسفه‌ای داشته دیگر دچار ناامیدی نمی‌شویم. در مشارکت یکی از مسافران شنیدم که می‌گفت کاری که کنگره با ما می‌کند این است که ما را با رسالت وجودی‌مان آشنا می‌سازد. اگر من در صراط مستقیم باشم و آموزش بگیرم، به این باور خواهم رسید که چرا بر روی این کره خاکی آمده‌ام و فلسفه وجودی من چیست؛ و اگر آن درک کنم قطعاً سعی می‌کنم برای جامعه‌ام مفید باشم. امیدوارم که همه ما بتوانیم با آموزش‌های کنگره به این مهم دست پیدا کنیم. از این که به صحبت‌های من گوش کردید متشکرم.

مرزبان خبری: مسافر علیرضا
تصویربردار: مسافر احمد
نگارش: مسافر محمد
ویرایش و ارسال: مسافر نوید