وادی دوم یکی از زیباترین و امیدبخش‌ترین وادی‌های کنگره ۶۰ است؛ جایی که به ما یادآوری می‌شود، هیچ‌کس بی‌هدف و بی‌دلیل پا به این دنیا نگذاشته است؛ حتی اگر در برهه‌هایی از زندگی خود را ناتوان، بی‌ارزش یا بی‌هدف ببینیم، این وادی با قدرت می‌گوید: ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خودمان این‌گونه فکر کنیم. این پیام، تلنگری است به انسان‌هایی که در مسیر زندگی، شکست یا ناامیدی را تجربه کرده‌اند. در این مصاحبه تلاش می‌کنیم از تجربه‌ها، درک‌ها و تأثیرات این وادی بگوییم؛ اینکه چطور این باور می‌تواند نقطه شروعی برای حرکت، تغییر و ساختن زندگی بهتر باشد. در خدمت یکی از همسفران شعبه شادآباد لژیون هفتم، همسفر جملیه هستیم. شما را به اين گفت‌‌وگوی جذاب و شیرین دعوت می‌کنیم.
همسفر جملیه به همراه مسافرشان با سال‌ها تخریب وارد کنگره شدند. آخرین آنتی‌ایکس مسافر هروئین، به مدت چهارده ماه به روش DST با شربت OT و با راهنمایی مسافر حسین و همسفر فهیمه سفر کردند، در حال حاضر پنج ماه است که به لطف خداوند و با دستان پرتوان جناب مهندس آزاد و رها هستند.
منظور وادی دوم از اینکه «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم» چیست؟ این دیدگاه در کدام بعد انسان (جسم، روان و جهانبینی) شکل می‌گیرد؟
یعنی هر مخلوقی که قدم به این جهان می‌گذارد، بیهوده و تصادفی نیست. اینطور نیست که ما ارزشی نداریم. اگر ما خودمان و راهمان را گم کرده‌ایم؛ یعنی خوب تفکر و اندیشه نمی‌کنیم. برای یافتن خود و پیدا کردن راه، از هر نقطه نوری بتابد باید تفکر کنیم و به نشانه‌های قدرت مطلق پی ببریم. همه مطالب در درون و برون ماست و با تفکر بهترین راه را انتخاب خواهیم کرد.
وادی دوم چگونه انسان را از احساس بی‌ارزشی بیرون می‌آورد و به پذیرش مسئولیت زندگی‌اش می‌رساند؟
درک کنیم که انسان تاریکی‌ها را برای پی بردن به عظمت روشنایی تجربه می‌کند، بنابراین با تفکر و حرکت در مسیر ارزش‌ها و دوری از ضدارزش‌ها و در نتیجه دریافت حمایت خداوند متعال، از گذرگاه‌های سخت عبور می‌کنیم، پی می‌بریم که فلسفه حیات بیهوده نیست و همه مخلوقات دارای ارزش وجودی هستند.
آیا بعد از درک وادی دوم، تغییری در نگرش یا مسیر زندگیتان ایجاد شده است؟ تجربه‌ای دارید، بفرمایید.
بله، متوجه شدم که مشکلات من و یا مسافرم در اثر تفکر غلط و حرکت در مسیر ضدارزش‌ها به‌وجود آمده است و بر روی ساختار جسم‌ما تخریب‌های فراوانی را ایجاد کرده‌ایم، در نتیجه گرفتار حال بد و انواع بیماری‌های جسمی و روحی هستیم که شکر خدا با ورود به کنگره و فراگیری آموزش‌ها و قدم گذاشتن در راه ارزش‌ها به حال خوب و رهایی رسیدیم.
چگونه آموزش‌های این وادی برای یک تازه وارد، می‌تواند، نقطه امید و شروع پذیرش مسئولیت باشد؟
وقتی شخص تازه وارد، بداند که تنها نیست و بسیاری هستند که مانند او دچار مشکلات جسمی و روحی هستند که درواقع نتیجه اشتباهات گذشته بوده است، تصمیم می‌گیرد از این پس در دو راهی تاریکی و روشنایی، راه درست را انتخاب کند تا به یاری خداوند مشکلات را حل کند، بداند که زندگی تمام نشده، ما به هیچ نیستیم و فلسفه وجودی عظیمی در آفرینش وجود دارد .
در مسیر تغییر و بازسازی خود، حضور نیروهای مافوق را احساس کرده‌اید؟ چه چیزهایی باعث جذب این نیروها می‌شود؟
بله، هر وقت توانسته‌ام در راه ارزش‌ها گام بردارم و از ضدارزش‌هایی چون حسادت، غیبت، ترس، حقارت، خودخواهی، جدایی و ... دوری کنم و در ناامیدی و تاریکی فرو نروم، قدرت مطلق نیز در این راه با القای افکار مثبت به یاری‌ام آمده است و توانسته‌ام در این مسیر به حال خوب و آرامش قلبی نزدیک‌تر شوم.
به‌نظر شما چه رابطه‌ای بین دنیای درون و بیرون انسان وجود دارد و این دو چگونه بر هم اثر می‌گذارند؟
در مسیر آموزش‌های کنگره آموختم که در درون انسان، خلق تصاویر ذهنی بسیار مهم هستند و تصورات مثبت ما می‌توانند اثر شگفت‌انگیزی در ذهن ما داشته باشند و نیروهای مثبتی را برای حرکت در ما ایجاد کنند و بالعکس تصورات منفی با القای منفی باعث می‌شوند نیروهای منفی، حرکت را از ما بگیرند؛ بنابراین به اهمیت نیروی درون پی بردم، توانستم به جنگ نرم بروم و به نیرو بیرونی و مشکلات آن فائق شوم.
در شرایطی که همسفر گرفتار جنگ افکار و احساس ناامیدی می‌شود، این وضعیت چه تأثیری می‌تواند بر روند درمان و حرکت مسافر داشته باشد؟
وقتی که همسفر در جنگ نرم بر ناامیدی و تاریکی پیروز شود و با اعتمادبه‌نفس به تلاش و آموزش در کنگره مشغول باشد در مقابل نابودی تسلیم نشود. به دلیل پیوند محبت، مسافر نیز بهتر حرکت خواهد کرد و با امیدواری و مسئولیت بیشتری به درمان خود می‌پردازد. در غیر این‌صورت دچار چالش‌های زیادی در رهایی خواهد شد و ناامیدی او را فرا می‌گیرد. حال خوب همسفر، مسافر را در ایجاد سازندگی در جسم، روان و جهانبینی یاری خواهد کرد و او به اینکه "ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم" ایمان می‌آورد.
از همسفر جمیله کمال تشکر را داریم که با اشتراک‌گذاری تجربیات و سخنانشان، روشنگر این حقیقت بودند که باید باور به ارزشمند بودن درونمان داشته باشیم و این باور نخستین گام برای بازسازی و حرکت به‌سوی روشنایی است. امیدوارم این مصاحبه انگیزه‌ای برای نگاهی دوباره به خویشتن و گامی مؤثر در جهت شناخت، پذیرش و حرکت از تاریکی به سمت نور باشد.
طراحی سؤالات: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فتانه (لژیون چهاردهم) و همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فریده (لژیون پانزدهم)
تهیه و تنظیم: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فتانه (لژیون چهاردهم)
عکاس: همسفر دیبا رهجوی رهنما همسفر فریده (لژیون پانزدهم)
ویراستاری و ثبت: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون بیست‌و‌ششم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی شادآباد
- تعداد بازدید از این مطلب :
157