امید و ناامیدی

«هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم». وادی اول به‌ من کمک کرد تا بیاموزم قبل از انجام هر کاری تفکر درستی از آن داشته باشم. وادی دوم از امید و ناامیدی برای من گفت. زمانی‌که متوجه اعتیاد عزیزانم شدم به‌دنبال راهی بودم که به آن‌ها کمک کنم و راه‌های مختلفی را امتحان کردم؛ ولی هر بار به دیوار بسته خوردم و حس ناامیدی، بی‌ارزشی و ناتوانی بیشتر در من قوت می‌گرفت. همه‌چیز را رها کرده بودم مثل: مسافرت رفتن، خرید کردن، مهمانی رفتن و ... هیچ‌کدام حال من را خوب نمی‌کرد و به‌علت تفکرات غلط و بودن در مسیر ضدارزش‌ها تخریب‌های جسمی و روانی برای خودم به‌وجود آورده بودم تا این‌که به اذن خداوند وارد کنگره شدم و با آموزش‌ها خصوصاً وادی دوم متوجه شدم که هیچ موجودی بیهوده خلق نشده و همه آفریده‌های خداوند به‌خاطر هدفی به این دنیا آمده‌اند و من هم آدم ارزشمندی هستم.

خداوند انسان‌ها را بر سر یک دوراهی قرار داد: یکی راه روشنایی‌ها و دیگری تاریکی‌ها. انسان‌ها زمانی‌که توانستند از مسیر درست با تمام سختی‌هایش عبور کنند به روشنایی‌ها رسیدند؛ چون راه حل مشکلاتشان را پیدا کرده‌اند.

ویراستار: همسفر مهکامه رهجوی راهنما همسفر نازی (لژیون چهاردهم) رابط سایت
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر نازی (لژیون چهاردهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ستارخان