نور امید

در وادی اول «با تفکر، ساختارها آغاز می‌شود و بدون تفکر، آنچه هست رو به زوال می‌رود» آموختیم که برای انجام هر کاری لازم است اول درست تفکر کنیم. تفکر کردن، یک حرکت ذهنی و درونی است که با انجام آن به یک حرکت بیرونی می‌رسیم؛ اما وادی دوم« هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر به هیچ فکر کنیم». این وادی می‌خواهد به ما بگوید که هیچ موجودی جهت بیهودگی پا به هستی نگذاشته است و هیچ مخلوقی (فقط انسان نیست) هیچ‌کدام از ما بی‌ارزش یا بی‌هدف نیستیم. هدف از خلقت انسان تنها آموزش گرفتن و خدمت کردن است.

ما اگر دچار مشکلات، خطا و اشتباهی می‌شویم نباید ناامید شویم؛ چرا که ناامیدی یکی از مخرب‌ترین احساسات است. باید با ضدارزش‌ها مقابله کنیم و با جنگ نرم، آگاهی و اطلاعات به سمت ارزش‌ها حرکت کنیم تا بتوانیم دنیای درون خود را آباد کنیم و آن را تبدیل به یک شهر آباد نماییم. این‌ها در کنگره۶۰ از طریق آموزش گرفتن و یاد دادن به دیگران محقق می‌شود تا بتوانیم خدمت کنیم.
امیدوارم بتوانیم به منبع نور برسیم؛ نوری که نماد انسانیت، پیشرفت، خوبی و بسیاری چیزهای دیگر است.

آقای مهندس می‌فرمایند: انسان زمانی که پا به هستی گذاشت نیروی مافوق یا قدرت هستی او را به یک دوراهی هدایت کرد؛ یکی تاریکی و دیگری روشنایی. انسان اصولاً به سمت تاریکی‌ها می‌رود، برای پی بردن به عظمت روشنایی‌ها و وقتی به طرف تاریکی ها بروید خارج شدن از آن کار آسانی نیست و وقتی با پشتیبانی و نیروی عظیم و شگفت‌انگیز قدرت مطلق  به یک انسان کارآزموده تبدیل می‌شود و به صلح و آرامش می رسد. شرط اول این کار دوری از ضدارزش‌ها و پرداختن به ارزش‌ها و در مسیر صراط مستقیم بودن است. این وادی نور امید را در ما روشن می‌کند که شروعی دوباره داشته باشیم ولی این امید را باید داشته باشیم که «یوسف گم گشته باز آید به کنان غم مخور».

باید این امید را داشته باشیم که هر مشکلی که داریم را می‌توانیم با شناخت و تفکر به راه حل مناسب برسانیم، که پی بردن به فلسفه وجودی و حیات خود و دیگران است. باید به خودمان و دیگران ارزش و احترام بگذاریم و بدانیم که ما جهت بیهودگی پا به حیات نگذاشته‌ایم. در آخر برای اینکه فرمانروای لایق و با شهامتی باشیم که بر کشور وجودی خود، یعنی جسم خود حکمرانی می‌کند بایستی به آرامی، سازندگی را در قسمت جسم، روان و جهان بینی خود شروع کنیم و خوب بدانیم که: هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.

نویسنده:  همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
تایپ: رابط خبری, همسفر راضیه (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه, نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتراحمد- اراک