تنها به‌مرور زمان و از طریق آزمون‌های مختلف، ظرفیت هر فرد نمایان می‌شود.(نمایندگی نسترن اصفهان)

ششمین جلسه از دوره دوم سری کارگاه‌های آموزشی-خصوصی کنگره ۶۰، ویژه خانم‌های مسافر و همسفر، نمایندگی نسترن اصفهان، با استادی مسافر رویا، نگهبانی مسافر اعظم و دبیری مسافر عفت، با دستور جلسه «ظرفیت، مسئولیت و قبله‌گم‌کردن» روز چهارشنبه ۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۱:۳۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

سلام دوستان، رویا هستم یک مسافر.

از ایجنت محترم، راهنمای عزیزم خانم مهری و همچنین خانم فهیمه تشکر می‌کنم که به من فرصت خدمت دادند.

دستور جلسه امروز، «ظرفیت، مسئولیت و قبله‌گم‌کردن» است. ظرفیت یعنی گنجایش و پذیرش. همه‌ی موجودات هستی اعم از حیوانات، گیاهان، جمادات و انسان‌ها، دارای ظرفیت‌های خاص و متفاوتی هستند. پذیرش، پنهانی‌ترین خصوصیت انسان است.

ما نمی‌توانیم بدون در نظر گرفتن زمان، ظرفیت خود را بالا ببریم؛ بلکه باید در طول زمان با آموزش، آگاهی، کسب تجربه و خدمت، ظرفیت خود را افزایش دهیم.همچنین نمی‌توانیم در کوتاه‌مدت، میزان ظرفیت افراد را تشخیص دهیم. تنها به‌مرور زمان و از طریق آزمون‌های مختلف، ظرفیت هر فرد نمایان می‌شود.

نباید به انسان‌ها بیش از ظرفیت‌شان مسئولیت داد؛ حتی اگر به یک گیاه بیش از اندازه‌ی لازم آب بدهیم، ریشه‌ی آن می‌گندد و خراب می‌شود. اگر به یک انسان نیز بیش از توانایی‌اش مسئولیت بدهیم، به خودش و اطرافیانش آسیب می‌زند. من هم اگر بیش از توانایی و ظرفیت خود مسئولیت قبول کنم، دچار استرس و اضطراب می‌شوم و قادر نخواهم بود هیچ‌یک از وظایفم را به‌خوبی انجام دهم.

اگر به یک فرد فقیر مبلغ زیادی پول بدهیم، نمی‌تواند به‌درستی از آن استفاده کند. برای آنکه بتوانیم ظرفیت خود را افزایش دهیم، باید خدمت کنیم؛ چرا که خدمت، توانایی و قدرت درونی ما را بالا می‌برد.اگر ظرفیت کار یا مقامی را نداشته باشیم، دچار منیت، غرور و تکبر می‌شویم و قبله‌مان، که همان هدف اصلی‌مان است، را گم می‌کنیم.هدف از خلقت انسان چه بوده؟خدمت کردن. وقتی ما هدف خود را گم کنیم و به سمت منافع شخصی برویم، تخریب به‌وجود می‌آوریم و در واقع از هدف اصلی خود دور خواهیم شد.

آقای مهندس در سی‌دی «چالش» فرمودند: «ما آمده‌ایم تا به رشد و تعالی برسیم، بهتر زندگی کنیم، گره‌های خود را باز کنیم، آموزش بگیریم و پس از عملی کردن آموخته‌ها، به دیگران هم که طالب دانستن هستند، آموزش بدهیم.»

وقتی به کنگره آمدم، حال خوبی نداشتم و تنها توانایی پذیرفتن مسئولیت درمان خود را داشتم. اما پس از پایان سفر اول و رسیدن به درمان، کم‌کم خدمت‌های کوچکی گرفتم، تلاش کردم، آموزش دیدم، منابع کنگره را مطالعه کردم و توانستم در آزمون راهنمایی قبول شوم. این موفقیت در کل زندگی من تأثیر زیادی داشت و اعتماد به‌ نفس مرا افزایش داد. بابت همه‌ی این موفقیت‌ها از خداوند سپاسگزارم.

قبله‌گم‌کردن یعنی ناسپاسی. من همیشه باید به یاد داشته باشم که کجا بودم و به کجا رسیدم. گاهی که به تازه‌واردان نگاه می‌کنم، یاد روزهایی می‌افتم که حال خوشی نداشتم. امروز بابت موقعیتم، شاکر و قدردان خداوند، آقای مهندس و همه‌ی خدمتگزاران هستم.

باید همیشه سپاسگزار رب و مربی خودم باشم. گاهی به راهنمای عزیزم، خانم مهری، نگاه می‌کنم که با وجود سال‌ها راهنمایی و خدمات شایسته، ذره‌ای دچار غرور و منیت نشده‌اند و همچنان با تواضع و فروتنی در مسیر رسیدن به هدف اصلی تلاش می‌کنند. هرچه آگاه‌تر و پربارتر می‌شوند، متواضع‌تر و افتاده‌تر می‌گردند و من باید از ایشان الگو بگیرم.

ان‌شاءالله بتوانم در آینده آن‌قدر رشد کنم و ظرف درونم را بزرگ نمایم که بتوانم خدمات بیشتری به هم‌نوعانم ارائه دهم و فردی مفید و مؤثر برای جامعه و این سیستم باشم.

تایپ: راهنما، مسافر فهیمه – لژیون دوم، نمایندگی نسترن اصفهان
ویرایش: مسافر کبری – لژیون یکم، نمایندگی نسترن اصفهان
بازبينی و ارسال: همسفر سولماز