یازدهمین جلسه از دوره شصت و دوم سری کارگاههای آموزشی - خصوصی مسافران و همسفران نمایندگی یاس اصفهان، با استادی مرزبان مسافر هاجر، نگهبانی راهنما مسافر زهره و دبیری همسفر زهرا با دستور جلسه «ظرفیت، مسئولیت، قبلهگمکردن» در روز چهارشنبه ۳ اردیبهشتماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۱:۳۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، هاجر هستم یک مسافر.
خداوند را شاکر و سپاسگزار هستم که امروز قسمت شد من در این جایگاه قرار بگیرم و امیدوار هستم گرهای از مشکلات من باز شود.
دستور جلسه «ظرفیت، مسئولیت، قبلهگمکردن» است که در ابتدا کلمه ظرفیت به کار برده شده است. وقتی یک مسئولیت را به کسی میدهند، یعنی آن ظرفیت ابتدایی و پتانسیل در او ایجاد شده است. مثلاً یک دختر بچه نمیتواند مادر شود؛ حتماً باید یک پروسه را طی کند، به سن بلوغ برسد و جسم او آمادگی مادر شدن را داشته باشد؛ بعد این مسئولیت به او داده میشود.
تمام خدمتهایی که ما خود انتخاب میکنیم یا به ما واگذار میشود، ابتدا ظرفیت ابتدایی ایجاد میشود و در ادامه، انجام دادن آن مسئولیت بسیار مهم است. در اینجا، آیا ما با انجام دادن آن وظایف با تلاش خود از امتحان برمیآییم یا نه؟
هر نعمتی که داده میشود، در پس آن یک آزمایش است. واقعیت این است که ما باید ظرف خود را بزرگ کنیم. فقط گرفتن مهم نیست؛ نگه داشتن و بهره بردن از آن نعمت خیلی مهم است. آیا با ظرفیتی که ایجاد شده، میتوانید آن مسئولیت را بهخوبی انجام دهید یا خیر؟
رسالتی که پشت این ظرفیت و مسئولیت قرار داده شده، بسیار مهم است و آن رسالت این است که شما ظرف خود را بزرگ کنید تا از عهده انجام دادن آن مسئولیت برآیید. در قبال نعمتی که گرفتهاید، باید بستری برای یک نعمت بزرگتر مهیا کنید.
آقای مهندس همیشه میفرمایند: اگر دری را باز کردید، درهای دیگری روبهروی شما قرار میگیرد که باید کلید آن را پیدا کنید. این ظرفیت و مسئولیت اگر بهدرستی انجام شود، یعنی اینکه ظرفتان بزرگ شده است؛ و اگر این ظرف تغییری نکند، آن مسئولیت درست انجام نشده است.
بعضی مواقع ظرفیت یک کاری را دارم، ولی ترسهای من اجازه نمیدهد مسئولیتی را قبول کنم. مثل اتفاقاتی که اصولاً در سفر دومیها میافتد؛ وقتی میگوییم استاد شوید، خودشان را باور ندارند. این دستور جلسه شاید تلنگری باشد برای ما که چه تواناییهایی داریم ولی خود را باور نداریم.
ما باید واقعیتِ ظرفیت خود را ببینیم و از قبول مسئولیت شانه خالی نکنیم. در بیشتر مواقع، ما میتوانیم کارهایی انجام دهیم، ولی بهخاطر آن مسئولیتی که دارد، از قبول کردن آن حذر میکنیم. چون مسئولیت سنگین است و باید پاسخگو باشیم؛ هدیه و لباس نیست که بگیرید و بپوشید، بلکه در قبال آن پاسخگو هستید.
در اینجا اول به خدای خود، بعد به خود و بعد به سیستم اعتماد کنید و خود را نادیده نگیرید.
من فکر میکنم این دستور جلسه به ما کمک میکند که ظرفیتهای خود را ببینیم.
بهعنوان مثال، ما میتوانیم با کمک کردن به بقیه، هم انرژی بدهیم و هم انرژی بگیریم. ما اینجا هستیم که بتوانیم؛ خواستن، توانستن است.
به قول حافظ:
آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه این کار به نام من دیوانه زدند
یعنی اینکه من ظرفیت داشتم و خداوند آن چیزی که از وجود خودش بود را در منِ انسان دمید. باید ظرفیت و مسئولیت خود را با دید عمیقتری ببینیم و باید هوشیارانه عمل کنیم. با آموزشهایی که در کنگره میگیریم، این ظرفیت و مسئولیتها را عمیقتر کنیم. من که آموزش میگیرم، مطمئناً مسئولیتی به عهده من است و همیشه با خود میگویم: آیا منِ نوعی، بهعنوان یک زن، انسان تأثیرگذاری در جامعه هستم یا نه؟ من در ابتدا باید دردها و رنجهای مسئولیتهای خود را قبول کنم و قدمی برای اصلاح و تغییر جایگاه خود و برای بهبود جامعهام بردارم.
جمله آخر، «قبلهگمکردن» است. قبله یعنی هدف؛ یعنی جایی که تو با جسم، روح و ذهن خود از همه جدا میشوی و روبهروی آن میایستی. برای من چنین مفهومی داشت.
در بعضی مواقع، تا قبله را هدف نکنیم، به قبله نمیرسیم. پس برای رسیدن به هدف، ما باید یکسری از ارزشهای خود را خرد کنیم.
مسئولیتی که به ما داده میشود را باید بهچشم قبله نگاه کنیم. اگر خدمت کوچکی به ما میدهند، همان خدمت قبله من شود. شاید ریز باشد، کوچک باشد، ولی در ادامه، نقطهنقطهها قبله میشود.
امروز روز انتخابات مرزبانی بود و کسی که شرکت کرده، قدم اول را برداشته؛ یعنی ظرفیت و مسئولیت را برای خودش تعریف کرده است.
هر خدمتی را در کنگره با یک نقطه و با یک ظرفیت شروع میکنید و جایی با یک تجربه و یک ظرفیت دیگر به پایان میرسانید و آنجا، پر از آگاهی و دانایی در حد ظرف خود میباشید.
ممنون که با سکوت زیبایتان به صحبتهای من توجه کردید.
تایپ: راهنما همسفر سپیده – لژیون ۳ – نمایندگی یاس اصفهان
ویرایش: همسفر بدری – لژیون ۱۴ – نمایندگی یاس اصفهان
بازبینی و ارسال: همسفر سولماز
- تعداد بازدید از این مطلب :
94