اگر ظرفیت و مسئولیت همسو باشند، قبله‌ گم نمی‌شود

اعضا لژیون ششم در مورد دستورجلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم‌کردن)» مشارکتی ارائه کردند که در ادامه می‌خوانیم:

مشارکت اعضا:

راهنما همسفر هانیه:

 به‌ نام قدرت مطلق الله
دستور جلسه این هفته ظرفیت و مسئولیت (قبله گم‌کردن) است. سیستم کنگره‌۶۰، بر مبنای عدالت، معرفت و عمل‌ سالم بنا شده است؛ بنابراین وقتی به شخصی مسئولیتی واگذار می‌شود، باید توجه داشت که ظرفیت دریافت آن جایگاه و آن مسئولیت را داشته باشد در غیر این صورت به خود شخص و بقیه اعضا آسیب وارد می‌شود؛ مثلاً شخص در ابتدای ورود به کنگره، سفر اولی محسوب می‌شود، وظایف و مسئولیت چندانی ندارد و فقط کافی است که سی‌دی بنویسد در امتحانات ماهانه شرکت کند در سایت مشارکت کند و در نهایت خدمات لژیونی انجام دهد؛ اما وقتی شخص وارد مرحله سفر دوم می‌شود؛ یعنی به اندازه ۴۰‌ سی‌دی آگاهی، اطلاعات، معرفت و شناخت به دست آورده و ظرفیت و نقطه تحمل او بالا رفته است.

وارد شدن به سفر دوم نیز از نظر من یک طیف می‌باشد و کیفیت آن بستگی به این دارد که رهجو چه مقدار وظایف خود را در سفر اول به‌ درستی انجام داده است، اگر وظایف و مسئولیت‌هایش را در سفر اول به‌خوبی انجام داده باشد، ظرفیت پذیرش مسئولیت‌های بالاتر؛ مثل دبیر کارگاه، مسئول‌پذیرایی، کارت عضویت و حضور و غیاب را به‌ دست می‌آورد؛ زمانی‌که در جایگاه قرار می‌گیرد هم خود فرد از خدمت به دست آورده لذت می‌برد و انرژی می‌گیرد هم بقیه اعضا از بودن آن شخص در آن جایگاه احساس آرامش و رضایت می‌کنند.

این دستور‌ جلسه برای این است که مثل داستان سلطان محمود و ایاز از یاد نبرم چه بودم و کنگره به من چه داده است. در سی‌دی حلقه‌های آفرینش می‌آموزیم که همه مخلوقات هستی برای خدمت به سایر موجودات خلق شده‌اند؛ مثلاً گیلاس برای استفاده انسان‌ها است و درخت گیلاس از میوه خود بهره‌ای نمی‌برد؛ اما تکامل نفس درخت در این است که ثمر دهد. انسان‌ها نیز برای آموزش و خدمت درست قدم به حیات گذاشته‌اند؛ خدمتگزار بودن در کنگره۶۰، فرصت مناسبی است که به عروج و تکامل انسانی مورد نظر بتوانیم نزدیک شویم.

همسفر افرا:

مردی از دست روزگار سخت می‌نالید، پیش استادی رفت و برای غم و رنج خود چاره‌ای خواست؛ استاد لیوان آب‌ حاوی نمک به او داد که بنوشد و نظر او را جویا شد؟ آن مرد آب را از دهان بیرون ریخت و گفت: خیلی شور و غیر قابل تحمل است. استاد فرد را کنار دریا برد و به وی گفت: به همان مقدار آب بنوشد و بعد از مزه‌اش پرسید؟ مرد گفت: خوب است می‌توان تحمل کرد. استاد گفت: شوری آب، همان سختی‌های زندگی است در ضمن شوری هر دو آب یکسان می‌باشد؛ ولی ظرف آن متفاوت است. سختی و رنج دنیا همیشه ثابت است و این ظرفیت ما می‌باشد که میزان آن‌‌را تعیین می‌کند.

ریشه اصلی ظرفیت از ظرف می‌آید؛ هر ظرف دارای گنجایش خاصی است به این اندازه و گنجایش، ظرفیت می‌گویند. انسان‌ها هر کدام یک ظرفیتی دارند که اگر از آن ظرفیت خارج شوند حال و اوضاع آنها خراب می‌شود؛ پس زمانی‌که فردی در رنج است، بهترین کار بالا بردن ظرفیت و درک شخص از مسائل می‌باشد. شخصی که راهنما می‌شود، باید به اندازه‌ این مسئولیت ظرفیت داشته باشد؛ اگر ظرفیت نداشته باشد در او تخریب ایجاد می‌‌شود در نتیجه رفتار او با دیگران تغییر خواهد کرد به طوری‌که می‌توانیم، بگوییم هدف یا قبله‌اش را گم کرده است.

مورد بعدی مسئولیت است؛ ریشه‌ مسئولیت از سوال می‌آید، کسی‌که مسئول است باید توانایی پاسخ دادن به سؤالات را داشته باشد؛ هر شخص که مسئولیت بیشتری دارد باید بیشتر پاسخگو باشد. در مسائل زندگی نیز وقتی کار و جایگاهی به ما داده می‌شود؛ باید ظرفیت آن کار یا جایگاه را داشته باشیم که اگر نداشته باشیم به اصطلاح می‌گویند: هدف را گم کرده‌ایم و به خواسته مورد نظر خود دست پیدا نمی‌کنیم.

در نهایت این‌که اگر با چالش جدید مواجه هستیم و یا از شما خواسته شده کاری را انجام دهید که قبلأ  انجام نداده‌اید، نترسید و آن کار را متوقف نکنید؛ شما می‌توانید ظرفیت و یا بستر را برای پذیرش آن مسئولیت یا خواسته فراهم کنید، ما باید ظرفیت خود را با دانش، علم، آگاهی، آموزش و تفکر بالا ببریم تا به بهترین نتیجه برسیم.

همسفر زهرا:

ظرفیت؛ یعنی تا چه اندازه می‌توانیم شرایط، مسئولیت‌ها یا فشارهای مختلف را تحمل کنیم؛ اگر این ظرفیت از حد مجاز خود فراتر برود، فرد دچار  تخریب می‌شود. همه‌ ما انسان‌ها نقطه‌ تحمل و ظرفیتی داریم؛ برای مثال فردی که درمان شده و به رهایی رسیده و اکنون راهنما شده اگر ظرفیت لازم را نداشته باشد، ممکن است رفتارش مخرب باشد و به گونه‌ای برخورد کند که نشان می‌دهد قبله و هدف خود را گم کرده است؛ بنابراین هرکس در هر جایگاهی که قرار  می‌گیرد، باید ظرفیت آن جایگاه را داشته باشد در غیر این‌صورت، ممکن است با کوچک‌ترین واکنش یا اتفاقی از تعادل خارج شود؛ به‌ عنوان مثال نقطه‌ تحمل برای شنا کردن در آب سرد در افراد مختلف متفاوت است، ممکن است فردی بتواند در دمای ۱۰ درجه یا کمتر شنا کند در‌حالی‌که فردی دیگر حتی نمی‌تواند وارد آن آب شود.

در کنگره نیز همین‌گونه است، هر فردی که در جایگاهی قرار می‌گیرد باید ظرفیت آن را داشته باشد؛ شخصی که مرزبان می‌شود، باید ظرفیت برخورد با افراد مختلف را داشته باشد، ممکن است در هر لحظه با فردی روبه‌رو شود که حال خوشی ندارد در این‌جا مرزبان باید با به کارگیری آموزش‌ها، ظرفیت برخورد صحیح را داشته باشد تا خودش دچار تخریب نشود؛ یعنی قبله‌اش را گم نکند. موضوع بعدی مسئولیت است هر فردی که مسئولیتی را می‌پذیرد، باید در برابر آن پاسخگو باشد؛ مثلاً کسی‌که مسئول یک اداره یا مکان خاص است، باید نسبت به آن وظیفه پاسخگو باشد یا راهنمایی که مسئولیت یک لژیون را دارد در قبال رهجویان خود مسئول می‌باشد از سوی دیگر رهجو نیز در برابر آموزش‌هایی که می‌گیرد مسئول و پاسخگو است.

هر چه مسئولیت بیشتر باشد، پاسخگویی هم باید بیشتر باشد زمانی‌که راهنما مسئولیتی به رهجوی خود می‌سپارد، رهجو باید آن را به بهترین شکل انجام دهد اگر چنین نکند، می‌گوییم قبله‌اش را گم کرده؛ یعنی هدف خود را فراموش کرده است. بین ظرفیت، نقطه‌ تحمل و مسئولیت رابطه‌ مستقیم وجود دارد؛ وقتی این سه در تعادل باشند، دقیقاً در جایگاهی هستیم که باید باشیم. مسئولیت‌ها و امکاناتی که داریم متناسب با ظرفیت‌ ما است؛ اما اگر مسئولیت ما کمی بیشتر از ظرفیت‌  باشد از تعادل خارج می‌شویم و دچار حالتی می‌شویم که به آن «قبله گم کردن» می‌گویند؛ یعنی همان خروج از تعادل.

همسفر فاطمه:

مهم‌ترین مسائل در هستی بر مبنای ظرفیت‌ها تقسیم‌‌بندی شده است؛ گازها، مایعات، جانوران، گیاهان و انسان‌ها هر کدام ظرفیتی دارند و این ظرفیت در عرض چند روز به وجود نمی‌آید و شخص با گذشت زمان و تلاش آن را کسب می‌نماید. ظرفیت اولیه، نفس است که تعیین موجودیت می‌کند؛ نفسی که تعیین موجودیت یک کرم را می‌کند نمی‌تواند تعیین موجودیت یک ببر را بکند و با هم متفاوت هستند. کلیه خواص حیوانات در انسان به‌ صورت بالقوه نهفته است و شخص با توجه به شرایط خود ویژگی خاصی را انتخاب می‌نماید. همه‌ موجودات باید به یک ظرفیتی برسند تا بتوانند ظرفیت بالاتر را تجریه کنند و این امر یک‌ مرتبه اتفاق نمی‌افتد و افراد؛ باید ذره‌‌ذره ظرفیت خود را بالا ببرند و این گنجایش با آگاهی، تجربه، آموزش و تفکر بالا می‌رود.

اگر ظرفیت شخصی بالا نرود و به او مسئولیت بدهند قبله‌اش را گم می‌کند. طبق آیه قرآن کریم: «انسان به رب خود ناسپاس است» و این ناسپاس بودن نسبت به مسائل اجتماعی و مسائل الهی وجود دارد؛ پس باید به اندازه‌ ظرفیت انسان که همان ظرف فرد است به او مسئولیت داده شود. ظرف افراد می‌تواند به اندازه لیوان و یا به اندازه دریا باشد؛ اگر به انسانی که ظرف او اندازه یک لیوان است بیشتر از ظرفیت آن مسئولیت داده شود، برای او تخریب ایجاد می‌شود.

نویسنده: اعضا لژیون ششم
رابط خبری: همسفر افرا رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون ششم)
تنظیم و ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چالوس