کارگاه آموزشی جهان‌بینی: وادی دوم و تأثیر آن روی من

لینک دانلود فایل صوتی

یازدهمین جلسه از دوره هشتاد و چهارم کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰؛ ویژه مسافران و همسفران؛ با استادی و نگهبانی آقای مهندس حسین دژاکام و دبیری مسافر جعفر با دستور جلسه "وادی دوم و تاثیر آن روی من" چهارشنبه 03 اردیبهشت ماه 1404 ساعت 09:30 آغاز به کار کرد.

در مورد اضافه وزن، حد وزن تعیین کرده‌ایم، گاهی یک سری افراد اضافه وزن ندارند و هیکلشان به خاطر ورزشکار بودنشان درشت است، این‌ها پیش من بیایند، من بررسی می‌کنم و اگر تاییدشان کردم مشکلی برای حضور در قسمت مربوطه ندارند.
فرم‌های جدید مربوط به لژیون سیگار و لژیون جونز منتشر خواهد شد.
مصاحبه‌های راهنمایی را سختگیرانه برگزار می‌کنیم.
اگر خدمتی را از شخصی می‌گیریم، مانند اسیستانتی یا راهنمایی نباید به هم بریزد و اندوهگین شود، این جابجایی‌ها باید انجام بگیرد.
نباید از کنگره این شخص برود، باید صبر کند و بگوید که هر خدمتی هست من انجام می‌دهم.
اگر هدف ما خدمت است نباید حساسیت داشته باشیم.
شخص باید بداند وقتی جایگاه را از او می‌گیرند و احساس ناراحتی می‌کند پوئن منفی یرای او حساب می‌شود.
در مورد مسئله گلریزان، پایان مهلت افرادی که تعهد داده‌اند تا شهریور ماه می‌باشد.
و اما دستور جلسه، وادی دوم:
هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد.
اگر در خلقت کار نباشد و چرخش انجام نشود حیات نابود می‌شود.
پس حیات بزرگترین کارخانه و شهر و کشور است.
پس تمام موجوداتی که در هستی وجود دارند، وجودشان لازم است، یعنی ما هیچ چیزی در حیات نمی‌توانیم پیدا کنیم که به وجود آمده و خلق شده و بیهوده باشد.
تمام مخلوقات یعنی تمام موجودات، هیچ کدام از این‌ها بیهوده خلق نشده‌اند، حالا چه برسد به انسان.
هیچ انسانی بیهوده آفریده نشده است.
حتماً حکمتی پشت آن است و حتماً باید یک سری کارها را انجام بدهد.
حتماً باید در این سیر خلقت یک  کار را انجام دهد، به درد یک کاری می‌خورد و برای این به وجود آمده است.
ما همانطور که در جامعه خودمان یک مسئولیتی داریم در کل خلقت هم یک مسئولیتی داریم.
پس باید بدانیم ما بیهوده نیستیم.
ممکن است بگویید من که آمدنم دست خودم نبوده، چرا اختیار داشتیم و دست خودمان بوده است، می‌توانستیم نیاییم، حتی به اعتقاد من پدر و مادر و شهر را هم خودمان انتخاب کرده‌ایم.
وقتی می‌گوید انسان به وجود آمده برای عبادت، یک معنی دیگر عبد بودن، بنده بودن و خدمت کردن است، ما بنده‌های الهی هر کدام در این خلقت داریم یک کاری می‌کنیم و داریم به وظیفه خود عمل می‌کنیم، اگر این وظیفه را درست انجام بدهیم همیشه در آسایش و آرامش هستیم، اگر این وظیفه را انجام ندهیم مواخذه می‌شویم، مواخذه شدن هم به این معنی نیست که کسی ما را مواخذه می‌کند، همان رفتار ما، ما را بیچاره می‌کند.
وقتی در این سیستم شما یکباره به سمت مصرف هروئین می‌روی، همان هروئین تو را مواخذه می‌کند.
این حالا به طور مثال بود، گاهی اوقات یک سری ظلم‌ها می‌کنیم که ۱۰۰ برابر بدتر از مواد مخدر است.
هیچ مخلوط جهت بیهودگی به این حیات نیامده، انسان که در اوج این ماجرا قرار دارد.
چون انسان با تمام مخلوقین الهی تفاوت فاحشی دارد، همین انسان است که در کره زمین امکانات به وجود آورده و از زمین خارج می‌شود به سیارات دیگر می‌رود و و و.
ما یک وظیفه داریم و باید به دنبال آن بگردیم و آن را انجام بدهیم.
هرچه به طرف انجام اون وظیفه برویم احساس آرامش می‌کنیم و این مسئله با بی‌خیالی بسیار تفاوت دارد.
در مسائل بعدی می‌گوید هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
اصلاً اینطوری نیست، همه ما ارزش داریم، گاهی اوقات خودمان خودمان را بی‌ارزش می‌کنیم.
در حال حاضر در کنگره خیلی از افراد داریم که زمانی فکر می‌کردند هیچ هستند، اما الان می‌دانند که اهمیت دارند.
انسان در هر مرتبه‌ای که باشد باید بداند به هیچ نیست و بی‌ارزش نیست.
ما با رفتار، کردار و کارهایمان می‌توانیم جایگاه خودمان را تغییر بدهیم.
در هر جایگاهی که هستیم.
و این باعث می‌شود که ما بدانیم بیهوده نیستیم،  برای کاری به حیات آمده‌ایم و آن را پیدا کنیم، کی می‌توانیم آن را پیدا کنیم؟ زمانی که در صراط مستقیم باشیم.