ظرف وجودی، آماده دریافت

سیزدهمین جلسه از دوره چهل و دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی ارتش با استادی راهنما همسفر حمیده، نگهبانی همسفر نگار، دبیری همسفر فلورا با دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن) » روز سه‌شنبه ۲ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه امروز ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن) هستش که اگر ما ظرفیت نداشته باشیم و یا مسئولیت پذیر نباشیم منتج می‌شود، یعنی منتهی آن می‌شود قبله گم کردن و هدف خود را گم کردن. این دستور جلسه در این چند سالی که در کنگره۶۰ بودم باید اعتراف کنم جزو دستور جلساتی بود که من همیشه از آن فراری بودم؛ فکر می‌کردم مسئولیت یعنی چیزی را به عهده بگیرم و در قبال آن باید ظرفیت برای من کسب بشود. هر کدام از ما ممکن است یک مسئولیتی داشته باشیم ولی یک وجه مشترک بین همه‌ی ما است و آن انسان بودن ما است. ما باید به اعمال خود اشراف داشته باشیم یعنی ما باید مسئول اعمال خودمان باشیم.

یک وجهه تمایزی بین انسان و سایر مخلوقات خداوند است و آن این است که خداوند به انسان اختیار داده است. طبق غریضه به تمام آفریده‌های خداوند مسئولیت‌هایی واگذار شده و آن‌ها را انجام می‌دهند. این برحسب غریضه است و از آن‌ها سوالی نمی‌شود، ولی از من انسان به واسطه‌ی اختیاری که دارم تصمیم می‌گیرم که نیکی را انتخاب کنم یا بدی را انتخاب کنم، به واسطه‌ی آن اعمال من مورد سوال قرار می‌گیرد و این نکته خیلی مهمی است که باید در نظر بگیرم چون هر روز ما مسئولیت‌های مختلفی را به عهده می‌گیریم. همچنین در قبال آن مسئولیت‌هایی که هر روز داریم باید بتوانیم ظرفیت مناسب را هم داشته باشیم.

ظرفیت در معنا یعنی گنجایش، ولی طبق صحبت آقای اشکذری؛ ظرفیت یعنی خالی بودن، یعنی من تهی باشم، یعنی ظرف وجودی من خالی باشد تا بتوانم پذیرا باشم. آقای مهندس می‌گویند از آدم‌هایی که فکر می‌کنند دانا هستند برحذر باشید چون آدم‌های بی‌ظرفیت و جاهلی هستند که باید ما از آن‌ها دور باشیم. جمله‌ دیگر آقای مهندس این است که به اندازه‌ای که من فکر می‌کنم نمی‌دانم می‌توانم بدانم و دریافت کنم.

در سی‌دی جهان‌بینی، اول ندانی را بدان تا بدانی را بدانی، یعنی اول من باید قبول کنم که نمی‌دانم که به دنبال آن بروم. برای همین است که وقتی وارد کنگره۶۰ می‌شویم می‌گویند هرکس هستی، هر موقعیتی، هر تحصیلاتی داری پشت در بگذار. چرا؟! چون باید ظرف وجودیم خالی باشد تا وقتی به کنگره۶۰ می‌آیم بتوانم دریافت کنم. باید بپذیرم که من اشتباه کردم، راه را گم کردم، به هدفی که می‌خواستم نرسیدم و حالا به کنگره۶۰ آمده‌ام تا با آموزش‌ها و دریافت‌هایی که داده می‌شود بپذیرم.

برای مثال لیوان آبی که پر است تا زمانی که من لیوان آب را خالی نکنم چیزی نمی‌توانم به آن اضافه کنم، اگر اضافه کنم سرریز می‌شود. یا باید لیوان را خالی کنم یا ظرف بزرگتری در نظر بگیرم که بتوانم آب بیش‌تری داخل آن بریزم. به همین دلیل دریافت‌های به دلیل ندانی ما است یعنی اگر من قبول کنم که نمی‌دانم به نتیجه می‌رسم. همه‌ ما به کنگره۶۰ آمده‌ایم که یاد بگیریم چه کار کنیم که راه‌مان درست باشد. باید دانایی کسب کنی؛ باید از مثلث استاد امین که شامل تفکر، تجربه و آموزش هست استفاده کنیم و دانایی که کسب می‌کنیم به دانایی موثر تبدیل کنیم یعنی فقط تئوری نباشد.

مرزبانان کشیک: همسفر هانیه و مسافر قاسم
تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر آتنا (لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر غزل رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون یکم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نگین رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارتش