با دریافت آموزش مسئولیت‌هایمان را می‌پذیریم

جلسه نهم از دوره سی و هفتم کارگاه‌های آموزشی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی صالحی با استادی راهنما همسفر آزیتا، نگهبانی همسفر طاهره و دبیری همسفر معصومه با دستورجلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)» روز سه‌شنبه ۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
دستورجلسه این هفته «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)» است. قبل از هر چیز باید بدانم این سه کلمه به چه معنا و مفهومی است. ظرفیت از ظرف می‌آید؛ یعنی اندازه و گنجایش یک ظرف است. مسئولیت از سئل می‌آید؛ یعنی سوال کردن. اگر ما در زندگی خودمان در جایگاه‌هایی قرار گرفته و وظیفه‌ای را بر عهده می‌گیریم باید پاسخگوی وظیفه و مسئولیت خودمان باشیم و اما قبله گم کردن به چه معنی است؟ در فرهنگ ما قبله به جهتی گفته می‌شود که ما نماز می‌خوانیم؛ یعنی یک هدف و خواسته مشترک و مشخص. در حقیقت خواسته‌های ما را قبله می‌گویند؛ زیرا ما بر اساس خواسته‌های خودمان در آن مسیر حرکت می‌کنیم.

در هستی هر چیزی دارای اندازه و گنجایش است؛ یعنی هر چیزی بر اساس نیروهای درونی و بیرونی دارای یک نقطه تحمل می‌باشد. حال اگر آن نیرو اضافه باشد و بر آن وارد شود ممکن است از تعادل خارج و باعث تخریب گردد. برای مثال یک لیوان آب را در نظر بگیرید این لیوان آب اندازه و گنجایش خاصی دارد؛ اگر ما اضافه بر آن آب بریزیم لبریز خواهد شد؛ یعنی از تعادل خارج می‌شود.

در وادی دوم گفته می‌شود: هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم و همه ما براساس یک مسئولیتی پا به هستی گذاشته‌ایم. شاید ما فکر کنیم که هیچ مسئولیتی نداریم؛ اما براساس آن انتخاب و اختیاری که خداوند بر عهده ما گذاشته مسئول جسم، روان، رفتار، کردار و اعمال خودمان در جهان هستی هستیم.

ما نمی‌توانیم بگوییم که ما اصلا مسئولیتی در این جهان نداریم. بر اساس توانایی‌ و ‌استعدادهایی که داریم مسئولیتی به هر کدام از ما داده می‌شود. مسئولیت‌ها می‌توانند خانه‌داری، مادر شدن یا مسئول یک اداره یا مدرسه باشند.

هر شخصی با توجه به توانایی‌اش مسئول کاری است؛ اگر مسئولیت بیشتر از ظرف وجودی و استعدادهایش باشد از تعادل و نقطه تحملش خارج می‌شود. یک مثال ساده این‌که زمانی‌که ما وارد کنگره می‌شویم حال خرابی داریم، عصبانی، خشمگین، ناامید، از همه دل بریده‌ایم و فکر می‌کنیم که هیچ‌ فردی ما را دوست ندارد. این باعث می‌شود که در اوایل سفر حالمان خراب باشد؛ چرا که تمام مشکلات و مسئولیت‌های زندگی‌مان را به عهده مسافران گذاشته‌ایم؛ یعنی خودمان هیچ‌گونه مسئولیتی در زندگی نداشتیم، قبول نمی‌کردیم و واقعیت‌پذیر نبودیم که ما هم مسئولیت‌هایی داریم.

زمانی که به آهستگی آموزش می‌گیریم شروع به دیدن خودمان، مسئولیت‌ها، استعدادها و توانایی‌هایمان می‌کنیم. این کار ظرف وجودی ما را کم‌کم بزرگ می‌کند و باعث می‌شود که در درون احساس آرامش کنیم و توانسته هدفمان را از حیات و زندگی که در حال حاضر داریم برای خود مشخص کنیم و در ادامه باعث شده به آرامش و حال خوش برسیم؛ حتی اگر من مشکلات زیادی در زندگی داشته باشم این را یاد می‌گیرم که می‌توانم آن‌ها را انجام دهم؛ اما شرط و شروطی دارد.

اولین شرطش این است که مشکلم را بپذیرم، در جهتش حرکت کنم و آگاهی نسبت به آن موضوع پیدا کنم تا بتوانم آن را حل کنم. زمانی‌که این موضوع برای من حل شد ظرف وجودی من بزرگ‌تر می‌شود. آقای امین در سی‌دی «تاریکی‌» می‌گویند: پیامبران انسان‌هایی هستند که سختی و تلاش بسیاری کشیدند؛ زیرا آن‌ها ابتدا پیام‌های خداوند را به آرامی خودشان انجام داده‌اند تا ظرف وجودی‌ و درونی‌شان بزرگ و گنجایش آن زیاد گردد و در ادامه بتوانند گفته‌ها و فرمان‌های خداوند را به دیگران انتقال دهند؛ زیرا این ظرفیت در آن‌ها به وجود آمده که این مسئولیت را درست قبول کردند.

شاید من قبل از کنگره این موضوع را بلد نبودم؛ اما وقتی وارد کنگره شدم کم‌کم فهمیدم که اگر قرار است مسئولیتی را قبول کنم اول باید ظرف آن را در درون خود به وجود بیاورم؛ یعنی باید ظرفیت لازم را داشته باشم تا آن مسئولیت به من داده شود. اگر من مسئولیتی را قبول کنم و ظرف وجودی‌ام کامل نباشد باعث تخریب خود و دیگران شده و به آن‌ها آسیب می‌زنم.

بیشتر اوقات همین دو موضوع ظرفیت و مسئولیت باعث شده که ما قبله‌مان را گم کنیم. وقتی مسئولیتی را قبول می‌کنیم که ظرفیتش در ما شکل نگرفته باشد در آن جایگاه و مقامی که به ما داده شده خودمان را بالاتر می‌بینیم، دچار منیت می‌شویم و قبله، راه و هدفمان از این‌که چرا اصلا این مسئولیت را قبول کرده‌ایم گم می‌کنیم.

همه ما بر اساس گفته‌های آقای مهندس دژاکام پا به این هستی گذاشته‌ایم تا یاد بگیریم، آموزش بگیریم و در ادامه خدمت کنیم. من نمی‌توانم بگویم که هیچ کاری انجام نمی‌دهم و همه مسئولیت‌ها را بر عهده دیگران بیندازم و خودم را کنار بکشم، این‌گونه نیست. برای یک زندگی بهتر در کنار دیگران من هم در این هستی وظیفه و مسئولیت‌هایی دارم که باید در جهت آن‌ها حرکت کنم. ان‌شاءالله که بتوانم وظایفم را به خوبی انجام دهم.

معرفی راهنما همسفر زهرا

مرزبانان کشیک: همسفر مرضیه و مسافر احمد
تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون‌ نهم)
ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پانزدهم) دبیر سایت
ارسال: همسفر مرضیه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی صالحی