در این سیدی، استاد امین مفهومی بسیار کلیدی در جهانبینی کنگره ۶۰ را باز میکند به نام: تاریکی. برخلاف برداشت عام که تاریکی را تنها به معنای بدی، گناه یا پلیدی میبیند، استاد امین آن را بهعنوان یک نیاز اساسی برای رشد و تکامل انسان معرفی میکند. تاریکی جایی است که ما در آن تجربه کسب میکنیم، نقاط ضعف خود را میشناسیم و اگر از آن درس بگیریم، مسیرمان به سوی روشنایی باز میشود. یکی از نکات مهمی که استاد به آن اشاره میکند «پیدا کردن نقطه شروع» است. او میگوید برای اینکه انسان بتواند تغییری در زندگیاش ایجاد کند، باید اول موقعیت فعلیاش را بشناسد. درست مانند یک نقشه که تا ندانیم کجا هستیم، نمیتوانیم مسیر درستی برای رسیدن به مقصد پیدا کنیم. این نقطه شروع، در بسیاری از مواقع همان تاریکی است. جایی که درونمان پر از خشم، نفرت، قضاوت، ترس و بیاعتمادی است. استاد امین تاریکی را به ناآگاهی تشبیه میکند. زمانی که انسان نسبت به خودش، جهان و قوانین حاکم بر هستی آگاهی ندارد، در تاریکی به سر میبرد. در این حالت، انتخابهای نادرست، شکستها و رنجهای پیدرپی برایش رقم میخورند. اما این رنجها و مشکلات، اگر درست تحلیل شوند، فرصتی برای رشد میشوند. او تأکید میکند که درد میتواند آغازگر یک تحول باشد، بهشرطی که انسان بخواهد از آن عبور کند، نه اینکه در آن بماند و خود را قربانی بداند.
یکی از مفاهیم جالبی که استاد در این سیدی مطرح میکند، بحث اندازه و ارزش واقعی اشیا و اتفاقات است، مثالی که میزند درباره خرید بستنی یا چلوکباب است. ممکن است چیزی در ظاهر خیلی جذاب به نظر برسد، اما در باطن برای ما مضر یا بیارزش باشد. یا برعکس، چیزی ساده و پیشپاافتاده، عمقی بزرگ و ارزشمند در خود داشته باشد. بسیاری از انسانها، بهخاطر نداشتن آگاهی و شناخت درست از اندازهها، دچار تاریکی میشوند؛ چون چیزهایی را انتخاب میکنند که در ظاهر زیبا و لذتبخش هستند، ولی نتیجهشان چیزی جز تخریب نیست. کارکرد تفکر و اندیشه در تاریکی استاد امین همچنین به نقش تفکر در ایجاد یا عبور از تاریکی اشاره میکند. او با مثال داستان ابلیس در قرآن، توضیح میدهد که حتی یک اندیشه نادرست مانند «من بهتر از او هستم» میتواند انسان را به عمیقترین تاریکیها بکشاند. یعنی نقطه شروع بسیاری از سقوطها، از یک فکر ساده و غلط آغاز میشود. بنابراین، اصلاح اندیشه و پالایش افکار، یکی از ابزارهای اساسی برای خروج از تاریکی است. در نهایت، استاد امین تاریکی را یک مرحله اجتنابناپذیر میداند؛ اما مرحلهای که ماندن در آن نابودی است و عبور از آن، نجات. او میگوید شناخت تاریکی، نهتنها ترس ندارد، بلکه ضروری است. ما باید نقاط ضعف، حسادتها، ترسها، نفرتها و قضاوتهای درونمان را ببینیم و بشناسیم تا بتوانیم از آنها عبور کنیم. اگر انسان تاریکی خود را نبیند، هیچوقت نور واقعی را درک نخواهد کرد.
منبع: سیدی تاریکی از آقای امین دژاکام
تهیه و ارسال: همسفر هانیه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارومیه
- تعداد بازدید از این مطلب :
52