ظرفیت به تدریج و ذره ذره زیاد می شود

جلسه هفتم از دوره دوم کارگاه‌های اموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶٠ نمایندگی کیش با استادی راهنما همسفر ساناز ونگهبانی همسفر زینب ودبیری همسفر بهاره با دستور جلسه «ظرفیت، مسئولیت، قبله گم کردن» در روز دوشنبه ۲اردیبهشت ۱۴٠۴ ساعت  ۱۶:٠٠ برگزار گردید.

خلاصه سخنان استاد:
خدا را شکر امروز در کنگره هستم وهنوز درهای اموزش برایم باز است، واقعا سپاسگزار اقای مهندس هستم که چنین بستری را فراهم کرده‌اند که درسایه علم ودانش ایشان ما هم بتوانیم سطح دانایی واگاهی خود را بالا ببریم. دستور جلسه "ظرفیت، مسئولیت، قبله گم کردن" است. که هر کدام از این کلمات به تنهایی برای تکامل و رشد انسان بسیار موثر می‌باشند. مهم ‌ترین مسئله در هستی ظرفیت است وتمام هستی بر مبنای ظرفیت تقسیم بندی شده‌است. عناصر، مایعات، گازها، جمادات، نباتات هر کدام ظرفیت متفاوتی دارند است. گیاهان، جانوران، انسان،. . هر کدام دارای ظرفی می‌باشد، مثلا در انسان ممکن است ظرف وجودی کسی اندازه یک استکان باشد وشخص دیگری ظرف وجودی اش به اندازه یک دریا. یا یک گیاه ظرفیت وجودی اش به اندازه یک بوته بیابانی، خشک وبدون گل وگیاه دیگری ظرف اش به اندازه درخت گردو و یا درخت نخل باشد. در حیوانات هم همین قضیه صادق است ببر، پلنگ،. . . با کرم خاکی ویا مگس و پشه ظرف یکسانی ندارند. ظرفیت یک روزه به وجود نمی اید، بلکه به مرور زمان وبه اهستگی بالا می‌رود وشرایط خاص خودش را دارد. انسان بر اساس اختیاری که خداوند به او داده‌است با اموزش گرفتن و در مسیر ارزش‌ها قرار گرفتن ها، سطح اگاهی ودانش، تفکر، تجربه خود را ذره ذره بالاتر ببرد، تزکیه و پالایش می‌شود ونقطه تحمل در او بالاتر می‌رود وظرف وجودی او بزرگ تر می‌شود واز یک جایگاه به جایگاه بالاتر صعود می‌کند. مانند دانش اموزشی که بعد از یک سال اموختن ورفت وامد به مدرسه از کلاس خود به کلاس بالاتر می‌رود و سطح دانش و علم او در جهت مثبت تغییر می‌کند. پس ظرفیت یعنی این که هر موجودی که خداوند خلق کرده‌است چه ظرفی دارد.
مسئولیت، از مسئول و از سوال می اید. این جا می‌توانیم از وادی چهارم کمک بگیریم؛ که آموختیم همه افراد نسبت به یکدیگر مسئولیت دارند، پدر ومادر نسبت به فرزند، فرزند نسبت به پدر ومادر، راهنما به رهجو، رهجو نسبت به راهنما خواهر و برادر نسبت به هم، ریس نسبت به کارمند، کارمند نسبت به کار فرما، انسان نسبت به خداوند، وخداوند نسبت به انسان و. . . . . . و هر فرد در هر جایگاهی که قرار می‌گیرد؛ باید پاسخگوی دیگران باشد. بنابر این افراد باید بر اساس ظرف وجودی وتوانایی واستعداد خودشان در جایگاهی قرار بگیرند، اگر جایگاه متناسب با ظرف فرد بود. ان شخص در ان جایگاه احساس لذت وشادی دارد وکار خود را به بهترین شکل انجام می‌دهد. وبا خوش رویی با دیگران بخورد وبه سوالات ان‌ها پاسخ می‌دهد. وان جایگاه را فرصتی می داند برای رشد وبالابردن اگاهی خود. مثل کاری که در کنگره ۶٠ انجام می‌گیرد، شخصی که در جایگاه ایجنت ویا مرزبان ویا دیده بان و. . . . . قرار می‌گیرد، اگر دران مسئولیت احساس رضایت وحال خوش داشت جایگاه متناسب با ظرفیت او است وان همسفر ویا مسافری فرصتی برای این دارد که با خدمت کردن به حال خوش برسد و اموزش هایی را که دریافت می‌کند کاربردی کند. انسان برای دو هدف خلق شده‌است خدمت کردن واموزش. که ما می‌توانیم به تدریج با بالا بردن نقطه تحمل وکسب اگاهی ودانش ظرف وجودی خودمان را بزرگ کنیم تا بتوانیم مسئولیتی را که به ما سپرده می‌شود به درستی انجام دهیم. حال اگر شخص در جایگاهی قرار بگیرد که متناسب با ظرف او نباشد، از هدف اصلی خود دور می‌شود، پاسخگوی کسی نیست ودائما در حال غر غر کردن و ناراحتی است و وارد حاشیه‌ها می‌شود وهیچ وقت حالش خوب نیست وانرژی اش پایین است واز کاری که انجام می‌دهد لذت نمی‌برد وباعث ناراحتی دیگران می‌شود که به اصطلاح می‌گویند قبله گم کرده‌است.
اقای مهندس به نکته خیلی مهمی در سی دی "ظرفیت ومسئولیت وقبله گم کردن" اشاره کردند، که انسان تمام خصوصیات حیوانات را در خود دارد، اما از روز الست تا کنون بارها تزکیه و پالایش شده تا امروز به این مرحله رسیده‌است ولی اگر شرایط دوباره فراهم شود می‌تواند همان خصوصیات را نشان دهد، پس همه چیز به اختیار انسان بستگی دارد، که از این اختیار در جهت اموزش گرفتن استفاده کند تا سطح اگاهی و دانش خود را بالا ببرد تا درصد انجام خطا در او پایین بیاد و نقطه تحمل و پذیرش کارهای مثبت در او بالا رود تا ظرف وجودی اش بزرگ تر ومسئولیت پذیری اش بیشتر شود.

نویسنده: راهنما همسفر ساناز، لژیون اول
ویراستاری و ارسال: راهنما همسفر ساناز، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی کیش