هستی براساس ظرفیت تقسیم‌بندی شده است

آقای مهندس در این سی‌دی فرمودند: اگر خوب نگاه کنیم می‌بینم که خلقت همان ظرفیت است.
هر موجودی چه اندازه ظرفیت دارد و چقدر مسئولیت خود را می‌پذیرد.
قبله گم کردن یعنی کسی که هدفش یا همان معبودش را گم کرده است.
در مورد انسان‌ها که هنگامی که به جایی می‌رسند دیگر معبودشان را هم گم‌ می‌کنند و نمی‌شناسند.
خداوند در کتاب مقدسش فرموده‌ است:( انسان موجودی است که به پروردگار خود ناسپاسی می‌کند و پیمانش را فراموش می‌کند و به مسیر دیگری می‌رود)
تمام هستی بر اساس ظرفیت تقسیم بندی شده و ماده و هر موجودی ویژگی‌های خودشان را دارند مانند: جامدات، گیاهان و حیوانات که البته در ظرفیت با هم متفاوتند.
جالب این جا است که ویژگی‌هایی که در همه مخلوقات وجود دارد، همه در موجودی به نام انسان جمع شده است و شاهکار انسان همین است. زیرا  انسان همه این‌ها را طی کرده است.
بعضی‌ها مثل مار نیش می‌زنند، بعضی درنده‌اند وتعدادی موزی و اغلب وفا‌دار هستند. همه خصوصیات در انسان به شکل بالقوه وجود دارد اما مهم این است، که هر انسانی به سمت کدام یک گرایش پیدا می‌کند.
ظرفیت هر انسانی با دیگری فرق دارد یکی ظرفیتش به اندازه یک انگشت و یا یک دانه است و دیگری ظرفیتی به اندازه دریا دارد.
به کسی که ظرفیت پایینی دارد نمی‌شود مسئولیت بالایی داد؛ زیرا مطمئنا در آن جایگاه مشکل ایجاد می‌کند و از پس آن برنمی‌آید و اگر ظرفیت آن جایگاه را نداشته باشد تخریب ایجاد می‌کند مانند: کسی که مسئول یک اداره می‌شود، اگر ظرفیت آن را نداشته باشد آن اداره را به نابودی می‌کشاند.
ظرفیت باید ذره ذره بالا برود با کار کردن، تلاش کردن و همچنین با آموزش و تجربه
هنگامی که ظرفیت ایجاد شد باید شخص مسئول باشد.
مسئول از سؤال به معنی پرسش می‌آید و باید پاسخگو باشد. و کسی که مسؤل هر سیستمی شد باید وظایفش را به خوبی انجام بدهد و پاسخگو باشد.
زمانی که ظرفیت بالا رفت پذیرش هم بالا می‌رود. یعنی پذیرش بر مبنای ظرفیت است.
کسی که ظرفیت یک مسؤلیت را نداشته باشد قبله یا همان هدفش را گم می‌کند و این‌ها به یکدیگر ربط دارند.
در هستی هم همین‌طور است هر کسی که ظرفیتش بالا رفت مسئولیت بیشتری به او می‌دهند و بر مبنای ظرفیتش پذیرش می‌شود.
همه حالت‌های روحی، روانی، جسمانی و بیماری‌ ما بر مبنای پذیرش ما است. گاهی اوقات ما بیماری‌ها را پذیرش می‌کنیم.
اولین مسئولیت ما این است که، درست زندگی کنیم و در صراط مستقیم باشیم و این نزدیک‌ترین مسیر به قدرت مطلق است. ما باید برای رسیدن به قدرت مطلق که هدف اصلی ما است، تلاش کنیم و از ضد ارزش‌ها دوری کنیم. زمانی که در این مسیر حرکت کنیم ظرفیت در ما ذره ذره ایجاد می‌شود‌.
هدف این است که به خداوند برسیم و باید حواسمان باشد که هدف و قبله را گم نکنیم.

نویسنده: همسفر زینب
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
رابط‌خبری: همسفر پروانه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
ویراستاری: همسفر پروانه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
تنظیم و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)

همسفران نمایندگی دماوند