انسان موجودی با قدرت تشخیص

دستور جلسه مسئولیت و ظرفیت و قبله گم‌کردن. ظرفیت یعنی یک ظرف تا چه حد و اندازه‌ای گنجایش دارد. اگر انسان بخواهد هرچیزی را به‌دست بیاورد باید ظرفیت آن پیدا شود از جمله پول، علم، مسئولیت و مقام اگر ظرفیت فراهم نشده باشد حتی ساده‌ترین کار به شخص واگذار شود شخص خراب می‌شود مگر این‌که ظرفیت آن کار را داشته باشد. اگر ما بیشتر از گنجایش آب داخل لیوان بریزیم، آب اضافی سرریز می‌شود، یعنی ظرفیت، گنجایش، تحمل ظرف را ندارد. همه ما انسان‌ها در مورد مسائل مختلف و یا نیروهایی که در زندگی با آن‌ها سروکار داریم (ظرفیت و گنجایش مشخصی داریم).

مسئولیت از ریشه‌ی سئل، سول و مسئول است یعنی کسی که مورد سوال قرار می‌گیرد و بایستی درقبال مسئولیت خود پاسخ‌گو باشدم مسئولیت یعنی وظایفی که برعهده ما گذارده شده و بایستی در مقابل سوالاتی که در ارتباط با آن مطرح می‌شود پاسخگو باشیم. هر موضوعی را که در ذهن خود تصویرسازی کنیم، می‌بینیم که ظرفیت خاصی داریم که عبور از آن، مارا به آستانه آشوب می‌رساند و از تعادل خارج می‌کند. پذیرش مسئولیت نیز درست به‌همین شکل است یعنی ظرفیت و تحمل ما برای پذیرش آن محدود است.

رابطه عجیبی بین ظرفیت و نقطه تحمل ما و مسئولیت‌های ما وجود دارد. در وضعیت تعادل، هرکدام از ما درست درجایی هستیم که باید باشیم، یعنی امکانات و توانایی و مسئولیت‌هایی داریم که مطابق با ظرفیت‌های ماست و اگر مسئولیت ما اندکی از ظرفیت یا گنجایش ما بیشتر شود، از نقطه تعادل خارج می‌شویم، نوعی بی‌تعادلی می‌دانیم که اصطلاحاً به آن (قبله گم کردن می‌گویند. قبله گم‌کردن، تعبیری از همان خروج از وضعیت تعادل، یا به‌هم ریختن است. زمانی که ما در راستای آگاهی و در مسیر حق و حقیقت قدم بر می‌داریم ظرفیت‌ها برای ما ذره‌ذره و به مرور زمان ایجاد می‌شود و آن زمان است که توانایی پذیرش هر مسئولیتی در ما ایجاد شده و دچار خودشیفتگی و منیت نشده و قبله را هیچ‌گاه گم نخواهیم کرد.

انسان موجودی است به واسطه قدرت عقل و تشخیص می‌تواند مسیر حرکت خودش را در زندگی انتخاب نماید و هریک از ما انسان‌ها در این دنیا علاوه بر مسئولیتی که در قبال خانواده و جامعه خود داریم در قبال خالق خویش نیز باید پاسخ‌گو باشیم. مسئولیت فقط منحصربه‌فرد انسان است زیرا انسان موجودی است که اختیار کامل دارد و به واسطه چنین قدرتی اولا در هر جایگاهی که هست عین عدالت است و ثانیاً مسئول اعمال خویش است در ضمن انسان به واسطه این‌که ذاتاً پرسش‌گر است و سوال دارد مسئول پاسخ آن نیز می‌باشد. آموزش و تجربه، تفکر است یا به عبارتی دانایی است ظرفیت و نقطه تحمل ما را بالا می‌برد و افزایش می‌دهد. تنها چیزی که مارا به جایگاه اصلی خودمان هدایت می‌کند صراط مستقیم است. بنابراین هر مسئولیتی که به ما واگذار می‌شود با تمام وجود کوشش کنیم تا آن مسئولیت را درست انجام دهیم.

نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مرجان (لژیون پنجم)
رابط‌خبری: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر مرجان (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابوریحان تهران