ظرفیت هر فرد همان نقطه تحمل او است

عالم، عارف، دکتر، مدیر و آبدارچی فرقی نمی‌کند گاهی راه خود را در مسیر خدمت گم می‌کنند. در طول زندگی شاید بارها و بارها شاهد افرادی بوده‌ایم که با تلاش زیاد به جایگاه مادی و معنوی مورد نظر خود رسیده‌اند؛ ولی بعد از این که به هدف خود دست‌ یافته‌اند، رفتارشان با افراد عوض شده است و به اصطلاح عام، طرف خودش را گم کرده‌ است. با آموزش در کنگره دریافتیم که این افراد خود یک قربانی هستند؛ چون فقط دنبال جایگاه بوده‌اند و از رشد ظرف وجودی خود غافل شده‌اند و آن را گم کرده‌اند. دستور‌جلسه «ظرفیت، مسئولیت و قبله گم کردن» این مشکل را به‌ راحتی حل کرده‌ است.

ظرفیت، مسئولیت و قبله گم‌ کردن سه کلمه با ساختاری کاملاً متفاوت است؛ ولی ارتباطی عمیق بین آن‌ها است؛ برای درک بهتر این کلمات باید اول آن‌ها را بررسی کنیم تا بتوانیم راحت‌تر به ارتباطشان با یکدیگر پی ببریم. ظرفیت از ظرف به معنای اندازه می‌آید، ظرفی که تا یک اندازه گنجایش دارد و اگر بیشتر از حجم در آن بریزی سرریز می‌شود. ظرفیت هر انسان بستگی به ظرف وجودی‌اش متغیر است؛ درواقع هرچه فرد آموزش بیشتری گرفته باشد، درک بهتری از مطالب و اتفاقات دارد و می‌تواند بهتر مسائل را مدیریت کند. ظرفیت وجودی افراد متفاوت است و این به نقطه تحمل هر شخص ربط پیدا می‌کند.

تیتر وادی نهم می‌گوید: «وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود». درواقع هرچه نقطه تحمل شخص بالاتر برود و ظرفش بزرگ‌تر شود، توانایی حل مشکلات و درک مسائل را دارد و به راحتی می‌تواند در مشکلات و ناملایمات زندگی مقاوم باشد و بهترین تصمیم‌ را بگیرد. می‌توان گفت که ظرفیت هر فرد همان نقطه تحمل او می‌باشد.

مسئولیت نیز برگرفته از دو کلمه سوال و مسئول است. مسئول کسی است که در برابر وظیفه‌‌ای که به او سپرده شده‌ است باید پاسخگو باشد. مسئول به مفهوم قبول کردن انجام کار و وظیفه‌ای که بر عهده‌ شخص گذاشته می‌شود و درواقع مسئول آن کار هست که از او خواسته‌اند و از او سوال می‌شود؛ چه بسا وقتی مسئولیتی به ما سپرده می‌شود خارج از حد توان ما است و نمی‌توانیم آن را به‌درستی انجام بدهیم؛ این‌جا رابطه بین دو کلمه ظرفیت و مسئولیت مشخص می‌شود که برای سپردن هر مسئولیتی باید اول ظرفیت آن شخص را بسنجیم؛ زیرا در غیر این‌ صورت کار به‌درستی انجام نمی‌شود و بیشتر تخریب ایجاد می‌کند.

گاهی ما با دادن مسئولیت به فردی که ظرفیت و گنجایش آن کار را ندارد به آن شخص و حتی اطرافیانش آسیب می‌رسانیم و این امر باعث می‌شود که شخص به دلیل نداشتن ظرفیت کافی راه خود را گم کرده و به بیراهه کشیده شود و این همان قبله گم‌کردن است. قبله نماد رسیدن و درست بودن راهی است که می‌روی؛ یعنی اگر ظرف وجودی تو به اندازه کافی رشد کرده باشد، می‌توانی مسئولیتی را که بر عهده‌ات گذاشته‌اند در کمال درستی و آرامش به انجام برسانی و در مسیر رسیدن به هدف اصلی گم نشده و به بیراهه نروی.

ما انسان‌ها گاهی اوقات قبله را گم می‌کنیم و اصل مسیر و هدف زندگی را فراموش می‌کنیم؛ گاهی شانه‌هایمان توانایی تحمل بار مشکلات را ندارند؛ زود خسته و نالان می‌شویم، گاهی مسئولیت کارها یا حتی مشکلاتی که برایمان به وجود آمده است را روی دوش دیگری می‌اندازیم و این شانه خالی کردن است؛ چراکه آموزش درست نگرفته‌ و رشد نکرده‌ایم. این دستور جلسه به مسافر‌ان و همسفران یادآوری می‌کند که باید مراقب جایگاه و حال خوب خود باشند یا حتی باید ظرفیت رهایی از اعتیاد و حال خوش خود را هم داشته باشند تا بتوانند در این راستا خدمتگزار واقعی باشند و جبران خسارت کنند.

برای رسیدن به ظرفیت بالا همواره باید آموزش بگیریم، فرمانبردار باشیم و نیت ما برای انجام هر کاری فقط خدمت به خلق خدا و رسیدن به آرامش باشد؛ اگر مسافر یا همسفری به رهایی برسد؛ ولی ظرف وجودی او رشد نکرده باشد در هر جایگاه و مسئولیتی که باشد ممکن است که قبله خود را گم کند. دستور جلسه به ما یادآور می‌شود که همراه با آموزش باید تلاش کنیم و گوش به فرمان باشیم تا ظرف وجودی ما ذره‌ذره شکل بگیرد و بتوانیم تمامی مسئولیت‌های محول شده را به خوبی انجام بدهیم تا در ادامه هم خودمان بهره ببریم و هم دیگران از بودن در کنارمان لذت برده و رشد کنند، به این ترتیب هیچ‌گاه قبله و مسیر درست رسیدن به هدف اصلی که همان مقام والای انسانیت و رسیدن به قدرت مطلق است را گم نمی‌کنیم.

منبع: مکتوبات و اپلیکیشن کنگره۶۰
نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفرالهام (لژیون پنجم)
رابط‌ خبری: همسفر‌ النار رهجوی راهنما همسفر‌ الهام (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر‌ ثریا (لژیون‌ نهم)
ویراستاری و ارسال‌: همسفر‌ زهرا نگهبان‌ سایت
همسفران نمایندگی امین قم